(Minghui.org) آزار و شکنجه فالون گونگ در چین در جریان است اما در برخی از مناطق بسیار کمتنشتر از سایر مناطق انجام میشود. اکنون که صدها هزار نفر از شهروندان چینی شکایات کیفری علیه مباشر اصلی این آزار و شکنجه، رهبر سابق چین، جیانگ زمین، ارسال کردهاند، بسیاری از مأموران پلیس، شکنجهگران، قضات و مقامات محلی ح.ک.چ مایل نیستند در این آزار و شکنجه شرکت کنند.
در ادامه، برخی از نمونههای اخیر را از استان هبی ذکر میکنیم.
«تغییر بزرگی در وضعیت ایجاد شده است. چه کسی میخواهد آزار و شکنجه را اجرا کند؟»
رئیس یک شهر سران روستاها را فراخواند تا درخصوص سرکوب تمرینکنندگان محلی فالون گونگ که شکایات کیفری علیه جیانگ ارسال کردهاند، برنامهریزی کنند. این جلسه در سپتامبر ۲۰۱۵ برگزار شد. او به سران روستاها دستور داد که در اجرای آزار و شکنجه همکاری کنند. رئیس اجرایی اداره مدیریت جامع درخصوص وضعیت تمرینکنندگان فالون گونگ در هر روستا سؤال کرد.
یکی از سران روستاها وقتی درباره تمرینکنندگان در روستایش سؤال شد، سرش را تکان داد و گفت: «خیر. هیچ تمرینکننده فالون گونگی در روستای من وجود ندارد.»
رئیس اجرایی دوباره سؤال کرد: «خیر؟ چرا چند اسم در فهرست وجود دارد؟»
سرپرست روستا پاسخ داد: «به شما گفتم که کسی وجود ندارد. چه اشکالی در تمرین کردن فالون گونگ وجود دارد؟ اگر زیاد به من فشار آورید، ممکن است خودم تمرین را شروع کنم. بیایید و مرا بازداشت کنید!»
رئیس اجرایی درخواست بیشتری نکرد اما با لبخندی طعنهآمیز گفت: «در اینخصوص شوخی نکنید. بسیار خوب، پس کسی وجود ندارد.»
با حمایت آن سرپرست روستا، تمرینکنندگان فالون گونگ در روستای او از سوی مقامات ح.ک.چ شهری تهدید و ارعاب نشدند.
سرپرست روستا درخصوص این موضوع با یکی از تمرینکنندگان محلی صحبت کرد. آن تمرینکننده گفت: «شما از ما محافظت میکنید. شما در آینده پاداش خواهید گرفت. به آن مقامات سطح بالا مانند بو شیلای، ژو یونگکانگ و لی دونگشنگ که فعالانه در این آزار و شکنجه شرکت کردند نگاه کنید. اکنون آنها زندانی شدهاند.»
سرپرست روستا گفت: «بله، تغییر بزرگی در وضعیت ایجاد شده است. چه کسی میخواهد آزار و شکنجه را اجرا کند؟»
امتناع بازداشتگاه از پذیرش تمرینکنندگان فالون گونگ
هوناگ گوئوچین، تمرینکننده فالون گونگ در شهرستان وِی، استان هبی، در ۱۳ اوت ۲۰۱۵ بهخاطر ارسال شکایت کیفری علیه جیانگ بازداشت شد. پلیس خانهاش را غارت کرد و او را به بازداشتگاه هاندان برد. اما بازداشتگاه از پذیرش تمرینکنندگان فالون گونگ امتناع کرد. پلیس چارهای نداشت جز اینکه همان روز او را آزاد کند.
رئیس یک ایستگاه فرعی پلیس به تمرینکنندگان نصیحت کرد که مواظب باشند
در سپتامبر ۲۰۱۵ یک ایستگاه فرعی پلیس در هبی گزارشی دریافت کرد مبنی بر اینکه دو تمرینکننده فالون گونگ درباره آزار و شکنجه به رهگذران توضیح میدهند. پلیس آن دو تمرینکننده را به ایستگاه فرعی پلیس برد. رئیس آن ایستگاه فرعی به حقیقت درباره فالون گونگ آگاه بود، بهانهای به ذهنش رسید که میتوانست با آن بهانه، مافوقش را متقاعد کند و آنها را آزاد کرد. او از تمرینکنندگان پرسید که چه روی داده است و وقتی آنها را آزاد میکرد به آنها توصیه کرد: «مواظب باشید و از این بهبعد به ایمنی خود دقت کنید.»
امتناع دو زندان از پذیرش تمرینکنندگان فالون گونگ
قاضی لیو بائوگنگ از دادگاه شهرستان شی واقع در استان هبی در ابتدای نوامبر ۲۰۱۵ تمرینکننده فالون گونگ، لی شوییتینگ، را به سه سال زندان محکوم کرد. پیش از این حکم، تمرینکننده لی در بازداشتگاه شهرستان شی بهمدت هفت ماه حبس بود. پلیس لی را به زندان هاندان برد. وقتی نگهبانان زندان فهمیدند که او تمرینکننده فالون گونگ است، از پذیرش او امتناع کردند. سپس دادگاه از پلیس خواست که آقای لی را به زندان شیجیاژوانگ ببرد که آنجا نیز از پذیرش یک تمرینکننده امتناع ورزیدند. پلیس که چارهای نداشت، آقای لی را به بازداشتگاه شهرستان لی بازگرداند.
رد شکایت کیفری علیه یک تمرینکننده فالون گونگ از سوی دادستانی
پلیس در ایستگاه فرعی شهر چنگگوآن، شهرستان فیشیانگ، استان هبی، تمرینکننده فالون گونگ، وو هایمینگ، را در ۳ ژوئن ۲۰۱۵ بازداشت کرد. در مجموع ۵۰ نفر در ۹ ماشین پلیس به آنجا رفتند. رئیس کمیته امور سیاسی و حقوقی شهرستان فیشیانگ شخصاً به آنجا رفت تا وو را بازداشت کند. آنها پرینتر، کامپیوتر و برخی مطالب فالون گونگ آقای وو را بردند. آنها ادعا کردند که دلیلش این است که او برای سفر به ایالات متحده درخواست ویزا کرده است.
اداره امنیت عمومی شهرستان فیشیانگ پرونده را به دادستانی شهرستان فیشیانگ منتقل کرد. اما دادستانی پرونده را به اداره امنیت عمومی بازگرداند. اداره امنیت عمومی آقای وو را آزاد نکرده است. او هنوز در بازداشتگاه شهرستان فی شیانگ حبس است.
گفتار پایانی
آزار و شکنجه فالون گونگ توسط مقامات حزب از بالاترین سطوح تا پایینترین سطوح محلی انجام میشود. پلیس، شکنجهگران، دادگاهها و دفاتر اداری حزب در سطوح اجتماعی، روستایی و خیابانی در این کار درگیر هستند. مقامات محلی در سطوح پایین اغلب آنهایی هستند که باید عملاً این آزار و شکنجه را اجرا کنند، درحالیکه مقامات سطوح بالاتر سیاستگذاری میکنند و دستورات را صادر میکنند. این روزها، بسیاری از مقامات سطوح محلی تمایل به مشارکت در این آزار و شکنجه ندارند و در جستجوی راههایی هستند تا از آن اجتناب کنند. اگر این روند ادامه پیدا کند، بهنظر بعید میرسد که سیاست آزار و شکنجه بتواند برای مدت طولانیتری ادامه پیدا کند.