(Minghui.org) خانم وانگ جینگجی یک تمرین‌کننده فالون گونگ در روستای شیائوهابای، استان هیلونگجیانگ است. او در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۲ بازداشت و به سه سال حبس محکوم شد. در حالی که او در زندان زنان هیلونگجیانگ در حبس بود، شکنجه‌های وحشیانه‌ای مانند سلول انفرادی، ضرب و شتم و سوراخ شدن با سوزن را متحمل شد. او یک بار در آستانه مرگ قرار گرفت، وقتی با بندهایی محکم بسته شده بود، نزدیک بود خفه شود. او جان سالم به‌در برد و سرانجام آزاد شد.
بسته شدن با دستبند و زنجیر در طول بازداشت در چی‌چی‌هار
خانم وانگ جینگجی همراه سایر تمرین‌کنندگان، از جمله پدرش، وانگ زی‌وی بازداشت شد. آنها به ادارۀ پلیس شهرک تاها منتقل شدند. پلیس منزلش را تفتیش و کامپیوتر، لپ‌تاپ، تلفن‌های همراه، چاپگر و پول نقدش را که در مجموع بیش از ۶۰۰۰ یوان بود، با خود برد.
روز بعد، او را به بازداشتگاه شماره ۲ شهر چی‌چی‌هار بردند که دست به اعتصاب غذا زد. سپس خانم وانگ در تمام ساعات شبانه‌روز با دستبند بسته و حرکاتش محدود شده بود.
خانم وانگ در طول حبس قبلی، به مدت ۱۶ ساعت با دستبند و پابند از پشت در غل و زنجیر بسته شده بود. سپس در طول حبس دیگرش او را با دستبند و زنجیر از جلو بستند.
۲. جلسه شستشوی مغزی شدید چهار روزه در زندان زنان هیلونگجیانگ
خانم وانگ جینگجی توسط دادگاه شهرستان فویو در تاریخ ۱۳ مه ۲۰۱۳ به سه سال حبس محکوم شد. او در ۲۹ اوت ۲۰۱۳ به زندان زنان هیلونگجیانگ فرستاده شد و در گروه شماره ۱۴ و بخش شماره ۱۱ حبس شد که «تیم تحول» نیز نامیده می‌شد که برای حبس و آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ ایجاد شده بود.
خانم وانگ در ۳۰ اوت ۲۰۱۳ متحمل شستشوی مغزی شدید شد. او مجبور می‌شد صاف بر روی چهارپایه‌ای کوچک بنشیند درحالیکه هر دو دستش روی زانوهایش قرار داشت. حرکات خانم وانگ محدود شده بود و برای کوچکترین تکان خوردنش مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفت. او در طول چهار روز شستشوی مغزی از خواب محروم بود. به صورتش سیلی می‌زدند، زیر ضربات مشت و لگد و سوراخ شدن با سوزن قرار می‌گرفت و موهایش را می‌کشیدند. او اغلب برای رفتن به توالت محدودیت داشت.
خانم وانگ و سه تمرین‌کننده دیگر از دو بخش، پس از اینکه در تاریخ ۱ سپتامبر ۲۰۱۴ از انجام کار سخت خودداری کردند، به مدت ۹ روز برای بیش از ۲۰ ساعت در روز مجبور بودند روی چهارپایه کوچک بنشینند.
پس از آن در تاریخ ۹ سپتامبر ۲۰۱۴ خانم وانگ به گروه شماره ۹ از بخش شماره ۱۱ منتقل شد. او در حالی که به یک صندلی بسته شده بود، به مدت سه روز دیگر با مشت و لگد تحت شکنجه بود.
خانم وانگ به دلیل امتناع از انجام کار سخت، این بار به گروه شماره ۱۴ در بخش ۱۱ منتقل شد. او توسط زندانیان مورد ضرب و شتم قرار گرفت و مجبور به نشستن می‌شد. آنها خانم وانگ را با بند محکم می‌بستند و او را به‌سمت زمین فشار می‌دادند. در این وضعیت نزدیک بود خانم وانگ خفه شود.
خانم وانگ در تاریخ ۱۴ ژوئیه سال ۲۰۱۵ به سلول انفرادی منتقل شد که در آن به مدت دو هفته حبس شد. یکی از دست‌های او برای مدت ۲۴ ساعت به کف زمین بسته شده بود، به‌همین خاطر نمی‌توانست بایستد. او در یک مکان کوچک محدود شده بود که در همانجا غذا می‌خورد، می‌خوابید و مجبور بود به خودش ادرار کند. پس از این حبس او به مدت یک ماه به «گروه شدیداً تحت نظارت» فرستاده شد.