(Minghui.org) ادامه قسمت ۹
در سال ۲۰۰۶، روزنامۀ اپک تایمز ماجرای تکان‌دهنده‌ای را منتشر کرد که در‌خصوص بی‌شک یکی از خوفناک‌ترین فجایعی است که یک دولت نه‌تنها در عصر مدرن بلکه در طول سراسر تاریخ ثبت شده، مرتکب شده است. همان‌طور که در گزارش تحقیقاتی برداشت خونین اعضای بدن نوشتۀ وکیل برجستۀ حقوق بشر دیوید ماتاس و دیوید کیلگور نمایندۀ سابق پارلمان کانادا در منطقۀ آسیا-اقیانوسیه مستند شده است، شواهد بسیار قوی مبنی بر نقش هراس‌انگیز حکومت کمونیستی چین در قتل‌عام برنامه‌ریزی‌شدۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگ، برداشت اعضای بدن آنها در زمانی که در قید حیات بودند و کسب سود بسیار زیاد از انجام این کار موجود است.
در پاسخ به اعتراضات بین‌المللی، حکومت چین تلاش کرده است که یکی از بخش‌های اصلی شواهد جزئی را توجیه کند و آن افزایش نجومی تعداد پیوندهای عضو در سال‌های اخیر و زمان‌های انتظار بسیار کوتاه برای پیوند عضو در فرهنگی است که نسبت به اهدای عضو به‌طور شناخته‌شده‌ای بی‌میل است. حکومت چین این موضوع را این‌چنین توجیه می‌کند که اعضای بدن برداشته شده را از جنایتکاران اعدامی پس از مرگ‌شان به‌دست آورده است. در‌حالی‌که حکومت چین با مدرک انکارناپذیری مواجه است، تلاش کرده تا با اعتراف به جنایتی کوچکتر، از مجازات برای قساوتی هولناک فرار کند.
در این گزارش به ذکر دلایلی خواهیم پرداخت که به‌طور مستقیم این ادعا را تکذیب می‌کند و گواه بر اتهامات جدی‌ای است که علیه حکومت چین وارد شده است.
---
فصل ۱۰. قتل یک گدا و یک فرد بی‌سرپناه حاکی از فقدان وجود سرمنشاء اخلاقیات در پزشکان چینی است
اگر برخی افراد هنوز ابهام دارند که آیا پزشکان می‌توانند در برداشت اعضای بدن از تمرین‌کنندگان فالون گونگی که در قید حیات هستند شرکت کنند، پس بگذارید نگاهی به موارد دیگر بیندازیم. رسانه‌های چینی به‌عنوان نمونه دو مورد را ذکر کرده‌اند که در آن پزشکان مشکوک یا متهم به قتل یک گدا و یک فرد بی‌خانمان شده‌اند تا اعضای بدن آنها را به‌دست آورند. این رویدادها این پرسش را برمی‌انگیزد که در چین کمونیستی کدام یک ارزشمندتر هستند: نزاکت انسان یا اعضای بدن انسان؟
۱. معاملۀ اعضای بدن در ورای مرگ یک گدا
مجلۀ ساوت ویند ویندو (شمارۀ ۱۴ در سال ۲۰۰۷) گزارشی با این عنوان منتشر کرد: «معاملۀ عضو بدن در ورای مرگ یک گدا». تونگ گفی گدایی از شهرستان شینگ‌تانگ در استان هبی بود. این مجله گزارش داد که یک شهروند محلی به‌نام وانگ چائویانگ متهم شد که با چن جیه، یک محقق دورۀ فوق دکترا در بیمارستان تونگ‌جی در شهر ووهان واقع در استان هوبی و چند پزشک دیگر از ووهان و پکن تبانی کرده است. این پزشکان حدود ۲۰ دقیقه در یک پست برق متروکه صرف کردند. عمل در زیر نور چند چراغ‌قوه انجام شد. آنها کبد، طحال، لوزالمعده و دوکلیه، در مجموع پنج عضو تانگ را درآوردند. یک پزشک بعداً خود را تسلیم مقامات کرد. چن جیه از بیمارستان تونگ‌جی ۶۵،۰۰۰ یوآن غرامت به خانوادۀ تونگ پرداخت کرد به این امید که این خانواده پزشکان را متهم نکنند. گزارش شد که وانگ چائویانگ به دروغ به پزشکان گفته بود که تونگ یک زندانی محکوم به‌مرگ است. اما تمام پزشکانی که در این مورد درگیر بودند باید می‌دانستند که برای دستیابی به اعضای یک جسد، گواهی رسمی فوت صادرشده توسط دادگاه و همچنین رضایت‌نامه‌ای از خود اهداء‌کننده می‌بایست ارائه شود. البته چنین مدارکی موجود نبود. اگر یک زندانی محکوم به‌مرگ اعدام شود، عمل جراحی برای دستیابی به اعضاء در محوطۀ محل اعدام انجام می‌پذیرد چراکه روال عمل جراحی باید طی مدت یک دقیقه پس از مرگ قربانی شروع شود. متهم وانگ چائویانگ در جلسۀ استماع دادگاه اقرار کرد: «پس از اینکه روال عمل جراحی شروع شد، تونگ گفی ناگهان دستش را بلند کرد و شانۀ یکی از پزشکان را گرفت. یک پزشک دیگر پایش را روی دست تونگ گذاشت. عمل جراحی خیلی زود تمام شد.» این تنها می‌تواند به‌عنوان برداشت عضو زنده توصیف گردد. گزارش در مجلۀ ساوت ویند ویندو این پرونده را به‌عنوان «ماجرایی فوق‌العاده هولناک که هر شنونده‌ای را دچار ترس و هراس می‌کند» به‌تصویر کشید.(۶۳) بسیاری از مردم تنها زمانی‌که دربارۀ این پرونده شنیدند، توانستند باور کنند که پزشکان می‌توانند در چنین عمل نفرت‌انگیز برداشت اعضای بدن از افراد زنده برای کسب سود مادی مشارکت کنند.
