(Minghui.org) در ۱۸ ژوئن، خانم یانگ سوهوا، یک مقام بازنشسته دولت، ۸۰ ساله اهل جینژو، استان لیائونینگ، شکایت کیفری خود را علیه جیانگ زمین، رهبر سابق چین تنظیم کرد. دلیل آن آزار و شکنجه‌ای است که او بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ به واسطۀ این شخص متحمل شده است.
خانم یانگ به‌خاطر تمرین فالون گونگ، روشی معنوی که توسط رژیم کمونیستی در چین مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است، چهار بار بازداشت و منزلش دو بار غارت شده است. پس از اولین بازداشتش، او به یک مرکز شستشوی مغزی منتقل شد. در آنجا او برای یک ماه و نیم تحت شکنجه قرار داشت. پس از بازداشت سومش، او به مدت یک سال به یک اردوگاه کار اجباری فرستاده شد.
در زیر گزارش شخصی او را همانطور که در شکایت قانونی‌اش نوشته، می‌خوانید.
مواجهه با فالون گونگ
من یک مقام بازنشسته از گروه اجرایی کمیته شهری جینژو هستم. به‌دلیل وجود مشکلاتی در کیسه صفرا، معده و مفاصلم و نیز بیماری زنان، تمام درمان‌های پزشکی که در دسترسم بود را امتحان کردم، اما هیچ‌کدام مشکلاتم را حل نکرد. من افسرده شده و امیدم را از دست داده بودم.
حول و حوش تاریخ ۵ آوریل ۱۹۹۴ که در سخنرانی آقای لی هنگجی (بنیانگذار فالون گونگ) در شهر جینژو شرکت کردم، اوضاع تغییر کرد. در روز دوم سخنرانی، همه بیماری‌ها و مشکلاتم که برای چند دهه گرفتارشان بودم، ناپدید شدند. من معجزۀ فالون گونگ را تجربه کردم. در تمام بدنم احساس سبکی می‌کردم.
من اصول حقیقت- نیکخواهی- بردباری را دنبال می‌کردم. در زمان مواجهه با اختلافات و تضادها، برای یافتن کاستی‌هایم به‌درون نگاه می‌کردم. با مردم رفتاری صمیمانه و مهربان داشتم.
اما، دیکتاتور سابق جیانگ زمین در ماه ژوئیه سال ۱۹۹۹ آزار و شکنجه وحشیانه علیه فالون گونگ را راه‌اندازی کرد. آنچه در ادامه می‌خوانید، محنت‌هایی است که پس از آن متحمل شدم.
اولین بازداشت، ۱۵روز حبس
در شب ۲۰ ژوئن سال ۲۰۰۰، من با یک هم‌تمرین‌کننده برای دادخواهی از حق تمرین فالون گونگ به پکن رفتیم و در ایستگاه راه‌آهن جینژو بازداشت شدیم. بیش از ۲۰ تمرین‌کننده محلی درآنجا در همان زمان، بازداشت شدند.
هر یک از ما به ادارۀ پلیس در منطقه محل سکونت خودمان بازگردانده شدیم. من به ادارۀ پلیس جینتای برده شدم. یک پلیس دستانم را با دستنبند به لوله بخاری بست. بعد مرا به بازداشتگاه شماره ۲ شهر جینژو منتقل کردند که در آنجا به مدت ۱۵ روز حبس بودم.
پس از آزادی، انتقال مستقیم به مرکز شستشوی مغزی
وقتی در تاریخ ۵ ژوئیه سال ۲۰۰۰ از بازداشتگاه آزاد شدم، یک مأمور پلیس به نام تانگ از ادارۀ پلیس جینتای مرا مستقیماً به یک مرکز شستشوی مغزی برد که توسط کمیته امور سیاسی و حقوقی شهر جینژو و اداره ۶۱۰ راه‌اندازی شده بود. من در محل سابق کارخانه‌ای در شهر جینژو بودم.
حدود ۱۰۰ تمرین‌کنندۀ فالون گونگ در آنجا محبوس بودند. برخی از آنها از بازداشتگاه منتقل شده بودند. اکثراً در زمان بازداشت در خانه یا مشغول کار در مزرعه یا در محل کار خود بودند.
از طریق شکنجه و فیلم‌های تبلیغاتی، آنها سعی می‌کردند اراده ما را برای تمرین فالون گونگ از بین ببرند. آنها ما را به انجام تمرینات بدنی شدید وادار می‌کردند. مرا مورد ضرب و شتم و فحاشی قرار داده، به صورتم سیلی زده، به موهایم چنگ زده و سرم را به دیوار می‌کوبیدند. لی شیه‌جیان، رئیس ادارۀ ۶۱۰ جینژو، یکی از شریرترین عاملان آزار بود.
من حدود یک ماه و نیم در حبس بودم. در ۱۸ اوت، پلیس تانگ از ادارۀ پلیس جینتای، وانگ رئیس کمیتۀ سیاسی و قضایی منطقه لینهی، چن یوهوا (یک مسئول در انجمن مسکونی جینتای) و خانواده‌ام آمدند تا مرا از آنجا ببرند.
