(Minghui.org) هیئت تحریریه مینگهویی، در ماه فوریه اطلاعیه‌ای را با عنوان «فراخوان ارسال آثار برای گرامی‌داشت روز جهانی فالون دافا ۲۰۱۶» منتشر کرد. زمانی که برای اولین بار آن را دیدم، احساس کردم باید مقاله‌ای ارائه دهم. اما سپس به‌خاطر آوردم که مقالات ارسالی سال‌های گذشته‌ام همگی رد شدند، بنابراین از این ایده منصرف شدم. با این فکر به‌خودم اطمینان می‌دادم که کارم درست است: «می‌توانم از زمانی که باید برای نوشتن این مقاله صرف کنم، برای روشنگری حقایق استفاده کنم. آیا آنها یکسان نخواهند بود؟»
بعداً اطلاعیه را دو بار خواندم. در این اطلاعیه آمده است: «۱۳مه امسال مصادف است با هفدهمین سالگرد روز جهانی فالون دافا. به‌منظور بزرگداشت این مناسبت مهم، هیئت تحریریه مینگهویی بدین وسیله دعوت می‌نماید که انواع مختلف مطالب و آثار برای تجلیل از فالون دافا و اصول حقیقت- نیکخواهی- بردباری ارسال شود. امیدواریم که تمرین‌کنندگان در نزدیک به ۱۰۰ کشور و همچنین سایر کسانی که با فالون دافا آشنا هستند، در این زمینه همکاری کنند.»
این درست است. حتی برخی از غیرتمرین‌کنندگان مقالاتی را ارسال خواهند کرد. به‌عنوان یک تمرین‌کننده عمیقاً می‌دانم که استاد چقدر عظیم و نیک‌خواهند. چطور می‌توانستم این فرصت ارزشمند برای اعتباربخشی به فا و نجات مردم را ازدست بدهم؟
اگرچه نوشتن مقالۀ خود برای روز فالون دافا را شروع نکرده‌ام و نمی‌دانم که درباره چه چیزی خواهم نوشت، اما تصمیم دارم درگیر نوشتن شوم و قطعاً مقاله‌ای ارائه خواهم کرد. این چیزی است که به‌عنوان تمرین‌کنندگان می‌بایست انجام دهیم. درحالی‌که آزار و شکنجه همچنان ادامه دارد، اگر رهبری اوضاع را به‌دست نگیریم، چه کسی برای این روز مقاله ارسال خواهد کرد؟ این مسئولیت ما است که از وب‌سایت مینگهویی حمایت کنیم. زمان‌مان برای نجات مردم محدود است، به‌ویژه وقتی قرار است سردسته شیطان به پیشگاه عدالت آورده شود.
به درون نگاه کردم تا علت رد شدن مقالات ارسالی گذشته‌ام را بیابم. دلیل اصلی این بود که از الزامات دفتر تحریریه پیروی نکرده بودم. لحن نوشته‌ام بیش‌ازحد احساسی بود و نوشته‌هایم به‌گونه‌ای بودند که گویا در حال صحبت با خودم هستم. درک محتوای مقالاتم برای غیرتمرین‌کنندگان آسان نبود. درنظر نگرفته بودم که آیا خوانندگان می‌توانند آنچه را به‌اشتراک می‌گذارم، بپذیرند یا نه. علاوه براین سعی داشتم چیزهای بسیار زیادی را در یک مقاله بگنجانم، بنابراین هیچ موضوع اصلی در آن مقالات وجود نداشت و مقالاتم بی‌نظم و آشفته بودند.
برداشت فعلی من این است که نباید چیزهای زیادی را در یک مقاله بیان کنیم. می‌توانیم یک مقاله خوب بنویسیم، حتی اگر فقط با یک چیز یا یک جنبه از تزکیه‌مان شروع کنیم. نکته کلیدی این است که باید موجودات ذی‌شعور را درنظر بگیریم. نقطه شروعمان نجات آنها است. آنچه استاد می‌خواهند، قلبی برای تزکیه و نجات مردم است. اگر نقطه شروعمان درست باشد، استاد به ما خرد خواهند بخشید تا این مقالات را بنویسیم.
اینکه مقالاتمان منتشر می‌شوند یا نه، ارتباطی به ما ندارد. حتی اگر رد شوند، نوشتن یک مقاله و ارسال آن هنوز فرصتی برای ما است تا در تزکیه رشد کنیم. آنچه انجام می‌دهیم، برای نمایش نیست. موجودات الهی و موجودات ذی‌شعور بی‌شماری در این جهان در‌حال تماشای ما هستند. آنها مقالاتمان را خواهند خواند.
بیایید زیبایی حقیقت- نیکخواهی- بردباری را به‌نمایش بگذاریم و به افراد بیشتری کمک کنیم تا از حقایق آگاه شده و از مزایای دافا بهره‌مند شوند. درحالی‌که به روز جهانی فالون دافا نزدیک می‌شویم، بیایید هدیه‌ای برای استاد آماده سازیم و امید را به موجودات ذی‌شعور ارزانی داریم.