(Minghui.org) تمرین‌کنندگان فالون گونگ آقای سونگ آنیو اهل شهر هاربین، استان هیلونگجیانگ، در ماه آوریل سال 2016، پس از 14 سال حبس آزاد شد. پس از شروع آزار و شکنجه فالون گونگ در سال 1999 توسط حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، او چند بار محبوس و در زندان شکنجه شد.

معلق در هوا با دست‌های بسته‌شده در پشت

تصویر شکنجه: معلق در هوا با دست‌های بسته‌شده در پشت

هنگامی که حزب کمونیست چین در تاریخ 20 ژوئیه سال 1999 آزار و شکنجه فالون گونگ را شروع کرد، سونگ آنیو برای دادخواهی از فالون گونگ به استانداری رفت. سونگ با بسیاری از تمرین‌کنندگان دیگر تا اواخر آن شب در یک استادیوم حبس شد. او در آن زمان 31 ساله بود.

آقای سونگ پس از آن در 8 سپتامبر 2000 به‌خاطر توزیع مطالب اطلاع رسانی درباره فالون گونگ و آزار و شکنجه، بازداشت شد. مأموران پلیس منزلش را تفتیش و کتاب‌های فالون گونگ، دو نوار کاست و تعدادی نوار کاست را توقیف کردند و او را به ادارۀ پلیس مینگ‌هانگ‌لو در شهر چی‌چی‌هار بردند.

آنها دست‌هایش را با دستبند از پشت بستند و از یک لوله آویزانش کردند، طوری که نوک انگشتانش به سختی کف زمین را لمس می‌کرد و به مدت دو ساعت با یک تختۀ چوبی کتکش زدند. احساس می‌کرد که دنده‌هایش شکسته و بیرون زده است و تمام بدنش بی‌حس بود.

آن شب او به بازداشتگاه شماره ۱ در چی‌چی‌هار برده شد. دو روز بعد، مورد بازجویی قرار گرفت و پس از آن دوباره بیش از دو ساعت آویزان شد. در نتیجه، نمی‌توانست حتی یک کاسه برنج را در دستانش نگه دارد. جراحت‌های ایجاد شده روی مچ‌هایش حتی یک سال بعد قابل مشاهده بود. امروز، او هنوز نمی‌تواند با دستانش پشت خود را لمس کند.

آقای سونگ به‌مدت دو ماه در بازداشتگاه چی‌چی‌هار و پس از آن برای یک ماه دیگر در بازداشتگاه منطقه نانگانگ در شهر هاربین محبوس شد.

مأمور پلیس با کفش خود روی زانوی شکسته‌اش زد

در آوریل 2002 هم‌تمرین‌کننده‌ای به دیدار آقای سونگ در منزلش رفته بود که مأموران پلیس ساختمان را محاصره کردند. آقای سونگ از طبقه پنجم به پایین پرید و چندین استخوان‌ در ناحیه ساق و کف پایش شکست. زانویش خرد شد و برای عکسبرداری به بیمارستان منتقل شد. گرچه مأموران پلیس می‌دانستند که او به‌شدت زخمی شده است، اما او را به ادارۀ پلیس بیجوژای بردند و در آنجا تحت بازجویی قرار گرفت.

چهار مأمور پلیس دست و پاهایش را نگه داشتند. سیگار روشنی را در سوراخ‌های بینی‌اش قرار دادند. یکی از مأموران با کفش خود روی زانوی شکسته آقای سونگ فشار آورد و شدیداً آن ناحیه را با کفشش مالش می‌داد در حالی که فریاد می‌زد: «من قصابم، من قاتلم!» برای سونگ درد این شکنجه غیرقابل تحمل بود.

بازآفرینی صحنه شکنجه: استنشاق دود

پس از آن، آقای سونگ برای بازجویی‌های بیشتر به بخش پلیس جنایی منطقه تیه‌فنگ برده شد. آنها انگشت‌های شستش را به سیم تلفن وصل کردند و با استفاده از تلفن به او شوک الکتریکی اعمال کردند.

تصویر شکنجه: اعمال شوک الکتریکی با سیم تلفن

پس از آن، آقای سونگ را به یک صندلی فلزی بستند. پاهایش را بر روی یک نیمکت قرار دادند. دست‌هایش را از طریق سوراخ‌های موجود در پشت صندلی، از پشت با دستبند بستند. او به‌مدت هفت روز به همین شکل بسته شده بود و غذای بسیار کمی به او داده می‌شد.

مدتی بعد به بیمارستان شینشنگ منتقل شد. (در حال حاضر بیمارستان زندان تیلی نامیده می‌شود.) در آنجا استخوان‌های شکسته‌شده در زانوی راستش را خارج کردند و در عوض یک سیم فلزی برای نگه داشتن زانویش قرار دادند. یک ماه بعد آنها او را به بازداشتگاه چی‌چی‌هار بازگرداندند.

آقای سونگ قادر به مراقبت از خود نبود و حتی نمی‌توانست در بسترش غلت بزند. سیم فلزی داخل زانویش به نحوی بود که زانویش را تحت فشار قرار می‌داد و شلوارش را سوراخ کرده بود. تا شش ماه بعد که او به زندان تیلی منتقل شد سیم از پایش خارج نشده بود.

تحمل13 سال حبس

آقای سونگ قبل از اینکه به 14 سال زندان محکوم شود، حدود یک سال محبوس بود. به این دلیل که او یک مکان تولید مطالب اطلاع‌رسانی را راه‌اندازی کرده بود. او در 25 آوریل سال 2003 به زندان تیلی برده شد.

در طول چهار سال اول حبسش، سونگ نمی‌توانست روی دو زانو به حالت چمباتمه بنشیند و فقط می‌توانست هربار چند دقیقه بایستد. زندانیان موظف بودند به‌طور مداوم او را تحت نظر داشته باشند.

در سال 2010، به‌علت امتناع از نوشتن اظهاریۀ رها کردن تمرین فالون گونگ، وادار می‌شد که با دستبند و پابند مدت‌های طولانی بایستد. به‌دلیل جراحت در زانویش نمی‌توانست مدت طولانی بایستد. آنگاه او را وادار کردند تا روی زمین بتنی بنشیند. هشت زندانی به‌طور شبانه‌روزی او را تحت نظر داشتند تا مانع خوابیدن او شوند. سان گوآیو، رئیس بخش شماره ۱۷ زندانیان را وادار می‌کرد که او را مورد آزار قرار دهند.

آقای سونگ ۱۳ سال در زندان تیلی و یک سال در یک مرکز بازداشت متحمل درد و رنج فراوانی شد. گرچه به خانه بازگشت، اما از لحاظ مالی و جسمی با مشکلات بسیاری مواجه شد. در حال حاضر، تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان تیلی بازداشت شده‌اند و آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان هنوز هم ادامه دارد.