(Minghui.org) یکی از ساکنین بخش ژونگ‌نینگ دوسوم دندان‌هایش را تحت شکنجه در زندان ازدست می‌دهد. او بیش از یک سال پس از آزادی‌اش، همچنان در جستجوی اجرای عدالت در این خصوص است.
آقای سان جیانفنگِ 46 ساله، در 30 مارس 2012 دستگیر و به‌دلیل اجتناب از رها کردن فالون گونگ- یک تمرین معنوی که رژیم کمونیست چین آن را مورد آزار و اذیت قرار داده- به پنج سال و شش ماه حبس محکوم شد.
او را در ماه ژانویه سال 2013 به زندان یینچوان فرستادند و در آنجا متحمل شکنجه‌های وحشیانه شد.
در 30 سپتامبر 2017 که آزاد شد، فقط ده دندانش باقی مانده بودند، دیگر قادر به جویدن غذا نبود و صدمات شدیدی نیز به کمرش وارد شده بود.
او از آن زندان شکایت کرد، اما به او گفتند که دادستانی شانگ‌چیان‌چنگ درباره این پرونده هیچ اختیاری ندارد. سپس در ماه ژانویه 2018، طبق راهنمایی‌ای که به او شده بود، شکایت خود را به یک کمیته نظارت تازه‌تأسیس ارائه داد. وقتی هیچ پاسخی دریافت نکرد، در ماه مه سال 2018 یک شکایت اداری علیه آن زندان، به دادگاه منطقه شینگ‌چینگ ارائه داد. دادگاه این منطقه در 15 ژوئن تصمیم گرفت که به آن پرونده رسیدگی نکند.
طبق قانون روال اداریِ جمهوری خلق چین، دادگاه‌ها «باید شکایات اداری علیه نهادهای دولتیِ ناقض حقوق شهروندان را بپذیرند.»
سپس آقای سان دادخواستی به دادگاه میانی یینچوآن ارائه داد و خواهان این شد که به دادگاه آن منطقه دستور دهد آن پرونده را بپذیرد. دادگاه بالاتر در 8 اوت او را مطلع ساخت که در 15 اوت یک جلسه دادرسی برگزار خواهد شد. او وقتی در سالن دادگاه، متوجه شد که این دادرسی به یک جلسه پرسش و پاسخ تبدیل شده است، تعجب کرد. به او گفتند که دادگاه بالاتر هنوز سعی دارد مشخص کند که آیا آنها باید این پرونده را بپذیرند یا خیر.
جزئیات حضور آقای سان در دادگاه میانی یینچوآن
آقای سان در شکایت اداری خود درخواست کرد که زندان برای غرامت از دست‌دادن دندان‌هایش و تنش‌های روانی وارده بر او 300 هزار یوآن پرداخت کند و مدیر زندان و سایر عوامل اصلی مسئولیت آسیب‌های وارده به او را برعهده بگیرند.
پس از آنکه دادگاه منطقه شینگ‌چینگ از رسیدگی به پرونده او خودداری کرد، آقای سان دادخواستی به دادگاه میانی یینچوآن ارائه داد. او از دادگاه بالاتر درخواست کرد حکم دادگاه آن منطقه را لغو کند و به دادگاه پایین‌تر دستور دهد مجدداً به این شکایت رسیدگی کند. او همچنین درخواست داد که دادگاه بالاتر به زندان دستور دهد هزینه‌های دادرسی و دعوی او را پرداخت کند.
در تاریخ 8 اوت، دادگاه میانی یینچوآن دو سند برایش ارسال کرد: «احضاریه‌ای برای حضور در دادگاه میانی یینچوآن، منطقه خودمختار نینگشیا» و «تأییدیه رسید برای دادگاه میانی یینچوآن، منطقه خودمختار نینگشیا هویی.» هدف از این احضاریه «دادرسیِ 15 اوت 2018، ساعت 2:30 عصر، سالن 201 دادگاه، منطقه شرقی» اعلام شده بود.
آقای سان همراه حدود 10 تن از اعضای خانواده و دوستانش به دادگاه رفت. نگهبان امنیتیِ دم در احضاریه را گرفت و رسید را تأیید کرد.
در سالن دادگاه، احضاریه و تأییدیۀ رسید جدیدی دریافت کرد و از او خواسته شد که آنها را امضاء کند. او متوجه شد که هدف این احضاریه به یک «جلسه پرسش و پاسخ» تغییر کرده است.
