(Minghui.org) ارائه موضوع برداشت اجباری اعضای بدن در طی نشستی به مناسبت هفتادمین سالگرد اعلامیه جهانی حقوق بشر که در ۱۶ نوامبر در مجلس سنای فرانسه برگزار شد، توجه قانونگذاران فرانسوی را به خود جلب کرد.

نشست به مناسبت هفتادمین سالگرد اعلامیه جهانی حقوق بشر

سناتور آندره گاتولین با همکاری انجمن قانون برای حقوق بشر حامی این نشست بود. سخنرانان شامل سفیر حقوق بشر فرانسوا کراکت در وزارت امور خارجه فرانسه و نمایندگان بسیاری از سازمان‌ها بودند.

دکتر الکسیس گنین، متخصص مغز و اعصاب و مشاور علمی برای سازمان غیر‌دولتی پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن (DAFOH)، درباره روش‌هایی صحبت کرد که محققان برای جمع‌آوری شواهد مورد استفاده قرار می‌دهند تا درباره برداشت اجباری اعضای بدن در چین شفاف‌سازی کنند.

الکسیس گنین (چپ)، رئیس قانون برای حقوق بشر؛ ماری فرانسوا لمپرتی (وسط)؛ و سناتور آندره گاتولین (راست)

به گفته دکتر گنین، برداشت اعضای بدن از تمرین‌کنندگان فالون گونگ، مسیحیان و تبتی‌ها براساس چند تحقیق مستقل بین‌المللی تأیید شده است.

او گفت که در دهه ۱۹۹۰، تنها ۳۰۰ تا ۶۰۰ عمل جراحی پیوند بدن در چین انجام شد. اما پس از اینکه آزار و شکنجه فالون گونگ در سال ۱۹۹۹ راه‌اندازی شد، حدود ۳۰۰۰ عمل جراحی در سال ۲۰۰۰ صورت گرفت. این تعداد در سال ۲۰۰۱ به ۱۰  هزار و در سال ۲۰۰۶ به ۳۰ هزار رسید. اما پس از آنکه همسر یکی از جراحان درگیر در برداشت اعضای بدن در سال ۲۰۰۷ درباره جنایاتی شهادت داد که شوهرش مرتکب شد، دولت چین اطلاعات مربوط به جراحی‌های پیوند عضو را حذف کرد.

دکتر گنین درباره تحقیقات انجام‌شده توسط دو کانادایی معروف، وکیل مدافع حقوق بشر، دیوید ماتاس و عضو سابق پارلمان دیوید کیلگور صحبت کرد. آنها کشف کردند که زمان انتظار برای دریافت یک عضو در چین حدود سه هفته است که در مقایسه با کشورهایی که دارای سیستم‌های سازمان‌یافته برای اهدای عضو هستند بسیار کمتر است. چین چنین سیستمی ندارد و چندین بیمارستان چینی به محققان اعتراف کرده‌اند که اعضای مورد نیاز برای پیوند را از تمرین‌کنندگان فالون گونگ برمی‌دارند.چین ادعا می‌کند که این اندام‌ها از زندانیان محکوم به اعدام برداشته می‌شوند، اما دکتر گنین اظهار داشت که شمار زندانیان اعدام شده در چین با تعداد اعمال جراحی پیوند مطابقت ندارد.

او معتقد است که فرانسه نباید ساکت بماند، زیرا در طول دو دهه گذشته بسیاری از جراحان چینی پیوند عضو در فرانسه آموزش دیده‌اند. او اشاره کرد که در فرانسه، مردم برای دریافت یک عضو پیوندی بین ۳ تا ۵ سال منتظر می‌مانند. بااین‌حال، هر ساله ۳۰۰ بیمار از لیست انتظار خارج می‌شوند. آنها عمل جراحی پیوند را در فرانسه را انجام ندادند یا فوت نکردند. او گفت که ضروری است برای جلوگیری از سفر شهروندان فرانسوی به چین و شرکت ناآگاهانه در این جنایت، تغییر قوانین دراین‌خصوص مورد بحث قرار گیرد.

پس از سخنرانی دکتر گنین، سناتور آندره گاتولین اظهار داشت که برداشت اجباری اعضای بدن در چین نسل‌کشی است. او گفت که پارلمان‌ها در بسیاری از کشورها، از جمله فرانسه و ایتالیا، درباره این موضوع نگران هستند. او همچنین ابراز کرد که قانونگذاران باید از طریق نوشتن قوانین کمک کنند تا این اطمینان حاصل شود که شهروندان در تجارت غیر‌قانونی پیوند عضو در چین درگیر نخواهند شد

فرانسوا کروکت، سفیر حقوق بشر در وزارت امور خارجه فرانسه

فرانسوا کروکت، سفیر حقوق بشر در وزارت امور خارجه فرانسه، پس از این نشست در مصاحبه‌ای گفت که درحالی‌که بسیاری از مردم امیدوار بودند که عضویت چین در چندین سازمان بین‌المللی می‌تواند بر وضعیت حقوق بشر در کشور تأثیر مثبتی داشته باشد، «این‌گونه نبوده است.»

وقتی از آقای کروکت درباره آزار و شکنجه فالون گونگ سؤال شد، گفت که فرانسه چند بار این مسئله را با چین مطرح کرده است با این امید که دولت چین به آزادی عقیده، از‌جمله فالون گونگ، احترام بگذارد. او گفت که فرانسه تنها کشوری نیست که سعی می‌کند درباره آزار و شکنجه با چین صحبت کند. بسیاری از کشورهای دیگر هم همین کار را انجام داده‌اند، که موضوع بسیار مهمی است.

سام رینسی سیاستمدار کامبوج

سام راینسی، یک سیاستمدار کامبوجی، گفت که اگر حقیقت پنهان شود عدالت هرگز به اجرا در نخواهد آمد: «اگر ما حقیقت و عدالت را به کار گیریم، نباید قربانیان را فراموش کنیم.» او درخصوص آزار و شکنجه فالون گونگ گفت: «مردم باید برای آزادی عقیده احترام قائل شوند. ایمان و مراقبه به ما کمک می‌کند تا خودمان را فراتر ببریم، خودمان را ارتقاء دهیم و به افراد بهتری تبدیل شویم

قاضی جین فرانسوا زمیرو

قاضی جین فرانسوا زمیرو درباره طرح دعوی تمرین‌کنندگان فالون گونگ علیه جیانگ زمین، رهبر حزب کمونیست چین، که آزار و شکنجه فالون گونگ را آغاز کرد، سخن گفت. او اظهار کرد که این شکایات ارائه‌شده نشان می‌دهند که مردم می‌خواهند برای جلوگیری از آزار و اذیت کاری انجام دهند. او در ادامه افزود که شکایات مذکور می‌توانند در فرانسه نیز ثبت شوند.

گای آرنچی

گای آرنچی، از سازمان اقدام مسیحیان برای لغو شکنجه، برای کمک به گروه‌های مذهبی که در چین مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند سه راه پیشنهاد کرد: آگاهی درباره وجود این گروه‌ها، روشنگری درباره واقعیت‌ها به سیاستمداران به‌طوری که آنها اقدام به کمک کنند و درخواست از دولت چین به امضای قوانین و معاهدات مربوطه. او گفت: «ما باید به دولت چین بگوییم که به قوانینی که امضا کرده است، پایبند باشد.»