(Minghui.org) تمرین‌کنندگان فالون دافا باید از دافا برای اصلاح خود استفاده کنند و مریدان استاد باشند. ما باید این سؤال را از خود بپرسیم: «آیا به‌طور حقیقی و راسخ تزکیه کرده‌ام؟»
فهرستی از پرسش‌هایی که می‌تواند ما را در تزکیه‌مان یاری بدهد:
۱. آیا مطالعه فا را با تزکیه قلب‌مان مرتبط می‌کنیم، یا اینکه مطالعه فا را تنها به منزله تکلیف در نظر گرفته و پس از خواندن سریع یک بخش از جوآن فالون، در یک سری بحث‌های نامربوط شرکت می‌کنیم؟
۲. آیا ما نجات هم‌تمرین‌کنندگان تحت آزار و شکنجه قرار گرفته توسط حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) را به‌عنوان وظیفه اخلاقی خود در نظر می‌گیرم و وقتی آنها با محنت‌ها مواجه می‌شوند بدون هیچ خودخواهی از آنها حمایت می‌کنیم؟ یا اینکه فقط با بی‌تفاوتی آنها را نظاره می‌کنیم؟
۳. آیا با مطالعه روزانه تنها یک بخش از جوآن فالون، بدون مطالعه سایر آموزه‌ها یا مقالات استاد راضی می‌شویم؟
۴. آیا صبح‌ها پس از به صدا در آمدن زنگ ساعت، آن را خاموش می‌کنیم و دوباره می‌خوابیم؟ آیا می‌توانیم تضمین کنیم که هر روز کل پنج تمرین را انجام دهیم؟
۵. آیا موفق می‌شویم در فرستادن افکار درست در ساعات مقررشده جهانی شرکت کنیم؟ یا کار‌های روزمره‌مان تداخل ایجاد می‌کنند؟ آیا در هنگام فرستادن افکار درست، فکرمان سبب پرت شدن حواس‌مان می‌شود؟
۶. در هنگام انجام سه کار، آیا وظیفه‌ای که داریم را سرسری انجام می‌دهیم؟ یا موجودات ذی‌شعور را با توجه و قداست و با ذهنیتی قدرشناسانه نجات می‌دهیم؟
۷. چقدر در اصول حقیقت‌ـ نیک‌خواهی‌ـ بردباری جذب شده‌ایم؟ چقدر از وابستگی‌های‌مان به شهرت، منفعت و احساسات رها شده‌ایم؟ چقدر احساسات به فرزند، نوه، همسر و هم‌تمرین‌کنندگان را رها کرده‌ایم؟ آیا توانسته‌ایم قلب‌مان را تزکیه کنیم و از خواسته‌ها و امیال‌مان جدا شویم؟
۸. آیا هنوز قادر نیستیم انتقاد را تحمل کنیم و به‌راحتی توسط وابستگی‌های بشری کنترل می‌شویم؟ وقتی نمی‌توانیم شین‌شینگ‌مان را حفظ کنیم و عصبانی می‌شویم، موجودات بد ظرف کمتر از یک ثانیه وارد بعدمان می‌شوند.
۹. آیا هنوز می‌خواهیم تحسین شویم؟ آیا هم‌تمرین‌کنندگان می‌خواهند از هم تعریف و تمجید کنند؟ آیا هنوز به دنبال شهرت‌طلبی هستیم؟ وقتی غفلت سایر تمرین‌کنندگان را می‌بینیم، از ترس اینکه ناراحت نشوند از ابراز آن خودداری می‌کنیم و سپس پشت سرشان حرف می‌زنیم بدون اینکه تزکیه گفتار کنیم؟
۱۰. آیا هنوز به شهرت طلبی، سودجویی و شغل وابسته هستیم؟ ما موجودات روشن‌بین آینده هستیم که همانند کیهان، ابدی هستیم و باید از آن حفاظت کنیم. البته نباید در منافع مادی افراط کنیم. اما یک مرید دافای دوران اصلاح فا در آخرین مرحله باید چه کاری انجام دهد؟ از وجدانتان بپرسید و جواب را خواهید یافت.
۱۱. آیا غرور و خود‌بینی را رها کرده و به نیک‌خواهی رسیده‌ایم؟ آیا زمان ارزشمند اعتباربخشی به فا و انجام درست سه کار را، صرف مسائل و افکار مردم عادی می‌کنیم؟
۱۲. در حال انجام تمرین پنجم دافا، آیا آرام و در سکون عمیق (دینگ) هستیم؟ یا نیم ساعت اول به خواب رفته و نیم ساعت دوم از درد صورت‌مان در هم است؟
۱۳. در حالی که در تزکیه پیش می‌رویم آیا به مرحله تهی بودن، سکوت و بی‌عملی رسیده‌ایم؟ یا اینکه ترجیح می‌دهیم دور هم جمع شده، غیبت کنیم و با دیده تحقیر به دیگران نگاه کنیم، بعضی تمرین‌کنندگان را طرد کنیم و حتی از دیدن بدبختی مردم خوشحال شویم؟
۱۴. ما باید «لون یو» را خوب بخاطر بسپاریم. این کار به ما در گذر از آزمون‌ها و سختی‌ها کمک می‌کند. بعضی از تمرین‌کنندگان باور دارند از بر کردن «لون یو» و شکایت رسمی علیه جیانگ زمین، برای ما دو کار الزامی محسوب می‌شوند تا به منزل حقیقی‌مان بازگردیم.
