(Minghui.org) به دلیل سانسور شدید رژیم کمونیست در چین، آزار و شکنجه فالون گونگ، به‌ویژه جنایت برداشت اجباری اعضای بدن از این زندانیان عقیدتی، تبدیل به یکی از غم‌انگیزترین چیزهایی شده که رژیم کمونیست چین بر آن سرپوش گذاشته است.
درحالی‌که شواهد و مدارک بیشتری درخصوص این جنایات جمع‌آوری می‌شوند، کل این آزار و شکنجه ۱۷ ساله بیش‌ازحد شبیه قتل‌عام یهودیان به‌دست نازی‌ها شده است؛ قتل‌عامی که بشر با خود عهد کرده بود تا اطمینان حاصل کند «هرگز دوباره» رخ ندهد.
آزار و شکنجه فالون گونگ چگونه آغاز شد
۱۷ سال پیش در ۲۰ ژوئیه ۱۹۹۹، رئیس وقت حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، جیانگ زمین و گروهش آزار و شکنجه فالون گونگ را آغاز کردند.
فالون گونگ یک تمرین سنتی چینی برای رشد و بهبود ذهن و بدن، همراه آموزه‌هایی براساس اصول هسته‌ای حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری است. پس از اینکه این تمرین در سال ۱۹۹۲ به‌طور عمومی معرفی شد، به‌سرعت و دهان‌به‌دهان گسترش یافت و درعرض چند سال، تعداد تمرین‌کنندگان آن در چین به ۱۰۰ میلیون نفر رسیدند.
اما ح.ک.چ و جیانگ زمین از رشد سریع این گروه ترسیدند؛ رشد سریعی که باعث شد تعداد تمرین‌کنندگان این تمرین از تعداد اعضای حزب کمونیست فراتر برود. مردمی که با تاریخ ح.ک.چ آشنا هستند، می‌دانند که حزب همواره تلاش کرده تا کنترلش را بر همه چیز در کشور حفظ کند. جیانگ از روی ترس و حسادت، این آزار و شکنجه را آغاز کرد و آن را به هر گوشه‌ای از جامعه چین گسترش داد؛ از خود تمرین‌کنندگان گرفته تا خانواده‌شان، محل کار و محله‌شان.
تبلیغات شوکه‌کننده، فالون گونگ را مورد افترا قرار دادند و نفرت و انزجار درخصوص این گروه صلح‌آمیز را برانگیختند. این تبلیغات حتی راه خود را به رسانه‌های خارج از چین گشودند و بسیاری از مردم در سراسر دنیا را فریب دادند.
برداشت اجباری اعضای بدن، افزایش مدارک
گزارش‌های دست‌اول از شکنجه و شستشوی مغزی آشکار کرده‌اند که این آزار و شکنجه بی‌رحمانه و وحشیانه بوده است. در سال ۲۰۰۶ برداشت اجباری اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ که با مجوز دولت و برای کسب سود صورت می‌گیرد، برای اولین بار افشاء شد، اما تا پیش از آن تعداد کمی می‌توانستند شرارت این جنایت را تصور کنند.
طی سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴، تعداد عمل‌های پیوند عضو در چین سر به فلک کشید. بسیاری از بیمارستان‌ها به زبان‌های مختلف ظرفیت و توانایی‌شان را برای چنین جراحی‌هایی تبلیغ می‌کردند.
برای مثال، مرکز بین‌المللی پیوند اعضای بدن در بیمارستان شماره ۱ وابسته به دانشکده پزشکی چین که در شهر شنیانگ، واقع در استان لیائونینگ است، در وب‌سایتش به سؤال رایج بیماران خارجی جواب داده بود و در پاسخ‌هایش چند بار به «کلیه افراد زنده» اشاره کرده بود. این وب‌سایت ادعا می‌کرد که زمان انتظار برای پیوند کبد بین ۱ الی ۲ ماه و برای کلیه بین ۱ هفته الی ۱ ماه است. آن فهرست مفصلی از قیمت‌ها را نیز ارائه داده بود: ۶۰ هزار دلار برای کلیه، ۱۰۰ هزار دلار برای کبد و ۱۵۰ هزار دلار برای قلب و ریه.
به گفته وب‌سایت رسمی شن ژونگ‌یانگ، شن، رئیس مرکز پیوند عضو شرق که وابسته به بیمارستان شماره یک شهر تیانجین است، تا ماه مارس ۲۰۰۵، بیش از ۱۶۰۰ عمل پیوند کبد انجام داد.
به نقل از مقاله‌ای که در سال ۲۰۰۶ در هفته‌نامه فنگ‌هوآنگ (یکی از رسانه‌های هنگ کونگ) منتشر شد، قیمت پیوند کبد در مرکز پیوند اعضای شرق در سال ۲۰۰۴، سی و دو هزار دلار بود و در سال ۲۰۰۵ تا ۴۰ هزار دلار افزایش یافت. آخر هفته جنوب (نانفانگ ژومو، یک رسانه چینی)، در ژوئیه ۲۰۰۷ گزارش داد که این مرکز ازطریق چنین عمل‌هایی به سود هنگفتی دست یافته است.
عمل برداشت اجباری اعضای بدن به‌طور نزدیکی به بیمارستان‌های ارتش و سیستم‌های نظامی نیروی پلیس مربوط بوده است که نیروی محرک اصلی در آزار و شکنجه فالون گونگ نیز بوده‌اند.
