(Minghui.org) بانویی 76 ساله به‌دلیل باورش به فالون گونگ، ازنظر روانی و جسمی تحت شکنجه قرار گرفته است؛ فالون گونگ تمرینی معنوی است که درحال حاضر در چین تحت آزار و شکنجه قرار دارد.

خانم ژائو یولان به‌خاطر تمرین فالون گونگ دو بار محاکمه و درمجموع به‌مدت 9 سال و 6 ماه در زندان محبوس بود. اوایل نوامبر امسال کارفرمایش مستمری بازنشستگی‌اش را به حالت تعلیق درآورد، چراکه او در زندان به‌سر می‌برد. او درحال حاضر هیچ منبع درآمدی ندارد.

خانم ژائو قبل از بازنشستگی برای اداره معادن در شهر فوشون کار می‌کرد. او سابقاً از سرگیجه، التهاب نای، بواسیر، مدفوع خونی و التهاب مفاصل و سایر بیماری‌های مزمن رنج می‌برد. در سال 1997 یکی از آشنایان پس از مشاهده درد و رنجش، فالون گونگ را به او معرفی کرد. او تمرین‌ دافا را آغاز کرد و پس از مدت کوتاهی بیماری‌هایش ناپدید شدند.

دستگیری و محاکمه به‌خاطر باورش

وقتی دولت آزار و شکنجه فالون گونگ را آغاز کرد، خانم ژائو در اعتراض به این وضعیت به پکن رفت. او دستگیر و در دسامبر 2001 به زادگاهش فرستاده و در بازداشتگاه فوشون حبس شد و بعداً در اردوگاه کار اجباری فوشون تحت شکنجه قرار گرفت.

خانم ژائو در فوریه 2003 دوباره دستگیر شد، چراکه درباره فالون گونگ با مردم صحبت کرد. مأموران اداره پلیس سوزیگو خانه‌اش را غارت و کتاب‌های فالون گونگ، پول نقد و اموال شخصی‌اش را مصادره کردند.

او در تاریخ 4 آوریل رسماً دستگیر شد و در 29 مه به‌ «عضویت در فرقه برای اختلال در اجرای قانون» متهم شد؛ اتهام رایجی که رژیم کمونیستی چین از آن علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده می‌کند. قاضی دادگاه دونگژو او را به 5 سال حبس محکوم کرد. در مورد محاکمه و محکومیت خانم ژائو، به خانواده‌اش هیچ گونه اطلاعی داده نشد.

پنج سال شکنجه در زندان زنان لیائونینگ

خانم ژائو در اوت 2003، به زندان زنان لیائونینگ منتقل شد. به نگهبانان پاداش داده می‌شد تا تمرین‌کنندگان فالون گونگ را به رها کردن باورشان مجبور کنند، بنابراین آنها تمرین‌کنندگان را به تماشای فیلم‌ها یا خواندن کتاب‌های افتراءآمیز درباره فالون گونگ وادار می‌کردند و سایر زندانیان را می‌گماردند تا در سراسر شبانه‌روز آنها را تحت‌نظر داشته باشند، به‌طوری‌ که آنها نمی‌توانستند تمرینات را انجام دهند و آنها را شکنجه می‌کردند.

یک زندانی که خانم ژائو را تحت‌نظر داشت، نزدیک پایان دوره محکومیتش بود و مسئولین او را آزاد نکردند، چراکه خانم ژائو حاضر به نفی فالون گونگ نشد. خانم ژائو به‌خاطر او و فرزند 3 ساله‌اش که در خانه بود، ناراحت بود و بنابراین اظهاریه رها کردن فالون گونگ را امضاء کرد، اما بعداً این اظهاریه را ملغی کرد.

او را مجازات و مجبورش کردند برای سه روز ساکن بایستد. پاهایش به‌شدت متورم شدند. پس از آن، نگهبانان تا روز آزادی‌اش در فوریه، هر روز مجبورش می‌کردند گوش‌پاک‌کن‌ بسته‌بندی کند.

دستگیری دوم و محکومیت به حبس طولانی‌تر

خانم ژائو در ماه مارس 2012 به‌خاطر صحبت با مردم درباره آزار و شکنجه غیرقانونی دوباره دستگیر شد. مأموران اداره پلیس دونگژو خانه‌اش را غارت و دارایی‌هایش را توقیف کردند. او بازداشت شد تا اینکه در 5 آوریل دستگیری‌اش رسماً اعلام شد.

دادستان او را به اتهامی مشابهِ اتهام سال 2003 متهم کرد. او مجدداً به‌طور محرمانه، بدون حضور هیچ نماینده قانونی یا خانواده‌اش، محاکمه شد. خانم ژائو طی این محاکمه دوساعته از خودش دفاع کرد، اگرچه قاضی اغلب حرف‌هایش را قطع می‌کرد. دادگاه دونگ‌ژو در تاریخ 26 ژوئیه 2012 او را به چهار سال و شش ماه حبس محکوم کرد.

خانم ژائو در 23 اکتبر به زندان زنان لیائونینگ فرستاده شد. وقتی از انکار فالون گونگ اجتناب کرد، نگهبانان پتویش را گرفتند. آنها او را مجبور کردند برای 72 ساعت متوالی ساکن بایستد و قبل از اینکه او را مجبور به انجام کارهای برده‌وار کنند، دو زندانی را گمارند تا برای ماه‌ها او را به‌دقت تحت‌نظر داشته باشند. درنهایت مجبورش کردند هر روز برای ساعت‌های طولانی کت‌های زمستانی بدوزد.

درگذشتِ پسر به‌علت آزار و شکنجه او

درحالی‌که خانم ژائو در زندان بود، مسئولین به پسرش گفتند که به‌خاطر هزینه احتیاجات ضروری مادرش برای آنها پول بفرستد. آنها او را مجبور کردند برای وعده‌های غذایی خودشان نیز پولی پرداخت کند. پسرش برای اجتناب از اینکه تحت اخاذی و آزار و اذیت دائمی قرار گیرد، خانه را ترک کرد و به‌خاطر استرس، وضعیت سلامتی‌اش روبه‌وخامت گذاشت و دچار مشکلات کلیوی شد.

او هر بار که به ملاقات خانم ژائو در زندان می‌رفت، تحت فشار روانی قرار می‌گرفت و شاهد درد و رنج مادرش بود. مشکل کلیه او بدتر شد و مجبور شد تحت دیالیز قرار گیرد. تمام پول‌شان را خرج کرد و خانه‌شان را نیز برای پرداخت هزینه‌ها فروخت. او در سال 2016، در 47 سالگی درگذشت.

ورشکستگی پس از به‌تعلیق در آمدن مستمری بازنشستگی

خانم ژائو سه ماه پس از درگذشت پسرش آزاد شد. او خانه‌ای برای اقامت نداشت و مکانی را اجاره کرد. یک سال بعد، در نوامبر 2017، کارفرمای سابقش به او اطلاع داد که او در زندان نباید ادعای مستمری بازنشستگی می‌داشت. او مجبور بود تمام مستمری‌هایی که طی 4.5 سال حبسش دریافت کرده بود را بازگرداند تا بتواند دوباره از دریافت این مستمری برخوردار شود.

خانم ژائو در تنگنای مالی شدیدی قرار دارد. هوای شمال شرق چین به‌شدت سرد است و او نمی‌تواند هزینه اجاره مکان و گرمایش را پرداخت کند.