(Minghui.org) هر زمان می‎خواهم به ملاقات کسی بروم، سعی می‎کنم به‌موقع برسم. هر بار که وقتم را به‌خوبی مدیریت می‎کنم باعث می‎شود احساس خوبی در مورد خودم داشته باشم. اما وقتی کمی دیر می‎کنم، به‌نظر می‎رسد اهمیت زیادی برای سایرین ندارد. این سبب شد که برای مدتی، دیگر نگران دیر رسیدن نبودم و فکر می‎کردم اگر تا حدود پنج دقیقه دیرتر سر قرار برسم، مشکلی نخواهد بود.

یک ‎بار تمرین‎کننده‎ای سالمند به‎خاطر اینکه پنج دقیقه دیر رسیدم، ناراحت شد. فکر نمی‎کردم آن مسئله‎ مهمی باشد، تا اینکه او گفت: «فکر می‎کنی وقتی پنج دقیقه دیر می‎آیی، این "راستگویی"به‌حساب می‎آید؟»

نمی‎دانستم چه بگویم. متوجه شدم تنبلی و خودخواهی‎ام باعث این شکاف در تزکیه‎ام شده است. وقتی وعده‎ای می‎دهم، باید به آن عمل کنم، در غیر این صورت فردی راستگو نیستم. نباید فکر کنم از آنجا که آن موضوع کوچکی به‌نظر می‌رسد، بنابراین از اهمیت کمتری برخوردار است.

برخی از تمرین‎کنندگان فکر می‎کنند که ۱۰ یا ۲۰ دقیقه تأخیر مشکلی ندارد و از هر نوع عذر و بهانه‎ای برای دلیل تأخیرشان استفاده می‌کنند. یکی گفت که او متوجه زمان نشده است، دیگری گفت برای خرید چیزی در طول مسیر توقف کرده است و فرد دیگری گفت که برای صحبت با دوستی توقف کرده است.

یک ‎بار تمرین‏‎کننده‎ای گفت که قصد دارد ظهر به خانه‎ام بیاید، اما حدود ۴ بعدازظهر رسید و وقتی علت این همه تأخیرش را پرسیدم، پاسخ داد: «به هر حال تو در خانه بودی و می‎توانستی کارهای دیگری انجام دهی، پس اینکه چند ساعت دیرتر آمده‎ام، مشکل بزرگی نیست.»

او به این فکر نکرد که من هم ممکن بود برنامه‎های دیگری داشته باشم.

تمرین‎کننده‌ای گاهی حتی اصلاً سر قرار نمی‎آمد و به نظر می‎رسید از اینکه سایر تمرین‎کنندگان، دیگر به او اعتماد ندارند، ناراحت نیست.

مطمئن هستم که همه از استرسِ انتظار کشیدن برای سایرین آگاهند. اگر واقعاً سایرین را اول در نظر بگیریم، آنگاه آنها را معطل نخواهیم کرد.

اگر برای وقت‎شناسی اهمیتی قائل نباشیم، آیا نشان نمی‎دهد که خودخواه و فقط به فکر خودمان هستیم؟

ما باید به عمل کردن به وعده‎های‌مان توجه داشته باشیم. مهم نیست وعده‌های‌مان چقدر بزرگ یا کوچک هستند. اگر می‎گوییم کاری را انجام خواهیم داد، پس باید آن را انجام دهیم. این نه تنها مسئول بودن نسبت به سایرین است، بلکه مسئول بودن نسبت به تزکیه خودمان نیز است.