اتاوا، کانادا: به‌گفتۀ محققان مستقل، حزب کمونیست چین برداشت اجباری عضو در چین را هدایت می‌کند
(Minghui.org) سه محقق مشهوردر یک کنفرانس مطبوعاتی که در ۲۴ ژوئن ۲۰۱۶ در اتاوای کانادا برگزار کردند درباره گزارشات به‌روز‌شدۀ خود در‌خصوص برداشت اجباری عضو از تمرین‌کنندگان فالون گونگ زنده در چین گفتگو کردند. یکی از محققان، دیوید ماتاس وکیل حقوق بشر، به‌منظور تشریح روند تحقیقات مثالی ارائه کرد:
این ماجرایی از یافته‌های ادموند مورل، یک کارمند خط حمل و نقل پیش از جنگ جهانی اول است. «ادموند مورل با دیدن کالاهایی که از کنگو به بلژیک حمل می‌شد به‌این نتیجه رسید که پادشاه لئوپولد درگیر کار برده‌داری در کنگو بوده است.» به‌ویژه، کالاهای ارسالی به کنگو اسلحه، مهمات و مواد منفجره بودند.
در‌عینِ‌حال، محصولاتی که از کنگو وارد می‌شدند، عاج و لاستیک بودند که ارزش بسیار بالاتری نسبت به کالاهای صادر شده داشتند. به‌دلیل اینکه افراد محلی در کنگو اجازۀ استفاده از پول نداشتند، مورل سعی کرد بفهمد که عاج و لاستیک چطور خریداری شده است. معلوم شد که به افرادی که عاج و لاستیک تولید می‌کردند حقوقی پرداخت نشده است، آنها برده بودند.
با وجود انکار مکرر از جانب پادشاه لئوپولد، یافته‌های مورل بعداً از سوی یک محقق مستقل به‌نام راجر کِیس‌منت که کنسول بریتانیا در کنگو بود، تأیید شد. همانطور که مدارک بیشتری فاش شد، در نهایت برده‌داری در کنگو آشکار شد.
برداشت عضو در مقیاس وسیع در چین
ماتاس گفت که چیزهای مشابهی در ارتباط با برداشت اجباری عضو در چین اتفاق افتاده‌اند: «امروزه اختلاف زیادی بین تعداد عمل‌های پیوند عضو در چین و منابع تأمین اعضایی وجود دارد که دولت چین آن را اذعان می‌کند.»
ماتاس همراه با دیوید کیلگور، وزیر امور خارجه سابق کانادا در امور آسیا- اقیانوسیه، و اتان گاتمن تحلیل‌گر چین، برنده جایزه و روزنامه‌نگار پژوهشگر، گزارش به‌روز‌شده‌ای را از تحقیقات پیشین خود در ارتباط با برداشت اجباری عضو در چین منتشر کردند.
سه محقق در ۲۴ ژوئن آخرین تحقیقات‌شان را در رابطه با برداشت اجباری عضو در چین ارائه کردند. آنها عبارتند از: وکیل حقوق بشر دیوید ماتاس (سمت چپ)، وزیر امور خارجه سابق کانادا در امور آسیا- اقیانوسیه دیوید کیلگور (وسط) و روزنامه نگار پژوهشگر اتان گاتمن.
در سال ۲۰۰۹ کیلگور و ماتاس کتاب تجارت سرخ: برداشت عضو از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین را منتشر کردند تا از برداشت اعضاء از تمرین‌کنندگان زندۀ فالون گونگ در چین پرده‌برداری کنند، کسانی که میلیون‌ها نفر از آنها به‌خاطر باور خود بازداشت یا زندانی شده‌اند. گاتمن در سال ۲۰۱۴ کتاب سلاخی: قتل عام، برداشت عضو و راه حل مخفی چین به مشکل دگراندیشانش را همراه با شواهد اضافی از تحقیقات مستقل خود منتشر کرد.
«سازمان پزشکی چین معمولاً ادعا می‌کند که چین هر سال ۱۰،۰۰۰ عمل جراحی پیوند عضو انجام می‌دهد.» اما تنها با چند بیمارستان به‌راحتی می‌تواند فراتر از این تعداد رقته باشد. برای مثال، آقای گاتمن گفت: تخمین زده شده است که بیمارستان مرکزی اول تیانجین هر سال ۵۰۰۰ عمل پیوند عضو انجام می‌دهد، در‌حالی‌که بیمارستان ۳۰۹ ارتش در پکن احتمالاً هر سال بیش از ۴۰۰۰ عمل پیوند عضو انجام می‌دهد. به‌این معنی که در حدود ۱۰،۰۰۰ پیوند عضو فقط در این دو بیمارستان رخ داده است.
