(Minghui.org) روزنامههای سیسیان و گلوب اند میل، که از روزنامههای ملی با نفوذ کانادا هستند، اخبار مربوط به قساوتهای برداشت اعضای بدن در چین را پوشش دادند. برگزاری یک کنفرانس خبری در باشگاه ملی مطبوعات در واشنگتن دیسی، در ۲۲ ژوئن، آغازی برای گزارشهای روزنامههای مذکور شد.
دیوید کیلگور، وزیر امور خارجه سابق کانادا در امور آسیا و اقیانوسیه، دیوید ماتاس، وکیل حقوق بشر و اتان گاتمن، برنده جایزه بهعنوان مفسر چین و محققِ روزنامه نگار، نتیجه سالها تحقیقات خود را علام کردند که نشان میدهد: تعداد اعمال جراحی پیوند اعضای انجامشده در چین و تعداد «اهداکنندگان» ناراضی بسیار بالاتر از تعدادی است که قبلاً برآورد شد.
گزارش سیانان: چین هنوز اعضای بدن زندانیان را در مقیاس گسترده برمیدارد
شبکه خبر کابلی (سیانان)، در تاریخ ۲۳ ژوئن، گزارشی طولانی درباره برداشت گسترده اعضای بدن در چین منتشر کرده است
درخصوص این ماجرا اشاره شد: «براساس گزارشی جدید چین هنوز هم در برداشت گسترده و نظاممند اعضای بدن زندانیان دست دارد و افرادی که دیدگاههایشان با حاکمیت حزب کمونیست چین در تضاد هستند بهخاطر اعضای بدنشان به قتل رسانده میشوند.
«در این گزارش که توسط دیوید کیلگور نماینده سابق مجلس کانادا، دیوید ماتاس، وکیل حقوق بشر و اتان گاتمن روزنامه نگار تهیه شد، آمارهایی که بهطور آشکار از بیمارستانها در سراسر چین گزارش داده شد و و آمار رسمی چین را مورد مقایسه قرار گرفت تا نشان دهند که درخصوص تعداد اعمال جراحی پیوند انجامشده در سراسر کشور، بین این آمارها اختلاف گستردهای وجود دارد.
«آنها دولت چین، حزب کمونیست، نظام سلامت، پزشکان و بیمارستانها را بهخاطر همدستی در این کار مورد نکوهش قرار میدهند.
ماتاس طی بیانیهای اظهار داشت: «(حزب کمونیست) اظهار میدارد که تعداد کل اعمال جراحی پیوند قانونی حدود ۱۰ هزار پیوند در سال است. اما فقط با نگاه کردن به آمارهای دو یا سه تا از بزرگترین بیمارستانهای چین، بهراحتی میتوان به فراتر از این ارقام رسمی رفت که ادعا میشود.
«در این گزارش تخمین زده میشود که هرساله حدود ۶۰ هزار تا ۱۰۰ هزار عمل جراحی پیوند عضو در بیمارستانهای چین انجام میشود.»
«براساس این گزارش، اختلاف فاحش آمارها، به زندانیان اعدامشده مربوط میشود و بسیاری از آنها زندانیان عقیدتی هستند که بهخاطر باورهای مذهبی یا سیاسی خود زندانی شدهاند. چین تعداد کل اعدامها را گزارش نمیدهد و آن را به عنوان یک راز در نظر میگیرد.»
گزارش سیانان بیشتر به چشم آمد:
«براساس این گزارش، هزاران نفر از مردم در چین بهطور مخفیانه اعدام میشوند و اعضای بدن آنها در اعمال جراحی پیوند مورد استفاده قرار میگیرد.
«بنابراین چه کسی کشته میشود؟ نویسندگان گزارش مذکور میگویند که عمدتاً اقلیتهای مذهبی و قومی زندانی، از جمله مسلمانان اویغورها، تبتیها، مسیحیان و تمرینکنندگان جنبش معنوی فالون گونگ که از تمرین آن ممنوع هستند، آماج این کشتار قرار میگیرند.
«درحالیکه بیشتر اطلاعات مربوط به سیستم پیوند عضو در چین بهصورت مخفی نگه داشته میشود، آمارهای رسمی نشان میدهند که در سال ۲۰۱۵، تعداد ۲۷۶۶ داوطلب اندام خود را اهدا کردند، که از طریق آن ۷۷۸۶ عضو به دست آمد. براساس آمار و ارقام رسمی، تعداد اعمال جراحی پیوند در حدود ۱۰ هزار عدد در سال است که طبق این گزارش مورد تردید قرار دارد.