چن، من و خانواده‌ام را به دفتر انجمن مسکونی جینتای برد و در آنجا به من دستور داد تا ۱۰۰۰ یوان بپردازم. به آنها گفتم پول ندارم. سرانجام خانواده‌ام مبلغ ۵۰۰ یوان پرداخت کردند.
بازداشت دوم مرا به همان بازداشتگاه کشاند
در صبح روز ۱۸ ژانویه سال ۲۰۰۱، برای تحویل مطالب اطلاع‌رسانی فالون گونگ به منزل هم‌تمرین‌کننده، خانم کای رفتم. یک مأمور پلیس در را باز کرد و ناگهان بازویم را گرفت. وقتی من در زدم، درست همان موقع مأموران ادارۀ پلیسِ لین‌آن مشغول غارت منزلش بودند.
دو پلیس، مرا همراه خانم کای و شوهرش به ادارۀ پلیس لین‌آن بردند. ما در سه اتاق جداگانه حبس شدیم. چندین مأمور پلیس به نوبت از من بازجویی می‌کردند تا بدانند مطالب اطلاع‌رسانی فالون گونگ را از کجا آورده‌ام. یک مأمور پلیس با ساک لباس مرا زد.
در همین حال، دو مأمور پلیس که منزل خانم کای را غارت کرده بودند برای غارت منزل من رفتند. آنها بازگشتند و به من ته بلیط‌های مربوط به سخنرانی‌های فالون گونگ در جینژو و هاربین را نشان دادند. آنها قصد داشتند از این ته بلیط‌ها به‌عنوان «شواهد و مدرک» علیه من استفاده کنند.
در نیمه شب روز بعد، ۱۹ ژانویه، آنها مرا به بازداشتگاه جینشو بردند. شرایط زندگی در آنجا غیرانسانی بود.
من در کنار ده‌ها تن از محبوسین بر روی تخته چوبی می‌خوابیدم که تنها چند سانتیمتر بالاتر از کف سیمانی زمین بود. در اتاق فقط به اندازه‌ای جای خالی بود که تنها می‌توانستم با بدن صاف به پهلو بخوابم. اگر کمی تکان می‌خوردم، شخص کناری‌ام ممکن بود بیدار شود و اگر او یک زندانی جنایی بود، فحاشی می‌کرد و لگد می‌زد.
همه کارهای‌مان از جمله استفاده از توالت، داخل سلول انجام می‌شد. غذای ما فقط یک تکه نان ذرت و چند برگ سبزی در سوپ آبکی بود که شن و کرم هم در آن وجود داشت. آب داغ برای نوشیدن ارائه نمی‌شد. استفاده از لحاف، هر چند بسیار کثیف و بدبو بود، برایم۷۰ یوان در ماه هزینه داشت. در طول روز، مجبور بودیم بی‌حرکت در امتداد تخته‌های چوبی بنشینیم.
حدود چهار ماه بعد، در اواسط ماه مه ۲۰۰۱، تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بازداشتگاه دست به اعتصاب غذا زدند. اداره ۶۱۰ جینژو به بازداشتگاه دستور داد تا ما را موقتاً آزاد کند.
بازداشت سوم، یک سال کار اجباری
در ۱۵ ژوئن سال ۲۰۰۱، من در حال تعمیر خانه‌ام بودم که چندین مأمور از ادارۀ پلیس لین‌آن به منزلم آمدند و گفتند که سرپرست‌شان می‌خواهد با من ملاقات کند. آنها به من قول دادند که این ملاقات فقط چند دقیقه طول می‌کشد. من به دنبال آنها به مرکز بازداشت رفتم و بعد در آنجا بازداشت شدم.
در صبح روز ۱۶ ژوئن سال ۲۰۰۱، لی ویمین، رئیس اداره پلیس منطقه لینهی و چند مأمور پلیس مرا به اردوگاه کار اجباری بدنام ماسانجیا فرستادند.
وقتی ماشین پلیس در ورودی اردوگاه کار اجباری توقف کرد، پلیسی یک تکه کاغذ درآورد و به من گفت که آن را امضاء کنم. آن برگۀ محکومیت من به یک سال کار اجباری بود. من از امضای آن خودداری کردم.
پس از آن به شعبه ۴، گروه دوم، کمپ شماره ۲ منتقل شدم. بعد سعی کردند که برخوردی «ملایم» داشته باشند. با تظاهر به مهربانی و به نوبت تلاش می‌کردند مرا وادار به رها کردن باورم کنند. آنها مرا از خواب شبانه محروم می‌کردند.
در اردوگاه کار اجباری، ما تحت شکل‌های مختلفِ شکنجه‌های غیرانسانی قرار می‌گرفتیم.
