(Minghui.org) دیوید کیلگور دیپلمات پیشین کانادا، در تاریخ 5 ژوئن، نتایج تحقیقاتش را در کنگره 2015 علوم اجتماعی و انسانی در اتاوا، کانادا ارائه داد. وی در اظهاراتش بر این واقعیت تأکید کرد که تمرین‌کنندگان فالون گونگ هدف اصلی برداشت اجباری اعضای بدن در چین هستند.

آقای کیلگور اظهار کرد که جیانگ زمین به‌عنوان شخصی که آزار و شکنجه فالون گونگ را در سال 1999، در چین آغاز کرد، باید به‌خاطر جنایاتی که علیه بشریت مرتکب شده در دیوان کیفری بین‌المللی محاکمه شود و "باید نخستین فردی باشد که به محاکمه کشانده می‌شود."

وی افزود: "خود من به‌عنوان فردی که در گذشته دادستان بودم، می‌توانم بگویم که این رؤیای هر دادستانی است تا جیانگ را به دیوان بین‌المللی کیفری در لاهه تحویل دهد و مطمئنم هزاران دادستان در سراسر دنیا وجود دارند که از انجام این کار خوشحال می‌شوند و احتمالاً دادستان‌های بسیاری نیز در چین نیز خشنود خواهند شد که این کار را انجام دهند."

آقای دیوید کیلگور، سیاستمدار سابق کانادا

ماریا چیونگ، دانشیارِ دانشکده خدمات اجتماعی دانشگاه مانیتوبا، درخصوص برداشت اجباری اعضای بدن به نتیجه مشابهی رسید: "حجم عمل‌های پیوند عضو صورت گرفته در چین، نرخ به‌شدت پایین اهدای عضو و زمان انتظار کوتاه برای این عمل‌ها نشان می‌دهد که تمرین‌کنندگان فالون گونگ منبع بزرگی از اهداکنندگان زنده اعضای بدن هستند که همزمان با تقاضای برای عضو دردسترس قرار می‌گیرند."

به گفته دکتر چیونگ، زنجیره‌ای از عملیات تجارت برداشت اعضای بدن در چین وجود دارد: حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، سیستم زندان (شامل اردوگاه‌های کار اجباری، زندان‌های سیاه)، بیمارستان‌ها (بیمارستان‌هایی که عمدتاً نظامی هستند) و افراد رابطی که با مشتریان اعضای بدن در ارتباطند.

دکتر ماریا چیونگ، دانشیار دانشگاه مانیتوبا

در سال 2006، مدت کوتاهی پس از انتشار خبرهای مربوط به برداشت اجباری اعضای بدن، آقای کیلگور و وکیل بین‌المللی حقوق بشر، دیوید ماتاس تحقیقات درباره این موضوع را آغاز کردند. بعد از نُه سال تحقیقات مستقل، آنها به این نتیجه رسیدند که برداشت اجباری اعضای بدن همچنان در چین ادامه دارد. آقای کیلگور در اظهاراتش تصویر مخوفی را از کشتار دسته‌جمعی تمرین‌کنندگان فالون گونگ به حضار نشان داد: آنها به‌خاطر منافع حاصل از استفاده از کلیه‌، کبد و قرنیه‌شان در عمل‌های پیوند عضو در معرض برداشت اجباری اعضای بدن قرار می‌گیرند و کشته می‌شوند.

آقای کیلگور گفت که نامه جیانگ به کمیته دائمی پولیت‌بورو، پس از اعتراض مسالمت‌آمیز تمرین‌کنندگان فالون گونگ در نزدیکی مقر فرماندهی ح.ک.چ در 25 آوریل 1999، گواهی بر مسؤل بودن او درخصوص آغاز این آزار و شکنجه است: "آن نامه به‌تنهایی کافی است تا در نگاه اول دریابیم، او برای جنایتی که درحال وقوع است، گناهکار است."

دکتر چیونگ گفت: "بیمارستان‌های ارتش به‌شدت در عمل‌های پیوند عضو درگیر هستند. بسیاری از جراحی‌هایی که در بیمارستان‌های ارتش صورت گرفتند، درخصوص گردشگران پیوند عضو است. آنها تحت کنترل وزارت بهداشت صورت نمی‌گیرند. جراحان ارتش به‌طور مداوم در بیمارستان‌های غیرنظامی مشغول انجام اینگونه جراحی‌ها هستند. برخی از بیمارستان‌های ارتش در وب‌سایت‌هایشان فخرفروشی می‌کنند که عمل‌های پیوند عضو، منبع اصلی درآمد آنها را تشکیل می‌دهند."

وی توضیح داد که جیانگ زمین، رئیس سابق ح.ک.چ، شخصاً آزار و شکنجه را در سال 1999، آغاز کرد و قصد داشت که تمرین‌کنندگان فالون گونگ را ازنظر جسمی، روحی و مالی نابود کنند. به گفته دکتر چیونگ، جیانگ و ح.ک.چ بیش از 15 سال است که تمرین‌کنندگان فالون گونگ را هدف قتل‌عام قرار داده‌اند.

او بر اهمیت کمک به چین از خارج از این کشور تأکید کرد: "به‌عنوان دانشمندان علوم اجتماعی، می‌دانیم اگر بی‌طرفی اختیار کنیم، فقط به معنای طرفداری از قدرت غالب است. در پرونده فالون گونگ، این قدرت غالب، یعنی ح.ک.چ بسیاری از منابعش را برای بدنام کردن و انتشار اخبار نادرست درباره فالون گونگ به‌کار گرفته است. بی‌طرف بودن فقط نشانه سهل‌انگاری است و به این نسل‌کشی تداوم می‌بخشد."

میسی دمیسی یک محقق علوم اجتماعی از کِبِک گفت: "به‌عنوان یک انسان، به حق من تجاوز شده، زیرا هر انسانی حق زندگی دارد." وی گفت مطالب ارائه شده از این جهت بسیار خوب بودند که فقط اصول نظری نبودند.

این کنفرانس از 30 مه تا 5 ژوئن در دانشگاه اتاوا برگزار شد. این بزرگترین گردهمایی آکادمیک در کانادا است و همه ساله با حضور حدود 8 هزار دانش‌پژوه، محقق و سیاست‌گذار برگزار می‌شود.