۱۵. آیا هنوز به جستجو در اینترنت و خواندن خبرهای افراد مشهور، مد روز، نمایش، سفر، سلامتی، غذا و تلویزیون نگاه کردن وابسته‌ایم؟
۱۶. آیا در رفتار روازنه‌مان به استاد و دافا احترام می‌گذاریم؟ پس از مطالعه فا، کتاب جوآن فالون را در هرجایی قرار می‌دهیم؟ در هنگام مطالعه فا، آیا جواب تلفن می‌دهیم، آب می‌نوشیم، به توالت می‌رویم یا خمیده و شل می‌نشینیم؟ آیا هرگز عکس استاد را در کنار عکس‌های خانوادگی قرار داده‌ایم؟ همان‌طور که استاد و خدایان راستین هر روز ما را می‌سنجند، باید هر بخش از زندگی روزانه‌مان را اصلاح کنیم. شانزده سال تزکیه، آزمونی است در برای داشتن عزم راسخ، ثبات قدم و نیک‌خواهی. اگر بتوانیم به‌خوبیِ زمانی که فا را دریافت کردیم، تزکیه کنیم، دافای کیهان قادر مطلق است.
۱۷. آیا در تزکیه‌مان به مرحله‌ای رسیده‌ایم که انگار همین حالا فا را دریافت کرده‌ایم؟ آیا به خودمان هشدار می‌دهیم و سخت‌کوشانه پیشرفت می‌کنیم یا اینکه به راحتی و آسایش و سستی وابسته هستیم؟
۱۸. آیا هنوز در مطابقت با مردم عادی به افراط می‌رویم و از آن به‌عنوان بهانه‌ای برای وابستگی‌مان به غذا، آشپزی و خرید هر چه که دلمان می‌خواهد بخوریم، استفاده می‌کنیم؟ آیا به مرحله‌ای رسیده‌ایم که وابستگی‌های غذایی‌مان را قطع کنیم؟
۱۹. آیا وابستگی‌های بنیادی‌مان را از بین برده‌ایم؟ آیا برای حفاظت، داشتن بدنی سالم و خانواده‌ای شاد تزکیه می‌کنیم؟ یا تزکیه می‌کنیم تا به خود واقعی اولیه‌مان، به اصل‌مان باز گردیم. موجودات ذی‌شعور را نجات دهیم و به عهدمان عمل کنیم؟ آیا از وابستگی‌های اساسی‌مان پرده برداشته‌ایم؟
۲۰. اگر به سطح تزکیه‌مان بنگریم، آیا هر روز در از بین بردن وابستگی‌های بشری پیشرفت کرده‌ایم یا فقط برعکس عمل کرده‌ایم؟ آیا قلب‌مان را در مطالعه روزانه فا می‌گذاریم؟ آیا در تمرین گروهی صبحگاهی شرکت می‌کنیم؟ آیا هنگام فرستادن افکار درست می‌توانیم متمرکز بمانیم؟ چه تعداد از شیاطین را از بین برده‌ایم؟ تلاش‌مان در نجات دیگران چه اندازه مؤثر بوده است؟ همان‌طور که استاد و خدایان راستین ما را می‌سنجند، باید هر بخشی از زندگی روزانه‌مان را اصلاح کنیم. شانزده سال تزکیه، آزمونی است در عزم راسخ، ثبات قدم و نیک‌خواهی. اگر بتوانیم به‌خوبیِ زمانی که فا را دریافت کردیم، تزکیه کنیم، دافای کیهان قادر مطلق است.
۲۱. آیا هر روز برای پاکسازی میدان بعدی‌مان زمان کافی در نظر می‌گیریم؟ بر اساس فا این مرحله در ادامه روند نگاه به درون می‌باشد. نگاه به درون صرفاً به حرف زدن و تعریف زبانی نیست، آیا می‌توانیم تمام وابستگی‌های بشری را رها کنیم؟ به‌عنوان مرید دافای دوران اصلاح فا، آزمون نهایی شروع شده است. آیا به‌طور حقیقی و راسخ تزکیه کرده‌اید؟ آیا ارزش داشتن این عنوان را دارید؟
یک فرد با اشتیاق زیاد، باید در اعتقادش شجاع و ثابت‌قدم باشد زیرا مسئولیت بزرگی برای حفظ حقیقت و عدالت دارد که حتی اگر در آن راه جانش را نیز از دست بدهد، هرگز پشیمان نخواهد شد.
یک فرد باتقوا، در اعتقادش شجاع و ثابت‌قدم است و بخاطر تمامیت و کامل بودن در هر محیطی و زیر هر گونه فشاری، شناخته شده است. چنین شخصیت محکمی بسیار ارزشمند است.
آیا تحت هر شرایطی می‌توانیم به استاد و دافا ایمان قوی داشته باشیم و احترام بگذاریم؟ آیا از اراده‌ای تسلیم نشدنی برای تزکیه برخورداریم؟ این اصلی‌ترین پیش‌نیاز مریدان دافای دوران اصلاح فا و خصوصیت برجسته موجودات روشن‌بین آینده می‌باشد.
استاد بیان کردند:
«تزکیه سخت است. آن سخت است زیرا حتی هنگامی که فاجعه وحشتناکی وارد می‌شود، حتی وقتی که شیطان با دیوانگی آزار و اذیت می‌کند و حتی وقتی زندگی‌تان در معرض خطر است، هنوز مجبورید که بتوانید مسیر تزکیه‌تان را به طور استوار ادامه دهید بدون اینکه اجازه دهید هر چیزی در اجتماع بشری با قدم‌هایی که در مسیر تزکیه‌تان برمی‌دارید تداخل ایجاد کنند.»(«مسیر» نکات اصلی برای پیشرفت بیشتر ۲)
اگر بتوانیم همچون الماس محکم باشیم و در مسیر تزکیه به رغم هر دشواری، بدون هیچ تردیدی قدم برداریم، پس هیچ چیزی نمی‌تواند مانع گام برداشتن در مسیر بازگشت به خانه شود!