«نویسندگانِ گزارش، به اظهاراتِ در دسترس عموم و مدارک منتشرشده از طریق بیمارستانها در سراسر چین اشاره میکنند که مدعی هستند سالانه هزاران عمل جراحی پیوند انجام دادند و همچنین به مصاحبههای آنها و شرححال رسمی پزشکانی اشاره میشود که ادعا می کنند در طول زندگی حرفهای خود هزاران عمل پیوند را انجام دادند.
«آنها همچنین نوشتند که تقریباً با اضافه کردن تعداد انگشت شماری از بیمارستانهایی که در این (گزارش) به آنها استناد شده است، بهآسانی میتوان ابراز کرد که حجم آمارهای سالانه مربوط به پیوند بالاتر از ۱۰ هزار عدد است.
«باتوجه به آمارهای رسمی، بیش از ۱۰۰ بیمارستان در چین وجود دارند که پیوند عضو انجام میدهند. اما در براساس این گزارش، نویسندگان «تأیید و ثابت کردند که ۷۱۲ بیمارستان اعمال جراحی پیوند کبد و کلیه انجام میدهند» و همچنین ادعا میکنند که تعداد واقعی اعمال جراحی پیوند میتواند صدها هزار نفر بیشتر از گزارش رسمی چین باشد.
«عملی فرومایه و غیرانسانی»
«شکاف آشکار بین آمارهای رسمی پیوند در چین و ادعاهای مطرحشده در گزارش این نویسندگان را زندانیان عقیدتی پر میکنند.»
«طبق گزارش سازمان عفو بینالملل، "از زمانی که دولت چین سرکوب فالون گونگ را در سال ۱۹۹۹ به راه انداخت، دهها هزار نفر از تمرینکنندگان آن بهطور خودسرانه بازداشت شدند.» ...
مایا وانگ، محقق مسائل چین به دیدهبان حقوق بشر میگوید: «دولت فالون گونگ را بهعنوان یک تهدید برای قدرت خود در نظر میگیرد و تمرینکنندگان آن را بازداشت و زندانی کرده و تحت شکنجه قرار میدهد.»
«براساس این گزارش، نویسندگان ادعا میکنند که عوامل حکومت چین تمرینکنندگان فالون گونگ را بازداشت کردند تا آنها را مجبور کنند آزمایش خون و معاینات پزشکی انجام دهند. نتایج آزمایشهای آنها در یک پایگاه دادهها از منابع اندامهای زنده قرار داه شد تا بتوانند بسیار سریع تطابق اندامها را انجام دهند.
«ذخیره این منبع عظیم از اندامها در خدمت بیمارستانها و پزشکان قرار گرفت تا رشد مداومی در زمینه صنعت پیوند اعضا داشته باشند.
«کمیته امور خارجه مجلس ایالات متحده، برای شنیدن شهادت نویسندگان این گزارش در روز پنج شنبه نشستی را برنامهریزی کرد.
نماینده حزب جمهوریخواه، ایلینا راس لتین، نماینده و رئیس سابق کمیته امور خارجه مجلس، در بیانیهای که بهصورت آنلاین منتشر شد، اظهار داشت: «چین شاید برخی از وحشتناکترین و فاحشترین موارد نقض حقوق بشر علیه فالون گونگ و سایر زندانیان عقیدتی را تداوم بخشیده است، اما بهندرت با هر گونه انتقادی مواجه شده است، چه رسد به اینکه بهخاطر این این سوءاستفادهها مورد تحریم قرار گیرد.
«عمل فرومایه و غیرانسانی رژیم در ربودن حق آزادی افراد، انداختن آنها در اردوگاههای کار اجباری یا زندان و سپس اجرای حکم اعدام برای آنها و برداشت اعضای بدنشان برای پیوند، شیوهای فراتر از محدوده ادراک آدمی است و باید در سطح جهانی با آن مخالفت شود و بدون قید و شرط به پایان برسد.»
روزنامه گلوب اند میل: ادعای گزارش مبنیبر کشتهشدن هزاران نفر بهخاطر برداشتن اعضای بدن آنها
گلوب اند میل، یکی از روزنامههای اثرگذار کانادا که خوانندگان بسیاری دارد، گزارش مشابهای را در تاریخ ۲۲ ژوئن منتشر کرد.
«براساس گزارش طولانی جدیدی که پرسشهای نگرانکنندهای درباره منبع اعضای بدن انسان مطرح میکند، اعضای بدنی که برای درمان افراد بسیار مهم چین و خارجیهایی مورد استفاده قرار میگیرند که برای دریافت کلیه و کبد جدید، قیمتهای گزافی را پرداخت میکنند، بیمارستانهای چین درحال انجام اعمال جراحی پیوند اعضای بدن بیشتری درمقایسه با تعدادی هستند که دولت چین بهطور رسمی مورد تأیید قرار داد.
