(Minghui.org) از زمانی که حکومت کمونیست چین آزار و شکنجه فالون گونگ را شروع کرد، 18 سال گذشته است و همچنان تا امروز نیز ادامه دارد. فالون گونگ تمرینی معنوی است که برای اولین بار در سال 1992 به عموم آموزش داده شد.
در سال‌های اخیر، شکنجه به‌طور مخفیانه‌تری انجام شده است تا مانع تحقیق و بررسی عمومی شود. نمونه‌های زیر از آزار و اذیت در زندان زنان لُنگچوان در استان سیچوان به وب‌سایت مینگهویی گزارش شده است.
۱- خانم هو شیا در مه 2016 زندانی شد. به‌دلیل خودداری از انکار باورش، مأموران ترتیبی دادند که سایر زندانیان او را تحت شکنجه قرار دهند. زندانیان به‌طور مکرر سر او را به داخل سطل آب فرو می‌بردند. سپس در حمام به نوبت او را تحت ضرب و شتم قرار می‌دادند تا زمانی که دیگر نمی‌توانست از جایش بلند شود. آنها با چپاندن لباس‌های زیر کثیف در دهانش یکی از دندان‌هایش را شکستند. آنها به‌طور مکرر خانم هو را خیس و او را در سرما رها می‌کردند.
در 10 فوریه امسال، خانم هو با خودداری از شرکت در جلسات شستشوی مغزی یا نوشتن گزارشاتی مبنی بر محکوم کردن باورش دست به اعتراض زد. مأموران ادعا کردند که دوره محکومیتش را افزایش خواهند داد. آن شب، او را به اتاقی در طبقه‌ای بردند که با شدت بیشتری مدیریت و کنترل می‌شد. او را از سایر زندانیان دور کردند و درآنجا او را به‌طور وحشیانه‌ای تحت شکنجه قرار دادند. شاهدان دیدند که یکی از زندانیان که در حال شکنجه خانم هو بود، بر‌گشت که ملحفه و لباس‌های تمیزتری برای خانم هو ببرد و احتمالاً بدین دلیل بود که آنها خیس یا خون‌آلود شده بودند.
زمانی که خانم هو به بخش دیگری منتقل شد، روی زمین دراز می‌کشید. شخصی که از نزدیک او را دیده بود گفت که یقه و جلوی ژاکتش خونین بود. خراش‌ها و جراحات خونین بسیاری بر روی دست‌ها و سینه‌اش به‌چشم می‌خورد. احتمالاً به او داروهای نامعلوم تزریق کرده بودند که باعث ایجاد خارش شده بود. مأموران اغلب او را تهدید می‌کردند که چنین داروهایی را برای تمرین‌کنندگانی استفاده میکنند که از رها کردن باورشان خودداری میکنند. خانم هو برای آخرین بار روی تخت بیمارستان دیده شد و چشم بند بر چشم داشت.
۲- خانم پان شیائوپینگ را در فوریه 2017 به‌دلیل خودداری از رها کردن فالون گونگ به طبقه تحت مدیریت سخت‌گیرانه بردند. کسی دید که او روی کف اتاق نشسته است و دستانش را پشت کمرش بسته بودند. قبل از اینکه دستانش را بازکنند، به مدت دو روز دست به اعتصاب غذا زد. آنها همچنین در فوریه به مدت دو روز او را در فضای باز با لباس‌های خیس رها کردند.
3- وقتی خانم لین یوئه را برای اولین بار در زندان حبس کردند، به او اجازه ندادند که هیچ‌یک از مایحتاج روزانه‌اش را داشته باشد. او بعد از شکنجه شدن و تحت فشار ذهنی مداوم، بیانیه‌ای به‌منظور انکار باورش امضاء کرد. زمانی که ذهنیتش را تغییر داد و خواست که آن بیانیه را پس بگیرد، مأموری به صورتش سیلی زد و او را به طبقه تحت مدیریت سخت‌گیرانه برد.
4- خانم دِنگ دیو زمانی که نتوانست دیگر آزار و اذیت جسمی و ذهنی را تحمل کند اظهاریه‌ای به‌منظور انکار باورش نوشت. چند روز قبل از زمان آزادی‌اش، او بیانیه دیگری نوشت و بیانیه قبلی‌اش را که برخلاف خواستش نوشته بود، لغو کرد. سرپرست دستور داد که مجازات شود. او را مجبور کردند که از صبح تا نیمه شب بایستد و فقط اجازه داشت کمی سوپ سبزیجات بخورد.
5- خانم جیانگ شیانفنگ از شهر پانژینهوا را نیز مجبور کردند که بخاطر خودداری از انکار فالون گونگ از صبح تا نیمه شب بایستد. پاهایش به‌شدت متورم شد. هر روز فقط مقدار کمی غذا به او داده می‌شد. یک زندانی در سلول کناری شنید که در حین ایستادن به زمین افتاده است. او را به بیمارستان بردند. محل نگهداری فعلی‌اش نامعلوم است.