(Minghui.org) آقای لی یوژوآن، ۷۷ ساله یک ویرایشگر هنری بازنشسته از موزه هنر جیلین است. او شکایت کیفری خود را علیه جیانگ زمین رئیس سابق رژیم کمونیستی چین، در ماه ژوئن سال ۲۰۱۵ به دادستانی عالی خلق ارسال کرد.
از زمانی‌که جیانگ زمین سلسله مبارزاتی را برای از بین بردن تمرین معنوی صلح‌آمیز فالون گونگ در سال ۱۹۹۹ راه‌اندازی کرد، تمرین‌کنندگان فالون گونگ چه در گذشته و چه امروز همچنان تحت بازداشت، حبس و حتی شکنجه تا سرحد مرگ قرار داشته‌اند.
آقای لی در چهار اردوگاه مختلف کار اجباری در مجموع به‌مدت چهار سال محبوس بود. او شاهد بوده است که شکنجه شدید تمرین‌کننده وانگ لیشین و هو ژانهای منجر به مرگ آنان شد. همچنین، او به‌طور وحشیانه‌ای مورد ضرب و شتم قرار گرفت و شنوایی و بینایی خود را برای مدتی از دست داد. حتی پس از آزادی‌اش، او باز هم از سوی مقامات محلی مورد آزار و اذیت قرار گرفت.
در زیر گزارش شخصی آقای لی از مصیبت و بلایای وارد شده به او را ارائه می‌کنیم:
ضرب و شتم و اخاذی به‌خاطر درخواست اجرای عدالت برای فالون گونگ
از ژوئیه ۱۹۹۹ تا اکتبر ۲۰۰۰ برای دادخواهی از حق تمرین فالون گونگ چهار بار به پکن رفتم. بازداشت شدم و دوبار کتک خوردم. مرا به دفتر رابط ویفانگ فرستادند زیرا شکنجه‌گران فکر می‌کردند من اهل ویفانگ هستم.
وقتی که بازداشت شدم، در طول شب دوم یک مأمور پلیس مست به دست‌هایم دستبند زد. او به صورتم سیلی و به مچ پایم لگد زد تا به زمین افتادم. او لباس‌هایم را گرفت و مرا بلند کرد و به رفتار بدش ادامه داد تا جایی که خودش خسته شد.
به او گفتم: «من هم سن و سال والدینت هستم. آیا هیچ اندیشه‌ای از انسانیت در ذهنت باقیمانده، به‌خصوص پس از اینکه مرا این‌چنین کتک زدی؟» پس از پرداخت ۱۰۰۰ یوان که از من اخاذی کردند، آزاد شدم.
شکنجه در بازداشتگاه و اردوگاه‌های کار اجباری
در ۲۵ اکتبر ۲۰۰۰ بازداشت شدم. پلیس مرا به مدت دو روز مورد بازجویی قرار داد و منزلم را غارت کرد. آنها هیچ مطالب اطلاع‌رسانی فالون گونگ یا شواهد دیگری پیدا نکردند که بتوانند علیه من استفاده کنند. با این حال، مرا به بازداشتگاه شماره ۳ جیلین فرستادند. بازداشتگاه بسیار شلوغ و شرایط بهداشتی بسیار بد بود. تعداد زیادی از یک مسواک و حوله استفاده می‌کردند. تنها یک توالت در سلول وجود داشت و فقط برای استفاده از آن ۳ دقیقه وقت داشتیم.
در هنگام ورود به مرکز، تمرین‌کننده وانگ لیشین را دیدم. ابتدا که پلیس او را آورد، قوی و سالم بود. چند روز بعد او به‌دلیل ضرب و شتم شدید و خوراندن اجباری درگذشت.
بعد برای دو سال به اردوگاه کار اجباری هوآنشیلینگ در جیلین منتقل شدم. در آنجا قساوت ۱۴ مارس را در سال ۲۰۰۱ تجربه کردم. در میان حدوداً ۴۰ نگهبان زندان و کارکنانی قرار داشتم که با باتوم الکتریکی، چوب پر شده با گلوله سرب و چماق تمرین‌کنندگانی را که در اعتصاب غذا بودند به‌طور وحشیانه‌ای مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند. حداقل ۱ تمرین‌کننده، هو ژانهای، از شدت جراحت درگذشت، ۳ تن برای نجات جان‌شان راهی بیمارستان شدند، ۶۵ تمرین‌کننده با دست یا پای شکسته و ۱۰۵ تمرین‌کننده جراحات دیگری را متحمل شدند.
