(Minghui.org) گزارش سال 2016 آمریکا درباره آزادی بینالمللی مذهبی در یک کنفرانس مطبوعاتی در واشنگتن در تاریخ 15 اوت 2017، ارائه شد. چین بهخاطر آزار و شکنجه شدید مذهبیاش جزء 10 «کشور با نگرانی خاص» تعیین شده است. در این کنفرانس وزیر امور خارجه، رکس تیلرسون، مخصوصاً آزار و شکنجه فالون گونگ را مطرح کرده و اشاره کرد که فقط در سال 2016 «دهها تمرینکننده فالون گونگ در زمان بازداشت جان خود را ازدست دادهاند.»
وزیر امور خارجه، رکس تیلرسون، در کنفرانس مطبوعاتی
تیلرسون در اظهاراتش گفت که آزادی مذهبی «در متمم اول قانون اساسی، جزء ارزشهای پایهای و حیاتی آمریکا و همچنین یکی از حقوق بشر در سطح جهانی محسوب شده است.» اما نزدیک به 80 درصد از جمعیت جهان نمیتوانند از چنین آزادیای بهطور کامل برخوردار باشند.
تیلرسون میگوید: «میدانیم در جایی که آزادی مذهبی مورد حمایت قرار نمیگیرد، بیثباتی، نقض حقوق بشر و افراطیگری خشونتبار فرصت عالیتری برای ریشهدواندن خواهند داشت.» او اظهار کرد که دولت ترامپ به ایجاد این شرایط متعهد است و وزارت امور خارجه آمریکا همچنان از باورهای مردم دفاع میکند.
او اشاره کرد که در چین: «دولت هزاران نفر را بهخاطر عمل به باورهای معنوی خود شکنجه، حبس و زندانی میکند. دهها تمرینکننده فالون گونگ در زمان بازداشت جان خود را ازدست دادهاند. سیاستهایی که اَعمال و ابراز عقاید مذهبی مسلمانان اویغور و بودیستهای تبتی را محدود میکنند، افزایش یافتهاند.»
رئیسجمهور ترامپ در مقدمه این گزارش نوشته است: «از همان ابتدا، آمریکا مکانی بوده است که آزادی عبادت و مذهب را گرامی داشته است. متأسفانه بسیاری از کشورها در سراسر دنیا از این آزادی برخوردار نیستند.» او آرزو میکند: «مردم خوب با هر باوری، مسیحیان و مسلمانان و یهودیان و هندوها، بتوانند قلبشان را دنبال و براساس وجدان خود عبادت کنند.»
چین از سال 1999، بهخاطر مشارکت در موارد شدید نقض آزادی مذهبی بهعنوان یک «کشور با نگرانی خاص» (CPC) مشخص شده است. در اکتبر 2016، وزارت امور خارجه آمریکا دوباره چین را همراه سودان، کره شمالی، میانمار و 10 کشور دیگر بهعنوان یک کشور با نگرانی خاص تعیین کرد.
این گزارش نشان میدهد که در چین، مردم با باورهای مذهبی هنوز بازداشت، دستگیر و شکنجه میشوند. «فالون گونگ گزارش داد که دهها تن از تمرینکنندگانش در زمان بازداشت جان خود را ازدست دادهاند. برطبق گزارش کشیش یک کلیسای ثبتنشده و همسرش که به تخریب کلیسایشان اعتراض کرده بودند، درحالی که زنده بودند، زیر خاک مدفون شدند؛ همسر این کشیش درگذشت، درحالی که خود او موفق به فرار شد. گزارشهایی نیز درباره ناپدید شدن یک کشیش کاتولیک و مرگ یک فعال حقوق بشر برای اقلیتهای مسلمان هوئی و سایرین وجود دارند، درحالی که دولت ادعا میکند آنها دست به خودکشی زدهاند.»
برطبق گزارش، «بهگفته فالون گونگ، امسال نیز 80 تمرینکننده در زمان حبس یا مدت کوتاهی پس از دستگیری درگذشتند.» این گزارش بهنقل از بنیاد دوی هوا اظهار میکند که بهدنبال فعالیتهای مذهبی «دستکم 3403 تمرینکننده فالون گونگ زندانی و 330 نفر بازداشت شدند.»
در این گزارش چند مورد از آزار و شکنجه شدید نیز شرح داده شده است.
برای نمونه، در 13 مارس 2016، تمرینکننده فالون گونگ یان گویان برطبق گزارش مدت کوتاهی پس از آزاد شدن از بازداشتگاه درگذشت و مرگش بهدلیل سوءرفتار در زمان حبس گزارش شده است.
در نمونه دیگری، سون مینگچیانگ در تاریخ 27 مارس درگذشت. مرگش براثر جراحاتش در تاریخ 9 نوامبر 2015 بود. در آن تاریخ او درحالی که بیرون آکادمی نظامی در استان شاندونگ با دانشجویان درباره آزار و شکنجه فالون گونگ صحبت میکرد، بهشدت مورد ضربوشتم پرسنل امنیتی قرار گرفت و برطبق گزارش سوراخی در سرش ایجاد شد.