ما مجبور بودیم در ساعت ۵:۳۰ صبح بیدار شویم و تنها ۵ دقیقه برای شستشو و رفتن به توالت وقت داشتیم. ما را به انجام کارهای سخت طاقت‌فرسا و نشستن روی چهارپایۀ کوچک پلاستیکی وادار می‌کردند، باید بی‌حرکت و با هر دو دست بر روی زانو روی آن می‌نشستیم. در اتاق تجهیزات نظارت وجود داشت.
فریب پلیس پیش از بازداشت چهارم
در حدود ساعت ۷ شب ۲۶ اکتبر ۲۰۱۰، صدای در منزلم بلند شد. وقتی عروسم نزدیک شد تا در را باز کند او را متوقف کردم و پرسیدم که چه کسی در می‌زند. آن شخص پاسخ داد: «من از ادارۀ سرشماری و آمار هستم.»
اما وقتی در باز شد، حدود شش مأمور پلیس به زور وارد منزل شدند. یکی از آنها گفت که از اداره پلیس لینهی هستند. آنها بلافاصله غارت منزل را شروع کردند و کتاب‌های فالون گونگ، عکس‌های بنیانگذار فالون گونگ، مطالب و تعدادی کیف را توقیف کردند. یک مأمور پلیس سعی کرد در همان موقع از من عکس بگیرد.
آنها همۀ وسایلم را با خود بردند. یک مأمور از ادراۀ پلیس جینتای ماند و به من گفت که با او به ادارۀ پلیس بروم. من از رفتن امتناع کردم.
عروسم به بردن من اعتراض کرد: «او اکنون ۷۰ سالش است، نمی‌توانید او را با خودتان ببرید.»
او گفت که لازم است به‌منظور بررسی چیزی او را با خود ببریم و این کار تنها چند دقیقه طول می‌کشد. این‌بار نمی‌توانستیم حرفش را باور کنیم. سرانجام او به عروسم قول داد که مرا زود به خانه بفرستد. من به‌دنبال او به ادارۀ پلیس رفتم.
در ادارۀ پلیس، او پرسش‌های زیادی را مطرح کرد. من به او گفتم هیچ نظری ندارم و نمی‌توانم به سؤالاتش پاسخ دهم. او سپس پرسید که ایا چو وئی را می‌شناسم یا خیر. جواب دادم: «بله. من او را از مکان تمرین فالون گونگ محلی‌مان می‌شناسم قبل از اینکه حزب کمونیست چین این آزار و شکنجه را راه‌اندازی کند.»
او به‌عنوان سند از صحبت‌هایم یادداشت برداشت و پس از آن از من خواست تا آن را امضاء کنم. من امتناع کردم.
در حدود ساعت ۱۱ شب آنها من و یک تمرین‌کننده دیگر، خانم وو، را به بازداشتگاه شهر جینژو بردند. خانم وو که بیمار و بستری بود از خانه‌ا‌ش به ادارۀ پلیس حمل شده بود.
یک پلیس زن که ما را پذیرش کرد از مأمور دربارۀ سند قانونی سؤال کرد. مأمورانی که ما را به آنجا بردند قول دادند که روز بعد اسناد را ارائه کنند. سه روز بعد، خانم وو و من آزاد شدیم و به خانه بازگشتیم. من حدس می‌زنم به خاطر آن بود که پلیس هیچ سند قانونی به بازداشتگاه ارائه نداده بود.
سابقه آزار و اذیت
در سال ۱۹۹۹، جیانگ زمین، در مقام رئیس حزب کمونیست چین، سایر اعضای کمیته دائمی دفتر سیاسی را تحت سیطره قرار داد و سرکوب خشونت‌باری را علیه فالون گونگ راه‌اندازی کرد.
این آزار و شکنجه که مدت آن به ۱۶ سال می‌رسد، منجر به مرگ بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ شده است. بیشتر آنها به‌خاطر باور خود به فالون گونگ تحت شکنجه قرار گرفتند و حتی به علت درآوردن اعضای بدن‌شان به قتل رسیدند. جیانگ زمین به‌طور مستقیم مسئول آغاز و تداوم این آزار و اذیت وحشیانه است.
تحت هدایت شخص جیانگ، حزب کمونیست چین اقدام به تأسیس اداره ۶۱۰ کرد که خارج از قوانین سازمان امنیت عمل می‌کند. این اداره درخصوص فالون گونگ، نیروهای پلیس و سیستم قضایی را تحت سیطره قرار می‌دهد تا دستورات جیانگ را به انجام برساند: شهرت آنها را لکه‌دار کنید، از نظر مالی آنها را ورشکسته کنید و از لحاظ جسمی نابودشان کنید.
قانون چین این اجازه را به شهروندان چینی می‌دهد که درخصوص نمونه‌های حاکی از جنایت اقامه دعوی کنند و بسیاری از تمرین‌کنندگان درحال‌حاضر از این حق قانونی خود استفاده می‌کنند و علیه دیکتاتور سابق درخواست دادخواهی ارائه می‌دهند.