«گرچه بسیاری از مسائل مربوط صنعت پیوند اعضا در چین با پنهانکاری پوشش داده میشود، مقامات گفتهاند که ۱۴۶بیمارستان در سال گذشته تعداد ۷۷۸۵ عمل پیوند انجام دادند.
«اما گروهی از محققان، از جمله دو تن از فعالان برجسته حقوق بشر در کانادا، تعداد بسیار زیادی از پروندههای ثبتشده بیمارستانها، آمارهای ارائهشده از سوی پزشکان، بریدههای جراید و بیانیههای عمومی را غربال کرده و مورد بررسی قرار دادند تا تعداد تختها و پزشکان مراکز پیوند چین را بهصورت جدول ثبت کنند و از طریق آن محاسبه کردهاند که چه تعداد اعمال جراحی پیوند صورت میگیرد.
«براساس گزارش آنها، جراحان چینی در هرسال بین ۶۰ هزار تا ۱۰۰ هزار عمل پیوند انجام میدهند، تعدادی که آنها میگویند بسیار فراتر از تعداد کلیه، کبد و قلبهایی است که از طریق اهداکنندگان داوطلب در دسترس قرار میگیرد.
«آنها برآورد میکنند که یک بیمارستان، یعنی مرکز پیوند عضو شرق در اولین مرکز بیمارستانی تیانجین، احتمال میرود به تنهایی بیش از ۶۰۰۰ پیوند در سال انجام دهد.
«دیوید ماتاس، دیوید کیلگور و اتان گاتمن، نویسندگان این گزارش، در طول دهه گذشته شواهدی را منتشر کردهاند مبنیبر اینکه چین، تمرینکنندگان فالون گونگ، مسلمانان اویغور، تبتیها و مسیحیان را بهعنوان استخری برای استخراج بافت انسانی مورد استفاده قرار میدهد.
«گزارش جدید آنها مستندِ مشترک ۷۹۸ صفحهای است که در نشستی که روز پنجشنبه از سوی کمیته کنگره ایالات متحده درباره برداشت اعضای بدن برگزار شد، انتشار یافت.»
جنایتی در مقیاس صنعتی علیه بشریت
دیوید کیلگور، فعال حقوق بشر و نماینده سابق مجلس کانادا، گفت: «در تلاش هستیم تا کاری کنیم که دولت و حزب دولت در پکن از کشتار مردم خود برای اعضای بدنشان دست بکشد. جنایتی در مقیاس صنعتی علیه بشریت در چین درحال وقوع است.» ...
«حیطه ارائه اعضای بدن در چین نفسگیر و بهتآور است: کبد، کلیه، قلب، طحال، دست، سینه، بازو، قرنیه، روده، پانکراس، تیروئید، سلولهای بنیادی، مو و مغز استخوان.» ...
آقای ماتاس، برنده جایزه بهعنوان وکیل پناهندگان و حقوق بشر، گفت: «چین تنها کشوری نیست که در زمینه اعضای بدن دست به اقدامات سودجویانهای زده است. تقاضاهای بسیار زیادی برای اندام وجود دارد و پولهای هنگفتی به این طریق کسب میشود. آنچه درباره چین متفاوت است سازماندهی و متداولکردن آن به دست دولت و حزب است. اینطور نیست که تعدادی تبهکار در کوچه پسکوجههای مخفی درحال جولان دادن باشند.» ...
«آن دسته از تمرینکنندگان فالون گونگ که از چین گریختند نیز معاینات مکرر پزشکی را پشت سر گذاشتند که هیچگونه روند درمانی را به دنبال خود نداشت. آنها بر این باورند که به این طریق در فهرست اعضای اهدایی برای سازگاری بافتی قرار داده میشدند.
«شو مِنگلان، یک پناهنده که در اواخر سال گذشته به ایالات متحده آمد، گفت که در طول حبس در بازداشتگاه چین، خون او به دفعات "غیرقابلشمارش" مورد آزمایش قرار گرفت.
او در مصاحبه ای گفت: «در سال ۲۰۰۲، یک افسر ارشد پلیس پکن بهطور مستقیم او را مورد تهدید قرار داد که اگر حاضر به انکار فالون گونگ نشود، "اعضای بدنش را درمیآورند." سال بعد، رئیس اردوگاه کار بازآموزی در شهر هاربین، واقع در شمال چین نیز به او گفت: "اگر به این شیوه ادامه دهی، اعضای بدنت را درمیآورند."
او گفت: «افراد در زندان بهراحتی ناپدید میشدند. "براساس مشاهدات و تجزیه و تحلیل من، همه آنها بهخاطر برداشتهشدن اعضای بدنشان کشته شدند. پس از گذشت سالها، هنوز اثری از بعضی از آنها نیست.»