ژانگ یانلینگ، رئیس دانشکده پزشکی شماره ۲ ارتش و وزیر سازمان بهداشت ارتش، در دسامبر سال ۲۰۰۸ به‌طور عمومی اعلام کرد: «در سال ۱۹۷۸ تنها سه بیمارستان ارتش قادر بودند عمل‌های پیوند عضو را انجام دهند. در سال ۲۰۰۸، چهل بیمارستان ارتش توانستند عمل‌های پیوند کبد، کلیه، قلب، ریه و چند جراحی ترکیبی اعضای بدن را انجام دهند.»
بسیاری از مجلات آکادمیک چین، مقالاتی را درباره عمل‌های پیوند عضو در بیمارستان‌های ارتش و بیمارستان‌های نظامی نیروی پلیس منتشر کرده‌اند، اما هیچ کدام از آنها به منبع این اعضای بدن اشاره نکرده‌اند.
چن شی، رئیس انجمن پیوند اعضای چین، گفت: «تا دسامبر ۲۰۰۵، تعداد کل پیوندهای عضو در چین، به ۸۵۰۰۰ عمل رسید. از سال ۲۰۰۲، این تعداد به‌سرعت رشد کرد. بیش از ۱۰ هزار عمل پیوند عضو هر سال انجام می‌شد و در سال ۲۰۰۵، این تعداد به ۱۲ هزار عمل رسیده است.»
در ماه مارس ۲۰۱۰، هی شیائوشون، معاون بیمارستان شماره یک ژونگشان در مصاحبه‌ای با آخر هفته جنوب گفت: «سال ۲۰۰۰ نقطه عطفی در این حوزه بوده است. تعداد عمل‌های پیوند عضو در سال ۲۰۰۰، ده برابر بیشتر از سال ۱۹۹۹ بوده است. در سال ۲۰۰۵، این تعداد به اندازه سه برابر دیگر افزایش یافت.»
دولت چین در سال ۲۰۰۵ پذیرفت که منبع اصلی این اعضای بدن زندانیان محکوم به مرگ هستند. اما برطبق گزارش وب‌سایت مینگهویی «گزارش حقوق بشر مینگهویی: قتل برنامه‌ریزی شده تمرین‌کنندگان فالون گونگ برای اعضای بدنشان.» تعداد زندانیان محکوم به مرگِ چین بسیار کمتر از تعداد به‌سرعت روبه‌رشد عمل‌های پیوند عضو بوده است.
بنابراین چطور امکان دارد که تعداد این پیوندها از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ سر به فلک بکشد؟ طی این دوره چه اتفاقی رخ داد؟ این دوره‌ای است که در آن آزار و شکنجه فالون گونگ به اوج خود رسید. از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۲، هزاران هزار تمرین‌کننده فالون گونگ به پکن یا مراکز استان‌ها رفتند تا علیه این آزار و شکنجه دادخواست بدهند.
اما اکثر آنان بازداشت شدند. بسیاری از آنها به‌خاطر اجتناب از اینکه محل کار یا خانواده‌شان درگیر شوند، نام واقعی خود را در بازداشتگاه‌ها اعلام نکردند. بسیاری از آنهایی که نام واقعی خود را ندادند، از زمان بازداشت ناپدید شده‌اند. هیچ کسی با آنها تماس نداشته است. درحال‌حاضر تردیدهایی وجود دارد که آیا این افراد قربانی برداشت اجباری اعضای بدن شده‌اند یا خیر؟
محکومیت جهانی
به‌خاطر تلاش‌های جهانی تمرین‌کنندگان فالون گونگ برای افشای برداشت اعضای بدن در چین، بسیاری از دول، سازمان‌ها و شهروندان علیه این جنایت بپا خاسته‌اند.
اخیراً در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۳، مجلس نمایندگان ایالات متحده به اتفاق آراء قطعنامه ۳۴۳ را به تصویب رساند. این قطعنامه از دولت چین می‌خواهد تا برداشت اجباری اعضای بدن را متوقف کند، به آزار و شکنجه ۱۷ ساله فالون گونگ خاتمه دهد و همه تمرین‌کنندگان زندانی فالون گونگ و سایر زندانیان عقیدتی را آزاد کند. این قطعنامه همچنین خواستار انجام تحقیقات موثق و مستقلی درباره سیستم پیوند عضو چین است.
در ۱۳ ژوئیه، بیش از نیمی از اعضای پارلمان اروپا بیانیه مکتوبی را امضاء کردند و خواستار تحقیقات و اقدامات بیشتری درخصوص توقف برداشت اجباری اعضای بدن شدند.
پایان نزدیک است
این آزار و شکنجه از همان آغاز محکوم به فنا بوده است. بسیاری از پیروان جیانگ زمین که از مسئولین عالی‌رتبه بودند، برای جرائم فساد بازداشت شده‌اند. تعداد بیشتر و بیشتری از مردم در چین و خارج از این کشور به وضعیت واقعی پشت این آزار و شکنجه و اینکه فالون گونگ چیست، پی برده‌اند.
وقتی سرانجام آزار و شکنجه به پایان برسد، همه مدارک و شواهدِ دال بر این جنایات طی آزار و شکنجه، مورد استفاده قرار خواهند گرفت تا عاملان این جنایات را به میز عدالت بکشانند. تمرین‌کنندگان فالون گونگی که به‌خاطر باورشان زندگی خود را ازدست داده‌اند، برای همیشه در خاطرها خواهند ماند.