استرالیا: گزارش هفته‌نامه کاتولیک درباره برداشت اجباری اعضای بدن تمرین‌کنندگان زندانی فالون گونگ توسط چین
(Minghui.org) هفته‌نامه کاتولیک استرالیا در ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۷ مقالهای توسط کاترین شیهان تحت عنوان «خونگیری از زندانیان عقیدتی فالون دافا توسط چین» منتشر کرد.
شیهان با دو تمرینکننده فالون گونگ، اریک جیا و خالهاش لوریتا لیو مصاحبه کرد که خانوادهشان متحمل آزار و شکنجه وحشیانه حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) شده‌اند. جیا بیشتر از همه نگران پدرش است، تمرینکننده فالون‌گونگی که به علت اعتقادش در زندان متحمل شکنجه شده است و ممکن است قربانی برداشت اجباری اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ با مجوز ح.ک.چ شود که برای کسب سودی گزاف صورت می‌گیرد.
اریک جیا، تمرینکننده فالون گونگ و خالهاش، لوریتا لیو، که عکس خانوادگیاش را نگه داشته است.
در این عکس لوریتا لیو ۳۸ ساله، از شهر شیان در استان شانشی به همراه دو خواهرش، دو خواهرزاده جوانش و مادرش دیده می‌شوند.
مقاله اشاره میکند که: «هیچ پدر و شوهری وجود ندارد. آنها در عکس لبخند میزنند، اما در پشت این لبخندها، اعضای این خانواده رنج وحشتناکی را تحمل میکنند.»
آقای جیالو لیو، پدر لوریتا، از حمله قلبی ناگهانی درگذشت که در نتیجه آزار و شکنجه شدید از سوی مقامات چینی اتفاق افتاد. لوریتا میگوید: «او تحت فشار رنج کشید.»
«در عکس، صورت مهربان یوهوا لی، مادر ۷۲ ساله لوریتا به چشم می‌خورد که روز قبل از مصاحبه‌اش از مرکز شستشوی مغزی در شهر شیان، آزاد شده است. این پنجمین بار است که این بانوی سالمند دستگیر شده است. او شکنجه شده، بارها مورد ضرب و شتم قرار گرفته، با باتوم الکتریکی مورد شوک قرار گرفته، بهمدت سه روز از خواب محروم شده و برای یک سال به اردوگاه کار اجباری فرستاده شده است.»
چونشیا لیو، خواهر لوریتا، در حال حاضر در بازداشتگاه شینچنگ در شهر شیان، بازداشت شده است. او در ۲۲ مارس سال جاری همراه با مادرش دستگیر شد.
اریک جیا، خواهرزاده ۱۹ ساله لوریتا، نگران این است که آیا پدرش، یه جیا، که هنوز در چین است قادر به فرار از آزار و شکنجه وحشیانه خواهد بود. او از وضعیت پدرش از زمانی که در سال گذشته از بازداشتگاه آزاد شده اطلاعی ندارد. اریک گفت: «او تحت شکنجه قرارگرفت. پلیس او را به تختی بست و مواد شیمیایی در دهانش ریخت و او خون استفراغ کرد. نگهبانان زندان او را تحت ضرب و شتم قرار دادند.»
در ادامه مقاله آمده است: «این خانواده چینی که معمولی بهنظر میآیند، چه کاری انجام دادهاند که باعث می‌شود دولت چین آنها را به این شدت تحت آزار و شکنجه قرار دهد؟»
«آنها تمرین‌کنندگانِ نوعی مدیتیشن معنوی به نام فالون گونگ یا فالون دافا هستند که بر پایه فرهنگ باستان چینی است. این تمرین بر اساس اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری است و سلامت جسمی و روحی را ترویج میدهد.»
خانم یوهوا لی، مادر لوریتا، اولین عضو خانواده بود که تمرین فالون گونگ را آغاز کرد. بلافاصله پس از اینکه از بیماری وخیمش رهایی یافت، بقیه خانوادهاش از او الهام گرفتند که به او بپیوندند.
این مقاله اظهار داشت: «بعد از معرفی فالون گونگ در چین در سال ۱۹۹۲ توسط بنیانگذارش، آقای لی هنگجی، دولت چین این تمرین را تبلیغ کرد؛ زیرا شاهد مزایای سلامتی‌اش برای مردم بود که منجر به صرفه‌جویی در هزینه‌های سیستم بهداشت و درمان کشور میشد. با این حال، زمانی که تعداد تمرین‌کنندگان بیشتر از اعضای حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) شد، دولت دیدگاهش نسبت به فالون گونگ را به شدت تغییر داد، و در عوض آن تمرین مدیتیشن را به عنوان تهدیدی برای قدرت حزب در نظر گرفت. فالون گونگ همچنین بازگشتی به فرهنگ چین باستان محسوب می‌شود، چیزی که حزب کمونیست چین طی سالهای انقلاب فرهنگی سعی داشت آن را از بین ببرد.
«و در سال ۱۹۹۹، آزار و شکنجه وحشیانه فالون گونگ توسط جیانگ زمین، رئیس سابق ح.ک.چ آغاز شد. این آزار و شکنجه، که امروز همچنان ادامه دارد، شامل حبس در اردوگاههای کار اجباری، جلسات شستشوی مغزی و انواع شکنجهها، از جمله محرومیت از خواب و سوءاستفاده جنسی است.»
