(Minghui.org) حدود 1500 تمرین‌کننده از سراسر اروپا در تجمع و راهپیماییِ بعدازظهرِ 30 سپتامبر 2017 شرکت کردند.

تانگ هانلونگ، رئیس انجمن فالون دافای فرانسه، در این تجمع شرح داد که فالون گونگ تمرینی آرام است، اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری را دنبال می‌کند و به‌دلیل مزایای سلامتی‌اش به‌سرعت اشاعه یافته است. جیانگ زمین، رئیس سابق حزب کمونیست چین، به‌دلیل حسادت و ترسِ ازدست دادن کنترل خود بر مردم، آزار و شکنجه فالون گونگ را در 20 ژوئیه 1999 آغاز کرد.

‌وزیر سابق فرانسه، فرانسواز اوستالیه نیز در این تجمع شرکت کرد و پس از آن به راهپیمایی ملحق شد. او به‌عنوان رئیس انجمن اقدامات حقوق بشر، یک سازمان فعال در زمینه حقوق بشر، از مزایایی گفت که فالون گونگ برای جامعه و تمرین‌کنندگان به‌ارمغان آورده و خواستار توقف سرکوب وحشیانه این تمرین شد.

او گفت که در فرانسه مردم می‌توانند آزادانه ایده‌های خود را بیان و اعتقادات خود را انتخاب کنند. متأسفانه همه در این دنیا از چنین آزادی‌هایی برخوردار نیستند. او گفت که 18 تن از اعضای کمیسیون حقوق بشر، قبل از امضای اعلامیه حقوق بشر در 7 دسامبر سال 1948، آن را پیش‌نویس کرده بودند. از جمله آنها رنه کسن از فرانسه و پنگ چونگ چانگ، معاون رئیس‌جمهور چین بودند.

ماده 14 این سند صراحتاً بیان می‌کند که: «هر شخصی حق دارد در مواجهه با آزار و شکنجه به‌دنبال پناهندگی در کشورهای دیگر باشد و از مزایای آن برخوردار شود.» علاوه بر این، در ماده 3 آن آمده است: «هر فردی سزاوار و محق به زندگی، آزادی و امنیت فردی است.» درحالی‌که ماده 5 اظهار می‌کند: «هیچ‌کسی نمی‌بایست مورد شکنجه یا تحت رفتار و مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.»

اوستالیه گفت اما در چین، صدها هزار نفر صرفاً به‌دلیل تمرین فالون گونگ، بازداشت و شکنجه می‌شوند و در معرض کار اجباری قرار می‌گیرند. او در ادامه افزود که فالون گونگ هیچ گونه طلب سیاسی ندارد و هیچگونه تهدیدی برای جامعه محسوب نمی‌شود. در عوض، این سیستم مدیتیشن سلامتی را برای مردم به‌ارمغان می‌آورد و به آنها کمک می‌کند تا سرشت ذهن خود را بهبود بخشند.

«هنگامی که آن [فالون گونگ] در اوایل دهه 1990 در چین گسترش یافت، مورد حمایت مسئولین این کشور قرار گرفت. چرا چند سال بعد به‌طرز وحشیانه‌ای ممنوع شد؟ در واقع، همه می‌دانند که جیانگ زمین این تمرین را به‌دلایل صرفاً شخصی ممنوع کرد.» او گفت که حتی برخی از سران حزب کمونیست با این سرکوب مخالفت کردند، اما آن به هر حال اتفاق افتاد و تا امروز ادامه داشته است.

فرانسواز اوستالیه، ‌وزیر سابق فرانسه در حمایت از تمرین‌کنندگان، در این تجمع صحبت کرد.

او گفت که بسیاری از گزارش‌ها آزار و شکنجه شدید در چین را تأیید کرده‌اند. بر اساس یکی از گزارش‌های سازمان عفو بین‌الملل، یک سوم از بازداشت‌شدگان در اردوگاه‌های کار اجباری چین، تمرین‌کننده فالون گونگ بودند. پس از منسوخ شدن سیستم اردوگاه کار اجباری در سال 2013، بسیاری از تمرین‌کنندگان به بیمارستان‌های روانی و زندان‌ها فرستاده شدند.

یک گزارش سازمان ملل متحد در سال 2006 موارد زیادی از شکنجه در چین را فهرست کرد. در میان آنها 66 درصد تمرین‌کننده فالون گونگ بودند. در همان سال، برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده فالون گونگ در چین افشاء شد. قطعنامه‌های متعددی در پارلمان اروپا (در سال 2006، 2010 و 2013) برای محکوم کردن رفتارهای غیر‌اخلاقی در چین صادر شده‌اند.

اوستالیه در پایان گفت که چین ملتی با فرهنگ باستانی و تاریخی غنی است. او اظهار امیدواری کرد که این آزار و شکنجه خاتمه یابد و عاملان آن به دادگاه کشانده شوند. اوستالیه معتقد است که عدالت و آزادی پیروز خواهد شد.