قاضی به آقای سان گفت این جلسه برگزار شده تا تأیید شود که آیا این پرونده برای پذیرفته شدن در این دادگاه واجد شرایط است یا خیر.
آقای سان نیازی به جلسه پرسش و پاسخ نمی‌دید، زیرا همه آنچه به قاضی گفت، در درخواستش به روشنی بیان شده بود.
قاضی پاسخ داد: «این یک پرونده تجدیدنظر است، بنابراین باید تشریفات برگزار شود.»
این جلسه حدود 20 دقیقه طول کشید.
شرح دقیق سوءرفتار در شکایت اداری علیه زندان
آقای سان، در شکایت کیفری خود جزئیات سختی‌هایی که در زندان متحمل شده بود را شرح داد.
1. سوءرفتار جسمی و روانی در زندان
آقای سان در ژانویه سال 2013 از بازداشتگاه ژونگوِی به زندان یینچوآن منتقل شد. در روز ورودش به آن زندان، پنج زندانی گمارده شدند تا او را تحت نظر داشته باشند.
بر اساس دستورات نگهبانان، زندانیان به‌نوبت او را مجبور می‌کردند تا روی چارپایه‌ای بنشیند، درحالی که باید دستانش را روی پاهایش قرار می‌داد. او مجاز به حرکت کردن و حرف زدن نبود. اگر نیاز به نوشیدن، رفتن به توالت، تمیز کردن بینی خود یا رفتن به رختخواب داشت، ابتدا زندانیان باید به او اجازه می‌دادند. در غیر این صورت، تهدید می‌شد، دشنام می‌شنید، باید در معرض دید آنها می‌ایستاد یا مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفت.
چند روز بعد، سرپرست هو جیانچیائو خواستار صحبت با او شد. سپس زندانیان به او دستور دادند که چمباتمه بزند و وقتی هو آمد خود را خلافکار بخواند. از آنجا که آقای سان احساس می‌کرد به‌طور غیرقانونی محکوم شده است و هیچ یک از قوانین زندان دال بر انجام چنین چیزی از سوی زندانیان نیست، از انجام آن کار اجتناب کرد.
یک روز که او روی چارپایه نشسته بود، دو زندانی به زندانی دیگری اجازه داد چند بار به او مشت بزند که سبب خونریزی دهانش شد. وقتی تیان هوی، یک زندانی از کمیته انضباطی، وارد شد و خون را دید، دستور داد که کف زمین تمیز شود. آقای سان از انجام آن دستور خودداری کرد و خواست که نگهبان در جریان این حادثه قرار گیرد.
سپس سایر زندانیان آقای سان را بلند کردند و او را به کناری هل دادند تا خونِ کف زمین را تمیز کنند، در حالی که تیان به او گفت خون دور دهانش را پاک کند. وقتی آقای سان امتناع کرد، یک زندانی او را به سمت توالت کشاند تا روی صورتش آب بپاشد و خون را تمیز کند.
وقتی آقای سان دهانش را می‌شست، درد داشت و برخی از دندان‌هایش سست شده بودند. آقای سان سعی کرد از اتاق بیرون برود، اما زندانیان او را برگرداندند.
سرپرست لو وِی براساس دستوری مبنی بر اینکه آقای سان را مجبور به انکار فالون گونگ کنند، او را مجبور کرد روی چارپایه‌ای بنشیند و از خواب محرومش کرد.
یک زندانی ساعت 5 صبح او را از خواب بیدار و مجبورش کرد روی یک صندلی پلاستیکی با پایه‌های کوتاه بنشیند. آقای سان بجز برای غذا خوردن و رفتن به توالت، اجازه حرکت کردن نداشت.
هر شب، نگهبانان و زندانیان به‌نوبت تا نیمه‌شب با او صحبت می‌کردند. وقتی لو و نگهبانان با او صحبت می‌کردند، روی صندلی بلندی می‌نشستند که آقای سان مجبور بود سرش را بالا نگه‌دارد. از آنجا که به‌دلیل محرومیت از خواب آنقدر ضعیف شده بود که نمی‌توانست سرش را بلند کند، زندانیان به موهایش چنگ می‌انداختند و گونه‌هایش را نگه می‌داشتند تا سرش را به عقب هل دهند. وقتی سعی می‌کرد از دستان آنها فرار کند، با شدت بیشتری به او چنگ می‌انداختند و حتی دندان‌هایش را بیشتر سست کردند.
