(Minghui.org) بعداز مطالعه مقالۀ اخیر استاد، «آموزش فا در کنفرانس فای نیویورک ۲۰۱۶»، مایلم برخی از افکارم را با هم‌تمرین‌کنندگانم به‌اشتراک بگذارم.

پس ‌از سال‌ها تزکیه، بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ معجزات زیادی را تجربه کرده یا شاهد بوده‌اند. منظورم تأثیرات معجزه‌آسای سلامتی نیست. هر تزکیه‌کننده حقیقی روند پالایش بدن را تجربه خواهد کرد و عده‌ای واضح‌تر از بقیه تجربه می‌کنند. بعضی مبتلایان به سرطان، عاری از بیماری شدند. دیگران بیماری‌های مزمنی داشتند که هرگز خیلی پیشرفت نکردند.

می‌خواهم درباره توانایی‌های شگفت‌انگیزی که تزکیه‌کنندگان توسعه داده‌اند صحبت کنم، مانند کشاورزی که درباره تکنولوژی چیزی نمی‌دانست، ولی یاد گرفت با مهارت با کامپیوتر کار کند و تمرین‌کنندگان مسنی که هرگز به مدرسه نرفتند اما اکنون می‌توانند کتاب‌های فالون گونگ را بخوانند و حروف چینی را یاد بگیرند. آنها چگونه این کارها را انجام دادند؟

استاد بیان کردند:

«هر كسی كه امروز اینجا نشسته بدون توجه به این‌كه شما شاگردی جدید هستید یا قدیمی، وقتی به امر تزكیه ارتباط پیدا می‌كند با همه‌ی شما بطور یكسان رفتار می‌شود.» (آموزش فا در سن فرانسیسکو، ۲۰۰۵)

در گذشته، گمان می‌کردم تفاوت‌ها در روابط تقدیری تزکیه‌کنندگان و خلوص قلب‌شان، تعیین می‌کند که چه اندازه توسط خدایان تقویت و حمایت می‌شوند.

اما بعد از بارها مطالعۀ «آموزش فا در کنفرانس فای نیویورک ۲۰۱۶» به عامل دیگری روشن‌بین شدم: آن تماماً مرتبط با درک یک تزکیه‌کننده از تزکیه‌اش است و اینکه فرد چرا و چطور وظایفش را به‌انجام می‌رساند و به عزم و اراده، فداکاری و ازخودگذشتگی او بستگی دارد.

استاد در سخنرانی جدید به ما می‌گویند:

«اگر منطقۀ خاصی فقط یک فرد داشته باشد، خدایان به او کمک می‌کنند آن کار را به انجام برساند. اگر افراد دیگری در آن منطقه باشند که کمترین تلاشی نمی‌کنند، آنگاه خدایان مطلقاً آن را جایز نمی‌دانند. بنابراین باید بروید و از سایرین بخواهید که همگی شرکت کنند.» (آموزش فا در کنفرانس فای نیویورک ۲۰۱۶)

درکم این است که اگر تزکیه‌کننده‌ای در منطقه است که زمان و فرصت لازم را دارد اما در پروژه‌های دافا درگیر نمی‌شود، خدایان به آنها کمک نمی‌کنند. تکیه کردن به کمک الهی بدون تلاش گروهی مؤثر نخواهد بود.

اما اگر هر یک از ما، خود را به‌طور واقعی تماماً وقف آن پروژه کنیم، آنگاه داستان دیگری خواهد بود. زمانی‌که بر اعتباربخشی به فا تمرکز می‌کنیم و بدون مقاصد خودخواهانه موجودات ذی‌شعور را نجات می‌دهیم، از بالا دست یاری خواهیم گرفت.

اگر فقط از همکاری نکردن دیگران یا نامناسب بودن محیط شکایت کنیم، باز‌هم از تمرکز بر خودمان غافل شده‌ایم و تنها در انتظار کمک دنیای بیرونی هستیم. چه نتیجه‌ای را می‌توانیم انتظار داشته باشیم؟ تعجبی نیست که در این موقعیت‌ها وقوع معجزات را نمی‌بینیم.

متوجه شدم بعضی از تمرین‌کنندگان بسیار باوجدان و دقیق هستند و بهترین سعی‌شان را می‌کنند تا هر کار کوچک یا بزرگی که باید انجام شود را انجام دهند. دیگران فقط می‌خواهند کارهایی را انجام دهند که خیلی چالش‌برانگیز نیستند و سریع یا راحت انجام می‌شوند. معتقدم این تلاشِ تزکیه‌کننده است که نتیجه را مشخص می‌کند و تعیین می‌کند که آیا کمک الهی صورت گرفته است یا خیر.

استاد همچنین به ما آموختند:

«در روند انجام کارها، آنچه به آن نگریسته می‌شود قلب شما است، نه خود موفقیت‌تان.» (آموزش فا در کنفرانس فای نیویورک ۲۰۱۶)

http://en.minghui.org/html/articles/2016/7/3/157667.html