(Minghui.org) خانم وانگ پینگ از شهر ووهه در مه 2017، پس از سال‌ها دستگیری و بازداشت مکرر به‌خاطر اجتناب از انکار فالون گونگ درگذشت؛ فالون گونگ یک تمرین ذهن و بدن بر اساس اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری است.
این بانوی 53 ساله به‌خاطر به‌دست آوردن سلامتی‌اش ازطریق تمرین فالون گونگ، به آن باور داشت. خانم وانگ به‌عنوان یک پزشک در مرکز سلامت و پیشگیری از بیماری‌های مسری ووهه، نمی‌توانست درمانی برای بسیاری از بیماری‌هایش بیاید، اما مدت کوتاهی پس از شروع فالون گونگ در سال 1998 علائم بیماری‌هایش ناپدید شدند.
شوهر خانم وانگ در طول سال‌های اول پس از ازدواج خود، وارد یک رابطه نامشروع شد. به‌همین دلیل خانم وانگ در مراسم تشییع جنازه پدرشوهرش شرکت نکرد، اما پس از آنکه تمرین فالون گونگ را آغاز کرد، تصمیم گرفت شوهرش را ببخشد. او نه تنها تمام بدهی‌های شوهرش را که در طول آن رابطه پیش آمده بود، پرداخت کرد، بلکه تا زمان مرگ شوهرش از او مراقبت نیز کرد. او پس از درگذشت شوهرش به مراقبت از مادرشوهرش ادامه داد.
ازآنجا که خانم وانگ قدرت متحول‌کننده فالون گونگ را شخصاً تجربه کرد، پس ازآغاز کمپین سراسری رژیم کمونیست چین علیه این تمرین معنوی، در ژوئیه 1999، هرگز در باورش متزلزل نشد.
خانم وانگ طی دو دهۀ بعد هدف آزار و اذیت قرار گرفت. او بیش از 30 بار دستگیر شد که نیمی از آنها طی یک دوره 15 ماهه بین مارس 2012 و ژوئن 2013 اتفاق افتادند.
او سه بار به کار اجباری و یک بار به زندان محکوم شد.در هر بار بازداشتش، شکنجه وحشیانه‌ای را متحمل می‌شد. با وجود همه اینها، هر بار که آزاد می‌شد، به تمرین فالون گونگ و صحبت با مردم درباره آن ادامه میداد.
او در دسامبر 2015 علیه رئیس سابق حزب کمونیست چین، جیانگ زمین، به‌خاطر راه‌اندازی آزار و شکنجه فالون گونگ، شکایتی کیفری به‌ثبت رساند. در زیر نکات برجستۀ درد و محنت‌هایی را ارائه می‌دهیم که او متحمل شد و آنها را در شکایتش مستند کرده است.
بیش از 30 دستگیری
خانم وانگ بین سال‌های 2000 و 2016، بیش از 30 بار دستگیر شد.
مه 2000: یک روز بازداشت در اداره پلیس چنگشی
اکتبر 2002: 15 روز بازداشت در بازداشتگاه بخش ووهه
اکتبر 2004: 7 روز بازداشت در بازداشتگاه بخش ووهه
6 ژانویه 2005 تا 5 دسامبر 2005: بازداشت در اردوگاه کار اجباری زنان استان آنهویی
نوامبر 2006: یک هفته بازداشت در بیمارستان روانی هوآی‌یوآن
آوریل 2008: یک ماه بازداشت در بازداشتگاه بخش ووهه
13 ژانویه 2009 الی 13 فوریه 2009: بازداشت در بازداشتگاه شماره 2 شهر بنگبو
ژوئیه و اوت 2010: دو بار و در مجموع 30 روز بازداشت در بازداشتگاه بخش ووهه
9 تا 23 اکتبر 2010: بازداشت در مرکز شستشوی مغزی شهر بنگبو
فوریه و مارس 2011: سه بار و در مجموع 15 روز بازداشت در بازداشتگاه بخش ووهه
1 ژوئیه تا 17 اکتبر 2011: بازداشت در زندان زنان استان آنهویی
مارس 2012 الی ژوئن 2013: بیش از ده بار دستگیری و هر بار 3 الی 5 روز بازداشت در بازداشتگاه بخش ووهه
14 فوریه تا 4 مارس 2013: بازداشت در بازداشتگاه شماره 2 شهر بنگبو
ژوئیه 2013: 9 روز بازداشت در بیمارستان روانی شهر هفی
6 مه تا 13 ژوئن 2014: بازداشت در بازداشتگاه شماره 2 شهر بنگبو
13ژوئن 2014 تا 5 مه 2015: بازداشت در زندان زنان استان آنهویی
22 تا 23 ژانویه 2016: بازداشت در یک اداره پلیس محلی
2 پذیرش اجباری در بیمارستان روانی
خانم وانگ دو بار برخلاف میلش به بیمارستان‌های روانی فرستاده شد. مأمور شن شیجون از اداره امنیت داخلی محلی مسئول پذیرش‌های اجباری او بود. درحالی‌که پلیس خانه‌‌اش را بارها غارت و کتاب‌های فالون گونگش را توقیف کرد، خانم وانگ بیش از یک بار خواستار بازگرداندن این کتاب‌ها شد. شن نه تنها حاضر به بازگرداندن اقلام توقیف‌شده نشد، بلکه درعوض او را به بیمارستان‌های روانی فرستاد.