«پس از آغاز آزار و شکنجه، پدر اریک به‌منظور دادخواست تجدیدنظر برای فالون گونگ به پکن رفت.»
اریک گفت: «او اولین کسی بود که در خانوادهام دستگیر شد. اگر به پکن رفته بودید، مجازات بیشتری دریافت می‌کردید. پدرم علاوه براینکه یک مرد است، هدف اصلی آزار و شکنجه در خانواده ماست. در سال ۲۰۰۲، زمانی که سه یا چهار سال داشتم، برای سومین و چهارمین بار دستگیر شد و پلیس به خانهمان آمد.»
مادر بزرگ و خالۀ اریک، از خواب محروم شدند، با باتوم الکتریکی تحت ضرب و شتم و هدف کار اجباری قرار گرفتند. مادربزرگش با نیمکت ببر شکنجه شد، که مجبور بود برای چندین روز بدون غذا یا آب، بدون حرکت و صاف روی آن بشیند.
در ادامه گزارش آمده است: «با وجود اینکه هیچ قانونی در چین فالون گونگ را غیرقانونی محسوب نمی‌کند، این آزار و شکنجه همچنان ادامه دارد. اریک توضیح داد که افراد در خانههایی که «زندان های سیاه» نامیده می‌شوند، یعنی زندانهای غیرقانونی، حبس شده‌اند. در جلسات شستشوی مغزی، بازداشتشدگان در ۲۴ساعت شبانه روز مجبور به تماشای فیلمهای تبلیغاتی فریبدهنده درباره فالون گونگ می‌شوند.»
ترس از بدترین: برداشت اعضای بدن از افراد زنده
این مقاله همچنان ادامه داد: «اما این داستان ناگوار آزار و شکنجه وحشتناکتر می‌شود. شواهدی در طول ۱۸ سال گذشته نشان میدهد که زندانیان عقیدتی فالون گونگ به عنوان بانک اعضای بدن زنده توسط دولت چین مورد استفاده قرار میگیرند و بر اساس تقاضا برای اعضای بدن، کشته می‌شوند.»
«پس از اینکه دولت شروع به آزار و شکنجه فالون گونگ و بازداشت تمرین‌کنندگان در اردوگاهها کرد، تعداد پیوندهای اعضای بدن در چین بهطور ناگهانی افزایش یافت.»
بعضی از آخرین تحقیقات نشان میدهد که چین سالانه ۶۰ الی ۱۰۰ هزار عمل پیوند انجام میدهد، اما هنوز هیچ سیستم اهدای عضو وجود ندارد.
«برای پیوند عضو باید سازگاری نوع خون و نوع بافت وجود داشته باشد و به همین دلیل است که در اغلب کشورها معمولاً برای پیدا کردن عضوی سازگار برای پیوند، زمان زیادی طول میکشد. اما در چین، عمل پیوند با عضوی سازگار میتواند ظرف ۲۴ساعت پس از درخواست صورت گیرد.»
با اشاره به یافتههایی از دیوید ماتاس، وکیل بینالمللی حقوق بشر و دیوید کیلگور، وزیر کابینه سابق کانادایی، گزارش داد که دهها هزار نفر از تمرین‌کنندگان فالون گونگ بخاطر اعضای بدنشان کشته شده‌اند. در ادامه مقاله ذکر شده است: «آنها از طریق تحقیقات کشف کردند زمانی که تمرین‌کنندگان فالون گونگ از بازداشت آزاد میشدند، بهطور مرتب گزارش میدادند که در حبس از آنها آزمایش خون گرفته میشد، در حالی که زندانیان غیر فالون گونگ مورد آزمایش قرار نمیگرفتند.»
از پدر اریک حداقل دو بار در بازداشتگاه، آزمایش خون به عمل آمد. در مقاله نوشته شده: «هنگامی که از اریک پرسیده شد بزرگترین ترسش برای پدرش چه بود، بدون تردید گفت: «برداشت اعضای بدن.»
تقاضا برای کمک بینالمللی
اریک و خالهاش امیدوارند دولت استرالیا بتواند به آنها کمک کند تا اعضای خانوادهشان که در چین هستند را نجات دهند. آنها همچنین خواستار این هستند که استرالیا قانونی را تصویب کند تا شهروندان استرالیایی را از رفتن به چین برای پیوند عضو منع کند.
اریک در این گزارش گفت: «امیدوارم که افراد بیشتری از این موضوع آگاه شوند و درباره آن صحبت کنند. مدت بسیار طولانی سپری شده است. ۱۸ سال است که افراد کشته شده‌اند، افرادی که به حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری اعتقاد دارند. این باید در اولین فرصت متوقف شود.»
با وجود مشکلات خانوادگی، لوریتا احساس خوششانسی میکند که در کشوری آزاد با آزادی بیان زندگی میکند.
لوریتا در این گزارش گفت: «بسیاری از خانوادهها در چین، فرزندان، شوهران، همسرانشان را از دست دادهاند. آنها نمیتوانند کاری انجام دهند. فقط از آزار و شکنجه رنج میبرند. فکر میکنم استرالیایی‌ها بسیار مهربان هستند، بنابراین فکر میکنم آنها بتوانند از فالون گونگ طرفداری و به آن کمک کنند.»