نسخۀ چینی وب‌سایت دویچه وله، شبکۀ تلویزیونی بین‌المللی آلمان، پیگیری کامل و جامعی در‌خصوص مرگ دلخراش این گدا انجام داد. این شبکه گزارش کرد که بیمارستانِ تونگ‌جی این موضوع را صرفاً با اخراج تنها یک کارمند، معاون ناچیز رئیس مؤسسۀ تحقیقاتی پیوند عضو، به‌حال خود رها کرد. به‌گفتۀ افرادی که با این پرونده آشنا هستند، چن ژونگ‌هوا از سال ۲۰۰۰ تا ژوئیۀ ۲۰۰۶ رئیس مؤسسه بود. در زمان تصدی پستش، این مؤسسه با تأمین اعضاء از منابع غیرعادی و غیرقانونی قوانین را نقض کرد. وقتی گزارشگر دویچه وله با چن تماس تلفنی برقرار کرد به این امید که او بتواند موضوع را توضیح دهد، چن پاسخ داد که او نمی‌تواند مصاحبه شود. مشخص است که مسئلۀ تأمین اعضاء تبدیل به موضوعی حساس شده است.(۶۴)
۲. فرد بی‌سرپناه به‌خاطر اعضای بدنش کشته شد
مجلۀ کایجینگ (چاپ ۳۱ اوت، سال ۲۰۰۹) سرمقاله‌ای دربارۀ فردی داشت که به‌خاطر اعضای بدنش کشته شده بود. این مقاله آشکار کرد که یک فرد بی‌سرپناه معروف به «مسن‌ترین» در نتیجۀ اینکه اعضای بدنش را در شهر ویشه در قلمروی چیان‌شینان از استان گویی‌ژو برداشتند، جان باخت. جسدش که در یک منبع آب رها شده بود، توسط یک ماهی‌گیر محلی کشف شد. ماهی‌گیر متوجه شد که تمام اعضای جسد برداشته شده بودند. این گزارش به‌نقل از شاهدی که به دادگاه فراخوانده شده بود، گفت: آقای «مسن‌ترین» که لباس‌های چرک و کهنه می‌پوشید، چند روز پیش از ناپدید‌شدنش، ناگهان لباس‌های تمیز پوشید. موها و ریشش نیز اصلاح شده بود. دیگران به‌یاد آوردند که او را برای آزمایش سازگاری خون به یک بیمارستان بردند. گزارش شد که پلیس شواهدی یافت که آنها را به بیمارستان شمارۀ ۳ ژونگ‌شان در استان گوانگ‌دونگ کشاند. در پایان، پلیس مظنونین را محدود به ژانگ جون‌فنگ، معاون پزشک ارشد بیمارستان شمارۀ ۳ ژونگ‌شان و دو پزشک دیگر کرد. ژانگ یک پزشک است، معاون پزشک ارشد، مشاور دانشجویان فارغ‌التحصیل شده و عضو هیئت تحریریۀ ژورنال جراحی پیشرفتۀ چین است. او در پروژۀ «مطالعه‌ای در کاربردهای پیوندهای کبد» مشارکت داشت که برندۀ جایزۀ اول وزارت آموزش عالی برای پیشرفت و ارتقای علمی شد. ژائو چنگ، پزشکی که یک کلینیک خصوصی را در شهر ویشه مدیریت می‌کند نیز شریک جرم دانسته شد. پزشکی از بیمارستان ویشه به گزارشگران کایجینگ گفت که چند روز بعد از مرگِ «مسن‌ترین»، ژائو چنگ به مؤسسۀ اعتباری یونیون محلی در منطقۀ خارج از شهر رفت تا ۲۰۰،۰۰۰ یوآن پول نقد به‌حساب واریز کند که این کار مشارکت او در آدم‌ربایی و قتل مرد بی‌خانمان را آشکار ساخت. (به پی‌نوشت ۱۲ مراجعه کنید) (۶۵)
پزشکان می‌بایست به وظیفه‌شان در نجات جان افراد عمل کنند. اما همان‌طور که از این نمونه‌ها دیده می‌شود، توسط پول و شهرت برانگیخته می‌شوند، برخی از آنها بی‌رحم شده‌اند و تنها به‌خاطر اعضای بدن افرادی که به‌نظرشان جان آنها بی‌ارزش است، حاضر به کشتن این افراد هستند (مانند گداها، افراد بی‌خانمان یا کسانی که دشمن ح.ک.چ به‌حساب می‌آیند).
این موارد تفکر اینکه برداشت اعضای بدن از تمرین‌کنندگان زندۀ فالون گونگ نیازمند تجهیزات پیشرفتۀ پزشکی است را رد می‌کند. درواقع، آن لازم نیست. همان‌طور که در بالا ذکر شد، قتل گدا تونگ در یک پست برق متروکه و تنها زیر نور چراغ‌قوه انجام شد.
ادامه دارد...