زنی اهل استان شانشی پس از پنج ماه اغما درگذشت
(Minghui.org) زنی ۷۶ ساله از بخش لیچوآن، استان شانشی پس تحمل از پنج ماه زندگی در حالت اغما اخیراً درگذشت.
خانم چِن شوشیان به‌خاطر امتناع از انکار باور خود به فالون گونگ، روشی معنوی که توسط رژیم کمونیست چین تحت آزار و اذیت قرار گرفت، در تاریخ ۲۴ آوریل ۲۰۱۱، به‌طور غیرقانونی بازداشت شد.
او براثر ضرب و شتم از سوی پلیس در طول بازجویی دچار شکستگی مهره‌های ستون فقرات شد و چند بار هشیاری خود را از دست داد. زمانی که آزاد شد، فلج شده و قادر به مراقبت از خودش نبود.
او در طول چند سال بعد با مرگ دست و پنجه نرم کرد، در سپتامبر گذشته به حالت اغما رفت و در تاریخ یکم فوریه سال جاری درگذشت.
خانم چِن قبل از آزار و شکنجه
خانم چِن در حالت اغما
زندگی دوباره پس از تمرین فالون گونگ
خانم چن سابقاً دچار میگرن، فشار خون بالا و انواع بیماری‌های مختلف دیگر بود، اما درست یک هفته پس از آغاز تمرین فالون گونگ در آوریل سال ۱۹۹۷، بیماری‌هایش از بین رفتند.
او با اطمینان و بدون احساس خجالت به مردم می‌گفت که چگونه روش فالون گونگ زندگی دوباره و سالمی به او بخشید و پس از آغاز آزار و اذیت در ماه ژوئیه سال ۱۹۹۹، هرگز در باور خود متزلزل نشد.
پنج بار بازداشت، دو دوره کار اجباری
خانم چن به‌خاطر خودداری از رهاکردن باور خود، بین سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۱۱، در مجموع پنج بار بازداشت شد. همچنین دو بار به ترتیب در سالهای ۲۰۰۱ و ۲۰۰۸، محکوم به کار اجباری شد.
خانم چن اولین بار در ژوئن سال ۲۰۰۰، هنگامی که به‌منظور دادخواهی برای فالون گونگ به پکن رفته بود بازداشت شد. او را به زادگاهش برگرداندند و بدون اینکه حتی تحت محاکمه قرار گیرد یا رسماً محکوم به زندان شود، به زندان شیانگ‌یانگ انداختند. در طول دوره زندان، اغلب مجبورش می‌کردند به مدت طولانی در وضعیتی ثابت باقی بماند (در حالت‌های ایستاده، چمباتمه یا نشسته). بدتر از همه، فقط مقدار بسیار ناچیزی مواد غذایی برای خوردن به او می‌دادند.
خانم چن دوباره در ژانویه ۲۰۰۱ بازداشت شد و پس از ۱۵ روز حبس در یک مرکز بازداشت، به اردوگاه کار زنان فانگ‌شین‌کان فرستاده شد. در آنجا مجبور بود بدون دریافت حقوق به مدت ۱۶ ساعت در روز کار کند. ازآنجاکه از استفاده از توالت محروم بود، اغلب در شلوار خود ادرار می‌کرد. در‌حالی‌که خانم چن را در اردوگاه کار اجباری نگه داشته بودند، پلیس محلی اغلب برای آزار و اذیت کودکانش به خانه یا محل کار او می‌رفت.
گروهی از مأموران پلیس در ماه ژوئیه سال ۲۰۰۲، به خانه خانم چن هجوم آوردند. هنگامی که حاضر به رفتن با آنها نشد، مأموران پلیس او را محکم گرفتند و در امتداد جاده‌ای گل‌آلود کشان‌کشان بردند. طی سه روز بعد، او را با شکنجه تحت بازجویی قرار دادند و هیچ چیز برای خوردن یا نوشیدن به او ندادند. در مدت زمان کوتاهی بعد، هشیاری خود را ز دست داد و چند بار از هوش رفت. پسرش هنگامی که به ملاقاتش رفت، به‌سختی قادر به شناختن او بود.
خانم چن چهارمین بار در تاریخ ۳۰ ژوئن ۲۰۰۸، بازداشت شد و پس از اینکه به مدت ۱۶ روز در یک مرکز بازپروری معتادان تحت شکنجه قرار گرفت، به مدت یک سال به کار اجباری محکوم شد. اردوگاه کار اجباری زنان شانشی در ابتدا، با استناد به وضعیت سلامتی‌اش حاضر به قبول او نشد، اما چن هوآ، رئیس پلیس، با استفاده از مقام خود مسئولین زندان را مجبور به پذیرش او کرد.
او مجبور بود بیش از ۱۴ ساعت در روز کار کند. نگهبانان اغلب به‌طور زبانی و جسمی او مورد آزار و اذیت قرار می‌دادند. همچنین او را مجبور به خوردن قرص‌های ناشناخته می‌کردند یا تحت تزریق با داروهای ناشناخته قرار می‌دادند. درنتیجه، فشار خون او به مرز ۲۰۰ رسید. اردوگاه کار اجباری فقط در آن وضعیت او را به قید ضمانت پزشکی آزاد کرد، اما قبل از آن خانواده‌اش را مجبور به پرداخت ۲۰ هزار یوان کرد.
آخرین بازداشت خانم چن در آوریل ۲۰۱۱ اتفاق افتاد. در آن زمان چنان تحت شکنجه قرار گرفت به‌طوری‌که هرگز قادر نشد از صدمات و جراحات ناشی از آن بهبود یابد. او در ماه سپتامبر گذشته به حالت اغما رفت و پنج ماه بعد درگذشت.