مسئولین چین تمرینکنندگان فالون گونگ را ازطریق انواعواقسام روشها تحت فشار قرار میدهند تا باور خود را رها کنند.
در این گزارش آمده است: «برخی از مسئولین خانوادهها را ملزم میکنند که بهعنوان یک پیشنیاز برای ثبتنام فرزندانشان در مدرسه، تعهدنامههایی را امضاء کنند، دال بر اینکه در فعالیتهای کلیساهای ثبتنشده و "سازمان فرقهای" مربوط به فالون گونگ مشارکت نمیکنند.»
«مسئولین به کمیتههای اماکن دستور دادند تا تمرینکنندگان فالون گونگ را به آنها معرفی کنند و به شهروندانی که تمرینکنندگان فالون گونگ را گزارش میدادند، بهعنوان پاداش، پیشنهاد پول میدادند.»
بهگفته سازمانهای غیردولتی و رسانههای بینالمللی، دستگیری تمرینکنندگان فالون گونگ حوالی تاریخهای حساس» مانند زمان نشست سالانه کنگره ملی خلق و کنفرانس مشورت سیاسی مردم چین، افزایش مییافت. تخمین زده میشود که «هزاران تمرینکننده در این کشور به بیش از سه سال بازداشت اداری محکوم شدهاند.»
در این گزارش وضعیت تمرینکننده وانگ ژیون و وکیل حقوق بشر گائو ژیشنگ، همچنان برای سومین سال متوالی مورد بحث قرار گرفته است.
«مسئولین تمرینکننده فالون گونگ وانگ ژیون را بعد از آزادیاش از زندان در اکتبر 2014، همچنان تحت نظارت شدید قرار دادهاند. مسئولین بهدنبال محکومیت 15 ساله وانگ بهخاطر فعالیتهای «فرقهای»، همچنان او را از مسافرت به خارج از کشور برای ملحق شدن به اعضای خانوادهاش منع میکنند؛ وانگ در ماه اوت گفت که مسئولین روادیدش را لغو و مسافرتش را تا سال 2018 ممنوع کردهاند. گزارش شده که او در وضعیت سلامتی بدی قرار دارد و تحت مراقبتهای پزشکی کافی قرار نمیگیرد.»
«در ماه ژوئن وکیل حقوق بشر گائو ژیشنگ که از گروههای مذهبی شامل مسیحیان و تمرینکنندگان فالون گونگ دفاع کرده بود، خاطراتی را منتشر کرد که در تایوان چاپ شده بود. گائو در این خاطرات سوءرفتارهایی که طی 6 سال آزار و اذیت از سوی مسئولین متحمل شده بود را شرح داد؛ سوءرفتارهایی شامل ربوده شدن و بهدنبال آن 5 سال بازداشت و آزار و اذیت جسمی در زندان، مانند کتک خوردن در ناحیه صورت با باتوم الکتریکی. گائو و خانوادهاش اظهار کردند که پس از آزادی او در سال 2014، عوامل دولت همچنان سرزده به خانهاش میرفتند و اجازه نمیدادند او برای درمان پزشکی به خارج از کشور سفر کند.»
این سرکوب آزادی مذهبی به هنگ کنگ، ماکائو و سایر کشورها نیز گسترش یافته است.
در یک کنفرانس فالون گونگ که در ژانویه سال 2016 در هنگ کنگ برگزار شد: «یک تهدید بمبی ناشناس باعث ایجاد اختلال در گردهماییای متشکل از تقریباً 1000 تمرینکننده فالون گونگ شد.» تمرینکنندگان فالون گونگ مشکوک بودند که اعضای انجمن مراقبت از جوانان هنگ کنگ، یک سازمان وابسته به حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، پشت ماجرای این بمب ساختگی هستند.
این گزارش اعمال تحریککنندۀ سازمانهای وابسته به ح.ک.چ علیه فالون گونگ در تایوان، ویتنام، تایلند و کره جنوبی را نیز پوشش میدهد.
«بهنقل از مینگهویی، در طول امسال مجموعهای از مواردی وجود داشتهاند که در آنها دادستانیها، دادگاهها و ادارات پلیس از محاکمه تمرینکنندگان فالون گونگِ بازداشتشده امتناع ورزیدهاند.»
یک دادستان عمومی در چونگچینگ، مسئولیت پرونده تمرینکننده فالون گونگ ژانگ جون را برعهده داشت که به «استفاده از سازمانی فرقهای برای اختلال در اجرای قانون» متهم شده بود. او در 23 دسامبر 2016 گفت: «ما هیچ قانون یا مقررات یا هیچ گونه مدرکی را پیدا نکردهایم که ثابت کند فالون گونگ "فرقهای بدعتآمیز" است.»
قانون بینالمللی آزادی مذهبیِ سال 1998، وزارت امور خارجه آمریکا را ملزم میکند که هر سال گزارشی درباره آزادی بینالمللی مذهبی منتشر کند. این گزارش هیچ کشور خاصی را هدف قرار نمیدهد ودر عین حال اطلاعات خاصی را بهعنوان یک منبع در اختیار کنگره و دولت قرار میدهد تا بتوانند کمکهای خارجی، منابع دیپلماتیک و تقاضاها برای پناهندگی را اداره کنند.