براساس الزامات حداقل ظرفیت که توسط وزارت بهداشت چین مقرر شده است، ۱۴۶ بیمارستانی که اجازه انجام عمل پیوند کلیه و کبد را دارند، می‌توانستند از سال ۲۰۰۰ دست‌کم یک میلیون عمل جراحی پیوند انجام داده باشند. در واقع، همه این مؤسسات با ظرفیتی بسیار بالاتر از حداقل ظرفیت، مشغول به‌کار هستند. آقای گاتمن افزود: «و این امر پاسخ تخمینی سریعی ارائه می‌دهد: ۱۰،۰۰۰ عدد نیست بلکه ۵۰ تا ۶۰ هزار عمل پیوند عضو در هر سال است.»
در واقع این محققان متوجه شدند که با وجود اینکه هیچ سیستم اهدای عضو مؤثری وجود ندارد، عمل‌های پیوند عضو در چین براساس تقاضا و با اتکاء به یک منبع کافی رخ داده است.
ح.ک.چ برداشت اجباری عضو را هدایت می‌کند، تمرین‌کنندگان فالون گونگ هدف اصلی هستند.
ماتاس در این کنفرانس مطبوعاتی اظهار داشت: «وقتی به‌صورت جداگانه به بیمارستان‌ها و پزشکان نگاه می‌کنیم، تعدادی از مشخصه‌ها به‌چشم می‌خورند. یکی حجم گستردۀ پیوند عضو است. زمانی‌که شروع به بررسی عامل ایجاد‌کنندۀ این حجم کردیم، مجبور شدیم این موارد را مد‌نظر قرار دهیم: تا چه حد حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) کنترل اوضاع را در دست دارد، ساختاری که این رژیم حول برداشت عضو بنا نهاده و مسئولیتی که برخی از اعضای حزب به‌عهده داشتند چیست. در نتیجه این گزارش به‌روز‌رسانی‌شده به آن موضوع نیز اشاره می‌کند.»
در میان افرادی که در‌نتیجۀ برداشت اجباری عضو کشته شدند، اکثریت آنها تمرین‌کنندگان بی‌گناه فالون گونگ هستند که یک سری تمرین‌های معنوی را دنبال می‌کنند.
گاتمن موافق بود که این حزب است که محرک برداشت برنامه‌ریزی‌شدۀ عضو است. وقتی محققان در‌خصوص این اقدامات با بیمارستان‌های چین تماس گرفتند، آنها اغلب می‌گفتند که این تصمیمات از سوی مقامات بالاتر ابلاغ می‌شود. برخی از مقامات می‌خواستند که درباره چنین مسائلی با استفاده از خط تلفن مخفی (که به مقامات عالی‌رتبه حزب کمونیست اختصاص داده شده است) بحث و گفتگو کنند.
جنایتی علیه بشریت
گاتمن گفت که این قساوت نه تنها مسئله‌ای مربوط به فالون گونگ است، بلکه یک نسل‌کشی است که در جامعه مدرن امروزی روی می‌دهد.
کارهای زیادی برای پایان دادن به این وحشیگری باید انجام شود. ماتاس توضیح داد: «قانون مصوب کانادا باید سوءاستفاده و واسطه‌گری در پیوند عضو را جنایاتی برون‌مرزی قلمداد کند. این قانون باید ارائۀ گزارش بیمارستانی و پزشکی همۀ پیوندهای عضو خارج از کشور را به‌طور اجباری مطالبه کند. به‌منظور ایجاد قانونی علیه مشارکت در سوءاستفاده از پیوند عضو در خارج از کشور، آن نوع گزارش‌دهی ضروری است. بیمه‌گران باید از تحت پوشش قرار دادن و پرداخت هزینۀ عمل‌های پیوند عضو خارج از کشور که در آنها سوءاستفاده شده است، منع شوند. به شرکت‌های دارویی نباید اجازه داده شود که در آزمایشات دارویی بر روی بیمارانی شرکت کنند که از اعضای بدن با منابع نادرست استفاده می‌کنند.