جلسه در پارلمان اروپا درباره برداشت اعضای بدن در چین
(Minghui.org) به دنبال جلسه دادرسی درباره برداشت اعضای بدن زندانیان عقیدتی به‌دست حزب کمونیست چین در ۳۰ ژوئن ۲۰۱۶، جلسه‌ای درباره همان موضوع در تاریخ ۴ ژوئیه در کاخ وست‌مینستر برگزار شد. بارونس فینلی از لنداف، از اعضای مجلس اعیان بریتانیا، وقتی مطلع شد که برداشت اعضای بدنِ چنین تعداد زیادی از مردم هنوز در چین جریان دارد، شوکه شد. به درک او بریتانیا و جامعه بین‌المللی باید اقدامات محکمی در جهت توقف این آزار و شکنجه انجام دهند.
جلسه درباره برداشت اعضای بدن زندانیان عقیدتی به‌دست ح.ک.چ، در تاریخ ۴ ژوئیه ۲۰۱۶، در کاخ وست‌مینستر برگزار شد.
آقای دنیل زیچنر، عضو پارلمان، میزبان این جلسه بود. وکیل کانادایی حقوق بشر، دیوید ماتاس یافته‌های تحقیق به‌روز‌رسانی‌شده درباره برداشت اعضای بدن را اعلام کرد. کارشناس چین و روزنامه‌نگار محقق، اتان گاتمن، کتاب‌های با این موضوع، تجارت سرخ و قتل‌عام را معرفی کرد. این سومین باری است که آنان طی هفته گذشته به پارلمان اروپا رفتند تا جنایات برداشت اعضای بدن در چین را افشاء کنند. دکتر انور تهتی و تمرین‌کننده فالون گونگ خانم سونگ نیز در این جلسه شهادت خود را ارائه دادند.
عضو پارلمان زیچنر: پس از گذشت ده سال از انکار چین، گزارش جدید برداشت اعضای بدن را افشاء می‌کند
عضو پارلمان، دنیل زیچنر میزبان جلسه ۴ ژوئیه ۲۰۱۶ در کاخ وست‌مینستر بود.
عضو پارلمان دنیل زیچنر در مقدمه صحبت‌هایش گفت که برداشت اعضای بدن در چین ده سال پیش به‌تدریج ظاهر شد، درحالی‌که شواهد جدیدی ظاهر می‌شدند و در عین حال مسئولین چین از همان زمان آن را انکار می‌کردند، اما این گزارش جدید شامل اطلاعات بیشتری است که تداوم آن را اثبات می‌کند.
آقای زیچنر سخنگویان مشهور بین‌المللی را معرفی کرد که درست چند هفته پیش یافته‌های تحقیقشان را در جلسه دادرسی کنگره امریکا و نزد پارلمان اروپا ارائه کرده بودند. وی اظهار کرد که این موضوع بسیار مهمی در کل حزب است و ارزش آن را دارد که جلسات دادرسی بیشتری درباره برداشت اعضای بدن و عملکردهای زندان به‌صورت مفصل‌تر برگزار شود.
نگرانی عضو مجلس اعیان بریتانیا از اینکه محدودیت درخصوص توریسم پیوند عضو، به تنهایی برای توقف آزار و شکنجه کافی نباشد
بارونس فینلی از لنداف
بارونس فینلی از لنداف، استاد طب و عضو مجلس اعیان بریتانیا، همراه دستیار خود در این جلسه حضور داشت. او ابراز نگرانی کرد که محدودیت‌ها درباره توریسم پیوند عضو به تنهایی برای توقف آزار و شکنجه کافی نباشد.
وی اظهار کرد: «ما سازمان خدمات ملی سلامت را داریم، اما اکثر سایر کشورها سیستم یکپارچه‌ای ندارند. آنقدر مشکل نیست که به‌منظور بدست آوردن تعداد کل بیماران پیوند عضو، فهرستی از افرادی را اعلام کنیم که داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مربوط به پس از عمل پیوند عضو را مصرف می‌کنند، اما نگرانم که آن درواقع هیچ‌گونه فشار واقعی بر چین وارد نیاورد یا هیچ تأثیری روی چین نداشته باشد. مردم از سراسر جهان عمل‌های پیوند عضو را انجام می‌دهند...
«موضوع این است که چنین ارزیابی‌ای انجام پذیرد، آن ارزیابی راحتی می‌شود که براساس آن بریتانیا می‌گوید ما درحال انجام کاری در این زمینه هستیم. اما آن واقعاً از افرادی در چین که آرزو دارند بدون هیچ‌گونه آزار و اذیتی از آزادی معنوی برخوردار باشند، محافظت نمی‌کند. آنچه می‌شنویم آزار و شکنجه‌ای مخوف است. مردم زندگی‌شان را به خطر می‌اندازند. نگرانم که درواقع همه ملل غربی بیش‌ازحد می‌ترسند که وارد تواقفات تجاری شوند، برای مثال اینکه توافق تجاری‌شان بستگی داشته باشد به توافقشان درباره ممنوعیت توریسم پیوند عضو... ما باید جسورتر و بی‌پرواتر باشیم.
