(Minghui.org) مستند "برداشت اعضای بدن انسان: قاچاق اعضای بدن در چین" در تاریخ ۷ آوریل، در شبکه تلویزیونی اِس‌بی‌اِس استرالیا پخش شد. در این مستند قساوت‌های برداشت اعضای بدن زندانیان عقیدتی در چین که بخش عمده آنها تمرین‌کنندگان فالون گونگ هستند، افشا شده است. از زمان پخش این مستند، تمرین‌کنندگانی که در راستای افزایش آگاهی عمومی درباره این بی‌رحمی‌ها تلاش می‌کنند، شاهد تأثیر مواجی بوده‌اند که این فیلم مستند در جامعه استرالیا داشته است.

برای مثال، تمرین‌کنندگان در رویداد سالانه نمایش اسب و کشور که در ۱۱ آوریل در بونبوری، واقع در غرب استرالیا برگزار شد، یک غرفه فالون گونگ راه‌اندازی کردند. بسیاری از شرکت‌کنندگان به تمرین‌کنندگانی که آن غرفه را اداره می‌کردند، نزدیک ‌شدند و ‌گفتند که آن مستند ۲۵ دقیقه‌ای درباره برداشت اعضای بدن در چین که با مجوز دولت صورت می‌گیرد را دیده‌اند. آنها افکارشان را با تمرین‌کنندگان در میان گذاشتند و درباره این نقض جدی حقوق بشر ابراز نگرانی کردند.

در ۱۱ آوریل ۲۰۱۵ تمرین‌ کنندگان در رویداد سالانه نمایش اسب و کشور در بونبوری استرالیا شرکت می‌ کنند.

"وحشتناک است. کاملاً وحشتناک!"

ساندرا بورن گفت که قبلاً درباره فالون گونگ شنیده بود و از شنیدن خبر برداشت اعضای بدن افراد زنده پریشان و آشفته شده بود. "همه چیز در آن مستندِ برنامه دیت‌لاین که سه‌شنبه پخش شد، آمده بود. وحشتناک است. کاملاً وحشتناک! آن در این عصر و دوران اتفاق افتاده است، ما نباید ابداً با چین روابط تجاری داشته باشیم."

بورن پیش از این، با نوشتن نامه‌ای به سفیر چین و بخش‌ دیگری در چین وارد عمل شده بود، به امید اینکه به پایان دادن به این جنایت علیه تمرین‌کنندگان صلح‌جو کمک کند. "آن واقعاً شرم‌آور است، احتمالاً بدترین قساوت روی کره زمین است. درست شبیه بازداشتگاه‌های اسیران در آلمان است، زمانی که نازی‌ها درحال انجام آزمایشات و تحقیقاتی روی مردم بودند."

نولا مارینو، عضو پارلمان استرالیا، در این رویداد شرکت کرد و از تمرین‌کنندگان دعوت کرد تا با دفترش تماس بگیرند و گزارش مختصری در رابطه با این موضوع به او بدهند. او گفت با اطلاعات بیشتر، می‌تواند تلاش کند تا با وزیر امور خارجه، جولی بی‌شاپ، ارتباط برقرار کند. به‌عنوان یکی از اعضای اتحادیه بین‌المللی پارلمانی او قصد داشت تا این موضوع را در این سازمان نیز مطرح کند.

بیمارستان و زندان در یک ساختمان

جیمز کارپنتر، یکی دیگر از افراد مقیم استرالیا که برنامه اِس‌بی‌اِس را تماشا ‌کرده بود، گفت که قبلاً از یکی از دوستانش درباره برداشت اعضای بدن افراد زنده شنیده بود. "دوستم درگیر یک پروژه ساخت‌وساز در چین بود. از آنها خواسته شده بود که بیمارستانی بالای سطح زمین و زندانی در زیر آن بسازند." بعد از افشای خبر برداشت اعضای بدن افراد زنده، دوست وی گمان می‌کرد که احتمالاً مکان‌های مشابهی، در شهرهای دیگر نیز ساخته شده است.

