(Minghui.org) اخیراً، متوجه مشکلاتی بین تمرین‌کنندگان منطقه‌مان در رابطه با کارمای بیماری شده‌ام. چگونه می‌توانیم با کارمای بیماری به‌درستی برخورد کنیم؟
مشکل نخست
وقتی تمرین‌کننده‌ای در منطقه ما کارمای بیماری دارد، خبر به سرعت بین سایر تمرین‌کنندگان پخش می‌شود و همه می‌خواهند او را ملاقات کنند. اما، بسیاری از تمرین‌کنندگان به‌جای کمک به او، اظهارنظرهای بیهوده‌ای می‌کنند. اغلب افکارشان منفی است و گاهی باعث می‌شود تا آن تمرین‌کننده بیشتر نگران شود و کارمای بیماری‌اش بدتر شود.
مشکل دوم
بسیاری از تمرین‌کنندگان پیشنهاد کمک می‌دهند، اما بعضی معتقدند که خودشان بهتر تزکیه کرده‌اند. این طرز تفکر، حسادتِ عمیقاً ریشه‌دار و ازخودراضی‌بودن را در خود پنهان دارد. در واقع، تمرین‌کنندگان، استاد و دافا را دارند تا از آن‌ها مراقبت کنند.
نقطه شروع درست
ما باید نقطه شروع درستی برای کمک به سایرین برای غلبه بر کارمای بیماری‌شان داشته باشیم. وقتی به ملاقات تمرین‌کننده دیگری در منزلش می‌روم، به هدف تزکیه کردن با سایر تمرین‌کنندگان می‌روم. وقتی به عناصر نادرستی بر‌می‌خورم، به درون نگاه کرده، خود را تزکیه نموده و تلاش می‌کنم تا به سرشت واقعی‌ام برگردم. این تنها راهی است که می‌توانم به سایر تمرین‌کنندگان کمک کنم.
نقطه شروع «کمک به تمرین‌کننده دیگر» نگاه کردن به آن وضعیت از بیرون است به جای نگاه به درون. اگر نقطه شروع درست نباشد، سایر تمرین‌کنندگان تحت تأثیر قرار خواهند گرفت و به موقعیت‌ها با تصورات و عقاید بشری نگاه خواهند کرد. قادر نخواهد بود به خود واقعی‌شان برگردند و کارمای بیماری ممکن است مدت طولانی باقی بماند و باعث ضررهایی شود. آیا این مشکلات بیشتری برای استاد بوجود نیاورده، موانع بیشتری را برای خود فرد ایجاد نکرده و از صعود به بالا باز نخواهد داشت؟
این درک شخصی من است. لطفا به هر نکته نادرستی از طرف من اشاره کنید.