پس از اینکه خبر این قساوت علنی شد، اردوگاه کار اجباری برای جلوگیری از تحقیقات و بررسی، ۶۵ تمرین‌کننده‌ای را که به شدت زخمی شده بودند به چهار اردوگاه کار دیگر منتقل کردند. من به اردوگاه کار اجباری بایچوآن در لیائویوآن منتقل شدم. از آنجا که نامه دادخواهی در رابطه با قساوت ۱۴ مارس نوشتم، هر روز مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتم. مرا تهدید و وادارم می‌کردند در داخل آب راکد گودال حفر کنم.
یک ماه قبل از آزادی‌ام، به اردوگاه کار اجباری چائویانگ‌گو منتقل شدم. هنگام تفتیش سلول‌مان، مأموران پلیس تعدادی مقاله مربوط به بنیانگذار فالون گونگ را یافتند که در داخل روکش بالشم بود. سه زندانی جانی روی من پریدند و به سرم مشت می‌زدند. نمی‌توانستم چیزی بشنوم و چشمانم برای چند روز متورم بود.
آزار و اذیت توسط مقامات محلی
پس از اینکه از اردوگاه کار اجباری آزاد شدم، رئیس اداره ۶۱۰ محلی مرا تهدید کرد که اگر از نوشتن اظهاریۀ نفی فالون گونگ خودداری کنم، به مرکز شستشوی مغزی فرستاده می‌شوم. دو روز پس از سال نوی چینی ۲۰۰۲، برای اجتناب از بازداشت، منزلم را ترک کردم. اما، پلیس اغلب همسرم را فرامی‌خواند و از او می‌خواست محل زندگی مرا بگوید.
در سال ۲۰۰۸ که به خانه بازگشتم، در موارد متعدد مأموران پلیس محلی به منزلم می‌آمدند و بدون ارائه حکم بازرسی آنجا را غارت می‌کردند. از ما می‌خواستند که از حوزۀ قضایی آنها دور شویم و از همین رو ایام سختی را برای صاحبخانه‌مان ایجاد می‌کردند. در نتیجه، من در یک سال ۳ بار نقل مکان کردم و دچار سختی‌های مختلفی شدم.
به‌دلیل صحبت با مردم درباره فالون گونگ در بهار ۲۰۱۰ به مدت ۱۵ روز و در سال ۲۰۱۳ دوباره بازداشت شدم، در مجموع به خاطر آزار و اذیت بیش از هشت سال دور از خانه بودم.
سابقه آزار و اذیت
در سال ۱۹۹۹، جیانگ زمین، در مقام رئیس حزب کمونیست چین، سایر اعضای کمیته دائمی دفتر سیاسی را تحت سیطره قرار داد و سرکوب خشونت‌باری را علیه فالون گونگ راه‌اندازی کرد.
این آزار و شکنجه که مدت آن به ۱۶ سال می‌رسد، منجر به مرگ بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ شده است. بیشتر آنها به‌خاطر باور خود به فالون گونگ تحت شکنجه قرار گرفتند و حتی به علت درآوردن اعضای بدن‌شان به قتل رسیدند. جیانگ زمین به‌طور مستقیم مسئول آغاز و تداوم این آزار و اذیت وحشیانه است.
تحت هدایت شخص جیانگ، حزب کمونیست چین اقدام به تأسیس اداره ۶۱۰ کرد که خارج از قوانین سازمان امنیت عمل می‌کند. این اداره درخصوص فالون گونگ، نیروهای پلیس و سیستم قضایی را تحت سیطره قرار می‌دهد تا دستورات جیانگ را به انجام برساند: شهرت آنها را لکه‌دار کنید، از نظر مالی آنها را ورشکسته کنید و از لحاظ جسمی نابودشان کنید.
قانون چین این اجازه را به شهروندان چینی می‌دهد که درخصوص نمونه‌های حاکی از جنایت اقامه دعوی کنند و بسیاری از تمرین‌کنندگان درحال‌حاضر از این حق قانونی خود استفاده می‌کنند و علیه دیکتاتور سابق درخواست دادخواهی ارائه می‌دهند.