(Minghui.org)
20 ژوئیه احتمالاً برای اکثریت مردم یک روز عادی است، اما برای دکتر شیه ویگو روزی فراموشنشدنی است. از 18 سال پیش، همدانشگاهیها و استادان او در دانشگاه چینهوا در پکن، بهدلیل تمرین فالون گونگ هدف آزار و شکنجه بهدست حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) قرار گرفتهاند. بعضی از آنها حتی جان خود را از دست دادهاند.
جیانگ زمین، رهبر سابق چین، در تاریخ 20 ژوئیه 1999، کمپین آزار و شکنجه تمرینکنندگان فالون گونگ (فالون دافا) را در سراسر کشور راهاندازی کرد. طی 18 سال گذشته، صدها هزار تمرینکننده بازداشت، شکنجه و حتی کشته شدهاند و خانوادههای بیشماری از هم پاشیده شدهاند.
بسیاری از تمرینکنندگان فالون گونگ در لس آنجلس شخصاً آزار و شکنجه در چین را تجربه کردهاند یا شاهد رنج دوستان و خانواده خود بهخاطر آن بودهاند.
تمرینکنندگان در لس آنجلس در تجمعی در تاریخ 23 ژوئیه 2017، به تلاشهای خود برای بالا بردن سطح آگاهی عموم از این آزار و شکنجه بهدست رژیم کمونیستی ادامه دادند و خواستار کمک برای پایان دادن به این جنایات شدند.
تجمع برگزار شده در سانتا مونیکا پیر، سانتا مونیکا، جنوب کالیفرنیا.
دکتر شیه ویگو بنری را در دست دارد.
دکتر شیه ویگو که بهعنوان محققی از انگلستان اخیراً از دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (UCLA) بازدید کرد، در فعالیتهای محلی بهمناسبت آزار و شکنجه 18 ساله فالون گونگ در چین، شرکت کرد.
دکتر شیه در سال 1991 در دانشگاه چینهوا پذیرفته شد و در سال 1999 برای تحصیل به انگلستان رفت. او در سال 2003 مدرک دکترای خود را از دانشگاه منچستر دریافت کرد.
دکتر شیه یادآور شد که استادش، پروفسور گائو چونمن، مدرس او در دانشگاه چینهوا که فالون گونگ را به او معرفی کرد، مجبور شد برای جلوگیری از اینکه تحت آزار و شکنجه قرار گیرد، در سال 1999 به روسیه برود.
متأسفانه، دولت روسیه پروفسور گائو 73 ساله را تحت فشار ح.ک.چ، به چین بازگرداند. او زندانی نشد، اما اجازه نداشت که فالون گونگ را تمرین کند. پروفسور گائو در مارس 2011 از دنیا رفت.
آقای یوان جیانگ، همدانشگاهی دکتر شیه، دستگیر و تقریباً بهمدت یک ماه شکنجه شد و در سال 2001 درگذشت. بسیاری از دانشجویان و استادان دیگر از دانشگاه چینهوا نیز بهخاطر آزار و شکنجه فالون گونگ در چین، جان خود را از دست دادهاند.
آقای بری سیمون، معاون انجمن سازمان ملل ایالات متحده آمریکا، بخش جنوب کالیفرنیا، از آزار و شکنجهای که تمرینکنندگان فالون گونگ متحمل شدهاند، شوکه شد.
او گفت که چنین جنایاتی نباید در چین یا هر جای دیگر دنیا اتفاق بیفتند: «کشتار مردم برای اعضای بدنشان منزجرکننده است. مردم باید خواستار توقف این آزار و شکنجه شوند.»
خانم لیو یایا، رئیس انجمن هنرمندان بصری لس آنجلس، نیز در این تجمع صحبت کرد. او گفت: «از زمانی که ح.ک.چ قدرت را در چین بهدست گرفته، عقاید مذهبی را مورد آزار و شکنجه قرار داده است. این نشاندهنده ترس رژیم است. معتقدین مذهبی صلحجو، قصد براندازی ح.ک.چ را ندارند، اما این آزار و شکنجه مردم را علیه رژیم برانگیخته است.»
تان له، یکی از نمایندگان تمرینکنندگان فالون گونگ در لس آنجلس، تصویب قطعنامه 343 مجلس نمایندگان توسط کنگره ایالات متحده در تاریخ 13 ژوئن 2016 را به حضار یادآور شد. در این قطعنامه از حزب کمونیست چین خواسته شده که به برداشت اعضای بدنِ زندانیان عقیدتی که با مجوز دولت صورت میگیرد و آزار و شکنجه فالون گونگ خاتمه دهد.
قانونگذاران دانا روهراباچر، ایلنا رز لتینن و سایر اعضای کنگره بهطور مداوم در دفاع از فالون گونگ سخنرانی کردهاند. بهویژه آقای روهراباچر اظهار داشت که برداشت اجباری اعضای بدن «عملی شیطانی و جنایتی علیه بشریت است. ما باید هر کاری انجام دهیم تا همه افراد مشارکتکننده در این جنایت را بهپای میز محاکمه بکشانیم.»
تمرینکنندگان فالون گونگ در سیاتل در 22 ژوئیه 2017 در پارک وستلیک، یک میدان عمومی واقع در مرکز شهر سیاتل، گردهم آمدند تا فالون گونگ را به مردم معرفی کنند، سطح آگاهی عموم درباره آزار و شکنجه را افزایش دهند و برای دادخواست پایان دادن به آزار و شکنجه و به محاکمه کشاندن جیانگ زمین امضاء جمعآوری کنند.
نمایش تمرینات و جمعآوری امضاء در پارک وستلیک توجه رهگذران را به خود جلب کرد.
افراد بسیاری پس از دیدن نمایش تمرینات آرامشبخش تمرینکنندگان، مجذوب آن شدند. آنها فلایرها را دریافت کردند و پس از مطلع شدن از کشتار تمرینکنندگان به دست ح.ک.چ و برداشت اعضای بدنشان برای کسب سود، دادخواست را امضاء کردند. در طول این مراسم چهار ساعته تقریباً 300 نفر این دادخواست را امضا کردند.
سامانتا، دانشجوی سال دوم در دانشگاه سیاتل، برای اولین بار در مورد فالون گونگ میشنید. او پس از آگاهی درباره آزار و شکنجه این تمرین معنوی گفت: «این وحشتناک است! تعداد بیشتری از رسانههای خارجی باید از این موضوع آگاه شوند. من درباره آن نمیدانستم، اما به افراد بیشتری درباره آن خواهم گفت.»
آقای جانستون از جزیره کامانو، ایالت واشنگتن، به تمرینکنندهای نزدیک شد تا ببیند جریان چیست. او وقتی شنید که پس از گذشت هفت سال از معرفی تمرین فالون گونگ به عموم، 100 میلیون نفر در چین آن را تمرین میکردند، گفت: «هنگامی که شما گفتید 100 میلیون نفر آن را تمرین میکنند، فهمیدم که باید چیزی عالی و قابلتوجه باشد. این میبایست جوهره خرد ملت چین باشد!» او سپس تابلوهای نمایشی، حاوی مطالب درباره برداشت اجباری اعضای بدن، را خواند و دادخواست را امضاء کرد.
مردی به نام میکا از اتیوپی پس از شنیدن در مورد آزار و شکنجه فالون گونگ، گفت: «من بیش از ده سال است که دادخواستی را امضاء نکردهام، اما باید این یکی را امضا کنم.» تمرینکنندهای به او یک گل نیلوفر آبی کاغذی داد. او آن را بهآرامی و ظرافت بهدست گرفت و گفت: «از شما متشکرم.»