(Minghui.org) چند روز قبل، با تمرین‌کننده ۸۸ ساله‌ای ملاقات کردم که هم‌تمرین‌کنندگانش به‌خاطر مهربانی و خونگرمی‌اش او را «عمو» صدا می‌زنند. مدت ۱۸ سال است در روستایی دورافتاده، به تنهایی و با پشتکار فالون گونگ را تمرین کرده است. چون خیلی جدا افتاده است، سایر تمرین‌کنندگان فقط هر چند سال به دیدنش می‌روند. بااین‌وجود هرگز در باورش به فالون گونگ متزلزل نشده است.
تجربه قدرت سلامتی فالون گونگ
عمو در سال ۱۹۹۶ دچار سکته مغزی شد. او تا ماه مه ۱۹۹۷ از عوارض ناشی از آن در رنج بود، تا هنگامی که یک گروه کوچک از تمرین‌کنندگان به روستایش آمدند و فالون گونگ را معرفی کردند.
هم‌روستائیان هیجان‌زده به عمو گفتند که امور خانه‌ای را که تمرین‌کنندگان فالون گونگ مستقر شدند را سرپرستی کند. تمرین‌کنندگان ویدئوهایی از آموزش فای استاد لی هنگجی را پخش کردند و تمرینات را نشان دادند. عمو باوجود بیماری مزمنش شانس تماشای ویدئوها را هرگز از دست نداد. پس از دیدن تمام سخنرانی‌ها، بیماری‌های عمو به‌طور کامل ناپدید شدند. او با تجربه تأثیرات معجزآسای فالون گونگ در خودش، تصمیم گرفت تمرین را شروع کند.
عمو درحال حاضر حدوداً ۹۰ ساله است. هرگز در تمرین فالون گونگ سست نشده و هنوز هم از وضعیت سلامتی خوبی برخوردار است. حتی می‌تواند دوچرخه سواری کند.
راسخ و ثابت قدم ماندن
درابتدا، تعداد تمرین‌کنندگان در روستای عمو بسیار زیاد بود. اما در سال ۱۹۹۹، وقتی جیانگ زمین آزار و شکنجه وحشیانه فالون گونگ را شروع کرد، همه تحت آزار و شکنجه قرار گرفتند و تمرین را رها کردند. اما عمو حاضر نشد تسلیم مسئولین شود و هرگز در تزکیه‌اش سست نشد.
به علت آزار و شکنجه، هم‌تمرین‌کنندگان عمو یا پس از تحمل حبس تبعید شدند یا هنوز به‌طور غیر قانونی در حبس هستند. تنها چند تن، هر دو یا سه سال موفق شده‌اند به دیدن عمو بروند.
به مدت ۱۸ سال، عمو هر روز برای انجام تمرینات، صبح خیلی زود بیدار می‌شود و به آموزه‌های فالون گونگ گوش می‌دهد.
یک نمونه زنده از حقیقت- نیک‌خواهی- بردباری
در طول ملاقات‌هایی که گه‌گاه داشته، هم‌تمرین‌کنندگان فلایرهایی را به عمو می‌دهند تا حقیقت فالون گونگ را به مردم بگوید. عمو همیشه آنها را با خودش حمل می‌کند. بروشور را در مکان تمیزی در روستا در معرض دید قرار می‌دهد و تا شخصی آن را برندارد به منزل نمی‌رود.
عمو با خانواده پسرش در یک منزل زندگی می‌کند، اما بسیار مستقل است، نمی‌خواهد مزاحم پسر یا عروسش شود. هرگز برای امور روزانه‌اش تقاضای کمک نمی‌کند و خیلی خوب از عهده کارهای خودش برمی‌آید.
ازآنجایی که عمو همواره اصول حقیقت- نیک‌خواهی- بردباری را دنبال می‌کند، همه در روستا به‌خاطر دلسوزی، مهربانی و باملاحظه بودن او را تحسین می‌کنند.
ایمان تزلزل ناپذیر در فالون گونگ
عمو در سال ۲۰۰۶ دچار سرفه مداوم شد. پسرش پیشنهاد کرد که به پزشک مراجعه کند. او قبول نکرد و به پسرش گفت که از مرگ نمی‌ترسد. گفت تحت مراقبت است حتی اگر بمیرد، چون فالون گونگ را تمرین می‌کند. با ایمان تزلزلناپذیر به فالون گونگ، به‌طور کامل بهبود یافت.
در سال ۲۰۱۴، دوباره بیمار شد. این بار مشکل روده داشت و مدت یک هفته نمی‌توانست چیزی بخورد یا بنوشد. با این اعتقاد راسخ که یک تمرین‌کننده فالون گونگ بیمار نمی‌شود، همان کاری را انجام داد که یک تمرین‌کننده باید انجام دهد، یک بار دیگر کاملاً بهبود یافت.
وقتی متوجه شدم که عمو چقدر در تمرین فالون گونگ راسخ و سخت‌کوش بوده است، او را در قلبم تحسین کردم. حتی باوجودی که از سایر تمرین‌کنندگان جدا بوده است، هرگز در تزکیه‌اش سست نشده و هرگز به‌خاطر مشکلات زندگی‌اش شکایتی نکرده است. تمام اینها نتیجه ایمان تزلزل ناپذیرش به فالون گونگ است.