جیمز دادخواست پایان دادن به این وحشیگری را امضا کرد و اطلاعات لازم برای تماس با دوستش را ارائه کرد.

دارن پالمر گفت آن فیلم مستند را در تلویزیون تماشا کرده و وحشت‌زده شده بود. "با این داستان زجر کشیدم، زیرا نمی‌‌توانستم درک کنم که چطور تعداد بسیار زیادی پزشک و انواع مختلفی از مردم می‌توانستند در چنین شرارتی شرکت کنند. آنچه در چین درحال وقوع است، واقعاً شیطانی است. نمایشگاه‌های اجساد واقعاً اهریمنی هستند." اگرچه پالمر فردی مذهبی نیست، اما برداشت اعضای بدن افراد زنده را "فراشیطانی" خواند.

ساکنان و گردشگران از برداشت اعضای بدن افراد زنده مطلع می‌ شوند و دادخواست‌ ها برای محکوم کردن آن را امضا می‌ کنند.

"ما می‌بایست هر آنچه را که می‌توانیم انجام دهیم تا آن را متوقف کنیم"

خانم ساندرا موفلینگ درحالی‌که درباره برنامه دیت‌لاین صحبت می‌کرد، گفت: "آنچه که دیدم بسیار وحشتناک بود. بسیار شرمسار شدم. نمی‌توانستم بخوابم و کابوس‌های شبانه داشتم. فقط درباره آنچه که انسان‌ها نسبت به انسان‌های دیگر انجام می‌دهند، بیندیشید، کاملاً منزجرکننده است."

موفلینگ گفت که از تلاش‌های تمرین‌کنندگان برای افزایش آگاهی مردم کاملاً حمایت می‌کند و آن پزشکان درگیر در این قساوت، باید پاسخگوی اعمال خود باشند. او پیشنهاد کرد که تمرین‌کنندگان با اعضای پارلمان و دولت استرالیا تماس بگیرند. وی تأکید کرد: "ما باید هر آنچه را که می‌توانیم انجام دهیم تا آن را متوقف کنیم."

خانم جوی وایسال نیز با شنیدن این خبر شوکه شد. "چطور چنین چیزی می‌تواند اتفاق بیفتد؟ چرا دولت ]چین[ آن را متوقف نمی‌کند؟!" آگاهی از اینکه رژیم کمونیست چین و ارتشش در این جنایات دست داشته‌اند، او را وحشت‌زده‌تر کرده بود. "این وحشتناک است، این خبر را در بین تمام اعضای خانواده، بستگان و دوستانم پخش خواهم کرد."

وایسال گفت ۱۵ سال است که انواع مختلف روش‌های مراقبه را انجام داده است و خوشحال بود که اطلاعات بیشتری درباره فالون گونگ به‌دست آورده بود. "آنها ] دولت چین[ نباید چنین کار وحشتناکی را علیه این افراد صلح‌جو انجام دهند."

لیزا و رابینسون هردو آن فیلم مستند را تماشا کرده بودند و دادخواست را امضا کردند. رابینسون به‌خاطر آورد اولین باری که درباره آزار و شکنجه شنیده بود، در رژه ۱۰ سال پیش در ملبورن بود. لیزا گفت که قساوت توصیف شده در این فیلم مستند باعث شده که حالت تهوع به او دست دهد. "حتی روز بعد وقتی صبح از خواب بیدار شدم، هنوز حالت تهوع داشتم."

آنها هنگام رفتن، مقداری از مطالب اطلاع‌رسانی گرفتند و گفتند که آنها را به نولا مارینو، یکی از اعضای پارلمان، می‌دهند. لیزا گفت: "این را در دستانش خواهم گذاشت و او را ترغیب خواهم کرد تا به شما کمک کند."