(Minghui.org)
(ادامه قسمت اول)
جو تینگوِی، دانشجوی سال آخر دانشگاه عادی ملی تایوان، پس از اینکه تمرین فالون گونگ را آغاز کرد، بهطور قابل توجهی تغییر کرد:
یک زندگی جدید
جو، بهدلیل آلرژیهایش همیشه دچار گرفتگی بینی، آبریزش بینی و سرگیجه بود. از کلاس سوم دبستان مجبور شده بود روزانه ۴ بسته داروی طب چینی مصرف کند. اگرچه پس از چند سال، وضعیتش بهطور جزئی بهبود یافت، اما هنوز باید بهطور مرتب دارو مصرف میکرد.
بیماریهای مزمنش باعث شد تا او دچار اضطراب و افسردگی شود. جو زیاد صحبت نمیکرد و درخصوص آیندهاش بدبین بود.
در سال دوم دبیرستان، از معلم تاریخش درباره فالون گونگ شنید و آن را یاد گرفت.
در آن زمان، آلرژی بینیاش منجر به عفونت گلویش شده بود. او مجبور بود هر روز چند آنتیبیوتیک بخورد و پزشکش نگران بود که در نفس کشیدن برایش مشکل ایجاد شود. اما دو هفته پس از اینکه این تمرین را آغاز کرد، تمام علائم بیماریاش ناپدید شد.
مشارکت در تلاشها برای متوقف کردن آزار و شکنجه
جو پس از قبولی در دانشگاه عادی ملی تایوان، یکی از مؤسسات آموزشی سطح بالا، خوشحال بود که تعداد زیادی از تمرینکنندگان فالون گونگ را در محوطه دانشگاه یافته بود. جو مدت کوتاهی پس از شنیدن درباره سفر به هنگ کنگ، برای این سفر ثبتنام کرد. اگرچه پدر و مادرش فالون گونگ را تمرین نمیکنند، اما از این ایده حمایت کرده و کمک کردند تا او بتواند هزینههای این سفر دوهفتهای را بپردازد.
جو تینگوِی (سمت چپ) با برخی از تمرینکنندگان دیگر در دانشگاه عادی ملی تایوان ملاقات میکند.
تری مطالب فالون دافا را در ایستگاههای اتوبوس و مکانهای گردشگری هنگ کنگ پخش میکند.
مادر و دختر دادخواستها را امضاء میکنند تا به خاتمه آزار و شکنجه فالون گونگ کمک کنند.
جو گفت: «یک روز با پسر جوانی، گردشگری از چین، درباره آزار و شکنجه در چین صحبت کردم. سپس آن پسر از من خواست کمک کنم تا از سازمان پیشاهنگان جوانِ حزب کمونیست چین خارج شود.»
اگرچه جو در هنگ کنگ، هر روز زمان زیادی را صرف پیادهروی و صحبت با مردم میکرد، اما احساس خستگی نمیکرد. او گفت: «باید واقعیتها را به این مردم بگویم، زیرا رژیم کمونیست با دروغهایش آنها را شستشوی مغزی داده است. دوباره به هنگ کنگ میآیم تا به تعداد بیشتری از مردم درباره حقایق بگویم.»