(Minghui.org) پس از خواندن مقالۀ «از بین بردن جدایی‌های میان تمرین‌کنندگان»، به این درک رسیدم که انتقاد از تمرین‌کنندگان در غیابشان اشتباه است. اگرچه من انتقاد را شروع نکردم، عقاید منفی‌ام نسبت به سایر تمرین‌کنندگان جدایی ناآشکاری بین ما ایجاد کرد.

اخیراً شنیدم که دست‌کم سه تمرین‌کننده دربارۀ تمرین‌کننده‌ای به نام جین صحبت می‌کردند. موضوع مورد بحث آنها در این خصوص بود که او در تزکیه‌اش چقدر ضعیف عمل کرده است. به بحث آنها ملحق شدم و درخصوص اشتباهاتی که فکر می‌کردم جین انجام داده و وابستگی‌هایی که در او دیده بودم صحبت کردم. درواقع پشت سرش گله و شکایت می‌کردم. به جای این کار باید مستقیماً آن کاستی‌ها را با نیک‌خواهی به او متذکر می‌شدم. فکر کرده بودم که جین را ببینم و این موضوعات را با او مورد بحث قرار دهم اما هرگز این کار انجام نشد.

این تنها باری نبود که مواردی شبیه این روی می‌داد. به‌یاد می‌آورم که اخیراً شنیدم افرادی دربارۀ تمرین‌کننده‌ای که از او گله و شکایت داشتم صحبت می‌کردند. پس از پیوستن به بحث آنها و ارائه برخی نظرات منفی دربارۀ آن تمرین‌کننده که حضور نداشت، فهمیدم که این کار درست و مفید نیست.

ممکن بود جین در زمینۀ مشخصی خوب تزکیه نکرده باشد، اما او هنوز یک تمرین‌کنندۀ دافا است و عمداً کار اشتباهی نکرده است. شاید به اشتباه خود پی نبرده باشد یا نتوانسته درخصوص اینکه چگونه تغییری درخود ایجاد کند پیشرفتی داشته باشد. او نیاز به کمک از سوی دیگران داشت نه اینکه مورد قضاوت قرار گیرد. وقتی همه انتقاد کنند، درواقع سختی‌های بیشتری برای آن تمرین‌کننده ایجاد می‌کنند که باید بر آنها غلبه کند و درنتیجه رفتار آنها نمی‌تواند بهبود یابد و ممکن است بدتر شود.

نباید با هیچ یک از تمرین‌کنندگان به این صورت رفتار کنم. می‌خواهم با او گفتگو و به افکار اشتباهی که قبلاً نسبت به او داشتم نیز اعتراف کنم.

باید همیشه بیشتر به جنبۀ خوب دیگران نگاه کنیم. مورد انتقاد قرار گرفتن باعث رشد و بهبود ما نخواهد شد. درعوض، احساس کردن مهربانیِ سایر تمرین‌کنندگان و نیک‌خواهیِ استاد، همراه با یادگیری از فا می‌تواند به یک تمرین‌کننده کمک کند به‌خوبی تزکیه کند.

انتقاد کردن درخصوص وابستگی‌های سایر تمرین‌کنندگان درواقع مشکل خود شخص است.