بارونس فینلی از لنداف امیدوار است که جامعه پیوند اعضاء به توقف برداشت اعضای بدن کمک کند و برنامه‌ریزی کرد تا تحقیقی را برای اقدامات بیشتر به اداره مربوطه دولت بریتانیا ارسال کند.
شهادت‌ها در جلسه، برداشت اعضای بدن را افشا می‌کنند
آقای ماتاس طی سخنرانی‌اش اشاره کرد: «ما به این نتیجه رسیدیم که بجای رقم رسمی ۱۰ هزار، آن در محدوده ۱۰ الی ۶۰ هزار بود. آن تنها نتیجه بررسی ۱۴۶ بیمارستان مورد تأیید بود. ما فکر می‌کنیم که آن رقم بسیار بزرگ‌تری از پیوندهای عضو بوده باشد. این رقم تنها برای یک سال بود. طی سال‌ها درحال رسیدن به رقمی بالای میلیون هستیم. آن رقمی بسیار بزرگ است، بسیار بزرگ‌تر از هرجای دیگری در جهان... این رقمی در مقیاس صنعتی است...»
«آمار هر تک بیمارستان، مشخص است، اما لزوماً قابل‌اعتمادتر از آمار چین نیست. ما تنها به آنچه آنها می‌گویند، نگاه نمی‌کنیم، بلکه بررسی‌ای کلی به‌عمل می‌آوریم. ما به تعداد تخت‌های بیمارستان، نظرات کارکنان، زمان انتظار، پولی که صرف داروهای پیشگیری‌کننده از رد پیوند می‌شوند، خبرنامه‌های داخلی، وب‌سایت‌ها، گزارش تحقیقی انتشارات پزشکان و سایر چیزها نگاه می‌کنیم.
آقای گاتمن یافته‌های تحقیقش، مخصوصاً جنایت نسل‌کشی ازطریق برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده فالون گونگ با مجوز دولت را اینطور اظهار کرد: «در سال ۱۹۹۹ سازمان امنیت کشور سلسله‌مبارزاتی را برای ازبین بردن فالون گونگ راه‌اندازی کرد. در سال ۲۰۰۱، بیش از یک میلیون تمرین‌کننده فالون گونگ در سیستم لائوگای (بازآموزی ازطریق کار اجباری) یا ترجیحاً در زندان‌های سیاه، مراکز بازداشت، اردوگاه‌های کار اجباری و بیمارستان‌های روانی حبس شدند. بنابراین آنها در معرض آزمایش‌های مفصل اعضای بدن قرار گرفتند..." وی گفت همیشه در این باره فکر می‌کرده است که این جریان محدود به موضوع فالون گونگ نیست، بلکه یک نسل‌کشی تاریخی است.»
تمرین‌کننده فالون گونگ خانم سونگ آزار و شکنجه‌ای را بازگو کرد که شخصاً در چین تجربه کرده بود. او دو بار در سال ۲۰۱۰ و ۲۰۱۲ زندانی شده بود و در معرض شکنجه قرار گرفته بود. وی گفت: «در دوره حبسم تحت آزمایش‌های پزشکی بسیار مفصلی شامل عکسبرداری با اشعه ایکس از ریه‌هایم و آزمایش‌های خون قرار گرفتم. حتی مرا مورد معاینه قرار دادند تا ببینند آیا پوستم علامت‌های کوچکی از زخم دارد یا خیر. همچنین در اردوگاه کار اجباری در پکن تحت معاینات پزشکی مفصل و آزمایش‌های خون قرار گرفتم. هیچ توضیحی وجود نداشت که چرا تحت این معاینات پزشکی قرار می‌گیرم.»
آقای انور تهتی سابقاً در شینجیانگِ چین جراح بود. او تجربه‌اش را در این زمینه بازگو کرد که چطور ۱۸ سال پیش مجبور شد با برداشت اعضای بدن یک زندانی محکوم به مرگ، به زندگی وی خاتمه دهد. او از این تجربه‌اش استفاده کرد تا بگوید که چطور آموزش شستشوی مغزی و کنترل فکریِ ح.ک.چ، پیش‌زمینه قساوت‌های برداشت اعضای بدن است. وی گفت: «بسیاری از مردم از من می‌پرسند: "آیا به‌عنوان یک دکتر نجات جان مردم مسئولیت شما نیست؟" تجربه‌ام به من گفت که ما در این جامعه متولد شدیم و ابزاری از این مکانیسم حاکم شدیم. من حتی مفتخر بودم که بخشی از این مکانیسم هستم.» وی گفت وقتی شخصی به‌عنوان دشمن دولت تعیین می‌شود، با این شخص مانند جزئی از اموال دولت رفتار خواهد شد و به هر روشی که آنها مایل باشند ازبین برده می‌شود یا کنار گذاشته می‌شود. آقای تهتی احساس تأسف کرد که در نقطه مقابل قربانیان قرار گرفته بود و سخنرانی تمرین‌کنندگان فالون گونگ او را فوق‌العاده تکان داد.»