پس از نشستن روی چارپایه برای روزهای متوالی، باسنش چرک کرد و پاهایش متورم شدند تا حدی که کفشش برای پایش کوچک شده بود. علاوه بر این، او احساس در پاها و کمر خود را نیز از دست داده و گیج شده بود.
سپس یک زندانی مجبورش کرد روی چارپایه‌ای بنشیند که با سه تخته چوبی به‌اندازه کف دست، درستش کرده بود. آن زندانی هر روز به آقای سان دشنام نیز می‌داد.
2. رد درخواست برای مراقبت‌های دندانپزشکی
پس از اینکه آقای سان به سرپرست هو گفت که مورد ضرب و شتم قرار گرفته است، دو نگهبان آمدند تا اظهاریه‌ای از او بگیرند. وقتی او به آنها گفت که دندان‌هایش سست شده‌اند و دو دندانش را ازدست داده است، آنها چیزی نگفتند.
وقتی آقای سان دو بارِ دیگر درباره دندان‌هایش به آن دو نگهبان گفت، آنها حرف آقای سان را نشنیده گرفتند.
از آنجا که صورت آقای سان متورم بود و دندان‌هایش شل شده بودند، درد داشت و نمی‌توانست غذا بخورد و زندانی تیان بسته‌ای نودل فوری به او داد.
آقای سان به دنبال پرستار زندان رفت و درباره دندان‌هایش به او گفت. پرستار گفت که زندان مراقبت‌های دندانپزشکی ارائه نمی‌دهد و بعداً که آقای سان دوباره در این باره به او یادآوری کرد، حرف‌های آقای سان را نشنیده گرفت.
چند روز بعد، دو دندان دیگر آقای سان نیز افتاد.
چند ماه بعد که آقای سان به بخش نظارت شدید منتقل شد، به پرستار آنجا درباره دندان‌هایش گفت و دوباره حرفش نشنیده گرفته شد. وقتی نامه‌ای برای زندان نوشت و درخواست مراجعه به یک دندانپزشک را کرد نیز پاسخی دریافت نکرد.
فقط پس از اینکه آقای سان به بخش شماره 12 منتقل شد، برای معاینه او را به بیمارستان زندان بردند. ازآنجا که هیچ دندانپزشکی در بیمارستان نبود، دندانپزشکی از یک کلینیک خصوصی برای معاینه آقای سان آورده شد.
به آقای سان گفته شد که وضعیت دندان‌هایش وحشتناک است و تنها گزینه کشیدن آنها است. در نتیجه در کمتر از دو ساعت حدود 10 دندانش را کشیدند. از آنجا که مراقبت‌های دندانپزشکی تحت پوشش بیمه درمانی نیست، آقای سان مجبور شد تقریباً 2000 یوان برای این کار پرداخت کند.
زمانی که آقای سان از زندان آزاد شد، فقط ده دندانش باقی مانده بودند و دیگر نمی‌توانست چیزی بجود. او مجبور بود غذاهای مایع بخورد.
3. نادیده گرفتن گزارش‌های مربوط به سوءرفتارها
آقای سان درباره این شکنجه به زندان، دادگاه شهر ژونگوِی و بخش اداره زندان نینگشیا گزارش داد و دادخواهی کرد، اما یا درخواست و گزارشش نادیده گرفته شد یا منجر به اقدامات تلافی‌جویانه شد.
آقای سان پس از آزادی، شکایتی به بخش امور داخلی در زندان یینچوان و کمیته نظارت یینچوآن ارسال کرد، اما پاسخی دریافت نکرد.
گزارش‌های مرتبط:
آقای سان جیانفنگ که مکرراً تحت آزار و شکنجه قرار گرفته، با محاکمه غیرقانونی مواجه شد
دادگاه شهر ژونگوِی در نینگشیا به‌خاطر ترس از دفاعیه وکیل، محاکمه را به تأخیر می‌اندازد
سان جیانفنگ از استان نینگشیا، به‌طور غیرقانونی محکوم شد— از مشارکت وکلا جلوگیری شد
آقای سان جیانفنگ به‌خاطر باورش به فالون گونگ به‌طور مخفیانه به پنج سال حبس محکوم شد