3 دوره کار اجباری
خانم وانگ در ژانویه 2005 به دو سال کار اجباری محکوم شد. نگهبانان در اردوگاه کار اجباری زنان استان آنهویی برای اینکه او را مجبور به رها کردن باورش کنند، با نواری دهانش را و دستانش را در پشتش بستند و مجبورش کردند برای ساعت‌های متوالی به موسیقی بودیستی گوش دهد.
به او غذای کافی نمی‌دادند. یک بار که او تقاضای غذای بیشتری کرد، یک زندانی کاسه‌ای از غذا را به زمین انداخت و به او دستور داد آن را از روی کف زمین بخورد.
در آنجا شکنجه فیزیکی چیز رایجی بود و خانم وانگ به‌صورت مرتب مورد ضربوشتم قرار می‌گرفت. وضعیت سلامتی او به‌سرعت روبه‌وخامت گذاشت و در تاریخ 5 دسامبر 2005 به‌قید ضمانت پزشکی آزاد شد.
خانم وانگ پس از دستگیری‌اش در 13 ژانویه 2009 به کار اجباری محکوم شد. از آنجا که تحت معاینات پزشکی لازم قرار نگرفت، اردوگاه کار اجباری زنان آنهویی از پذیرش او اجتناب کرد. پلیس دو بازداشتگاه محلی را امتحان کرد، اما هر دوی آنها او را رد کردند. سپس پلیس او را تحت بازداشت خانگی، مجبور به 18 ماه کار اجباری کرد.
خانم وانگ در ژوئیه 2011 به دو سال کار اجباری دیگر محکوم شد. او در اعتراض سه ماه در اعتصاب غذا بود. نگهبانان در اردوگاه کار اجباری زنان استان آنهویی تقریباً هر روز او را تحت خوراندن اجباری قرار می‌دادند. زندانیان اغلب پیش از اینکه دهانش را با نوار محکم ببندند، پارچه یا حوله‌های کاغذی را به درون دهانش می‌چپاندند. پس از خوراندن اجباری، پارچه یا حوله‌ها اغلب غرق خون می‌شدند. پس از ماه‌ها خوراندن اجباری 4 دندانش لق شدند. او بعداً به‌قید ضمانت پزشکی آزاد شد.
یک دوره زندان
خانم وانگ، قبل از آخرین دستگیری‌اش در 6 می 2014، به یک سال زندان محکوم شده بود. او به‌مدت 37 روز در بازداشتگاه شماره 2 شهر بنگبو حبس و سپس به زندان زنان استان آنهویی منتقل شد تا باقی دوره محکومیت خود را در آنجا سپری کند.
در این زندان به‌طرز وحشیانه‌ای شکنجه شد. متهمین به قتل چن یوچوان و لی فانگ اغلب او را مورد ضربوشتم قرار می‌دادند، نیشگونش می‌گرفتند یا با سوزن بدنش را می‌خراشیدند. آنها با کفش به دهانش نیز می‌کوبیدند. پس از آن او در خوردن غذا مشکل داشت. وقتی خانم وانگ در این خصوص به نگهبان سان شکایت کرد، سان گفت: «چه کسی دیده که آنها تو را کتک بزنند؟» او بعداً به مربی کائو شوئژی گزارش داد، اما کائو گفت: «چگونه جرأت می‌کنی اینجا در زندان شکایت ثبت کنی!»
خانم وانگ همچنین مجبور می‌شد که برای زمان‌های طولانی بایستد، کار سخت و برده‌وار انجام دهد یا تحت تزریق داروهای نامعلوم قرار گیرد. خانواده‌اش مجاز به ملاقات یا تماس با او نبودند.
آزادی خانم وانگ در 5 مه 2015، مهلت زیادی در اختیارش قرار نداد، زیرا پلیس محلی مدام او را در منزل مورد اذیت و آزار قرار میداد. او برای آخرین بار در حال مسافرت با قطار در 22 ژانویه 2016 دستگیر شد.
گزارش‌های مرتبط:
خانم وانگ پینگ از بخش ووهه، استان آنهویی، یک بار دیگر مجبور به کار اجباری شد
خانم وانگ پینگ به‌خاطر درخواستِ بازپس‌گیری متعلقات شخصی‌اش تحت ضربوشتم قرار گرفت و محکم بسته شد
دو بانو در شهر بنگبو به‌دلیل روشنگری حقیقت برای یک راننده تاکسی به اردوگاه کار اجباری فرستاده شدند
اردوگاه کار اجباری زنان آنهویی تمرین‌کنندگان فالون دافا را تحت آزار و شکنجه قرار می‌دهد