تمرین‌کنندگان در زندان زنان لیائونینگ و «بخش اصلاح» آن تحت آزار و شکنجه قرار می‌گیرند
(Minghui.org) از سال 1999 که حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) آزار و شکنجه این تمرین را آغاز کرد، تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان زنان استان لیائونینگ حبس شده‌اند. طی این سال‌ها ح.ک.چ در تلاش‌های خود برای مجبور کردن این تمرین‌کنندگان به «تبدیل» و رها کردن اعتقادشان، آنها را تحت شکنجه‌های جسمی و روانی قرار داده است.
این زندان شامل 13 بخش است که تمرین‌کنندگان فالون گونگ تقریباً در همه آن بخش‌ها هستند. اما بخش 12 بدترین آنهاست؛ همان بخشی که آن را «بخش توجه کامل و اصلاح» یا «بخش بیمارستان» می‌خوانند و تمرین‌کنندگان بیشترین رنج و عذاب را در این بخش تجربه کرده‌اند.
پیش از سال 2000، آن را «گروه بیماران روانی» می‌نامیدند. آن در سال 2010، بخش توجه کامل و اصلاح خوانده شد و تنها هدف آن «تبدیل» تمرین‌کنندگان فالون گونگ است. هر تمرین‌کننده‌ای که از رها کردن باورش اجتناب می‌کند، نگهبانان و سایر زندانیان او را تحت شکنجه قرار می‌دهند.
وقتی اردوگاه کار اجباری بدنام ماسانجیا تعطیل شد، تمام تمرین‌کنندگان فالون گونگی که در آنجا حبس بودند، به بخش تازه‌تأسیس ماسانجیا در زندان زنان استان لیائونینگ منتقل شدند.
تاکتیک‌های مورد استفاده در بخش اصلاح
نابودی اراده تمرین‌کنندگان
چن شو، رئیس این بخش که در آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بخش اصلاح نقش رهبری را برعهده گرفت، زندگی روزمره را برای تمرین‌کنندگان محدود، سخت و وحشتناک می‌سازد. برای نمونه، هیچ گونه لوازم بهداشت و مراقبت شخصی در اختیار آنها قرار نمی‌دهد و تمرین‌کنندگان از استفاده از حمام بر حسب نیاز محرومند و در توالت هیچ‌گونه دسترسی به دستمال توالت ندارند.
آنها مجاز به شستن صورت خود، مسواک زدن یا تعویض لباس زیرشان نیستند.
در هر سلول فقط یک تخت وجود دارد، بنابراین تمرین‌کننده‌ای که در آن سلول حبس است، بدون توجه به اینکه در چه فصلی هستند، باید بدون تشک و لحاف روی تخته‌ای چوبی بخوابد.
به تمرین‌کنندگان غذای بسیار کمی داده می‌شود، اما مجبورند هر روز بایستند و چمباتمه بزنند. آنها اغلب تحت ضرب‌وشتم و دشنام قرار می‌گیرند، با باتوم‌های الکتریکی کتک می‌خورند، در سلول انفرادی حبس و مجبور به تماشای ویدئوهای افتراءآمیز درباره فالون گونگ می‌شوند.
هرکسی که از «تبدیل» شدن خودداری کند، 10 سال به دوره حبسش اضافه می‌شود و هیچ یک از سایر زندانیان آزاد نخواهند شد. این بدان معنی است که سایر زندانیان تمام تلاش خود را به‌کار می‌گیرند تا او را تحت تهدید و ارعاب قرار دهند.
به تمرین‌کنندگان وعده می‌دهند که اگر «تبدیل» شوند، دوره حبس‌شان کاهش می‌یابد و مجبور به انجام کار اجباری کمتری خواهند شد.
نگهبانان دست به هر کار ممکنی میزنند تا تمرین‌کنندگان را تحت فشار قرار دهند و آنها را مجبور به رها کردن باورشان کنند.
تحریک زندانیان به شکنجه تمرین‌کنندگان
نگهبانان زندانیان شان لیلی، شو یینگمی، لی لی، گوان کویی، یانگ فان، وانگ روئی و بسیاری از سایر زندانیان را به شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ تحریک کردند.
خانم گوئو هونگ‌یان آنقدر شدید تحت شکنجه قرار گرفت که مجبور شد به بیمارستان منتقل شود. خانم لیو یابو آنقدر شکنجه شد که به پوست و استخوان تبدیل شد. خانم چن یاژو با باتوم‌های الکتریکی تحت شوک قرار گرفت. بانویی حدوداً 60 ساله را مجبور کردند درطول روز کار سخت و برده‌وار انجام دهد و در طول شب زیر میزی به حالت چمباتمه بنشیند. او بعداً در یک سلول کوچک انفرادی زندانی شد. به یکی دیگر از تمرین‌کنندگان اجازه داده نشد صورت، دندان یا لباس‌های خود را به‌مدت شش ماه بشوید و زندانیان به علت بوی بدش به او دشنام می‌دادند.
نگهبانان بر شکنجه تمرین‌کنندگان نظارت دارند و زندانیان را تحریک می‌کنند به آنها دشنام دهند و کتک‌شان بزنند. در نتیجه، زندانیان کارهای بد زیادی علیه تمرین‌کنندگان انجام می‌دهند. زندانیانی که تمرین‌کنندگان را تحت سوءفتار قرار می‌دهند، دوره محکومیت‌شان کاهش می‌یابد. هر چه زندانیان رفتار بدتری با تمرین‌کنندگان داشته باشند، از مزایای بیشتری بهره‌مند می‌شوند، به‌عنوان مثال میوه بیشتری به آنها داده می‌شود.
بسیاری از زندانیان سعی می‌کنند برای نگهبانان چاپلوسی و از دستورات آنها برای آزار و اذیت فالون گونگ اطاعت کنند. بعضی از آنها حتی بدتر از نگهبانان رفتار می‌کنند.
نگهبانان و زندانیان تمرین‌کنندگان را فریب می‌دهند و به آنها می‌گویند که اگر «تبدیل» شوند، دوره حبس‌شان کاهش می‌یابد، اما وقتی زمان آزادی‌شان فرامی‌رسد، به آنها گفته می‌شود که باید «سه اظهاریه» انکار فالون گونگ را بنویسند و در غیر این صورت کاهش دوره حبس‌شان تأیید نمی‌شود. هنگامی که تمرین‌کنندگان اظهاریه‌ها را امضاء می‌کنند، نگهبانان می‌گویند: «شما موافقت کردید. ما شما را مجبور نکردیم.»
سیاست التزام و نفرت
بخش 12 به پنج گروه کوچک تقسیم می‌شود. اگر هر تمرین‌کننده در این گروه‌ها از «تبدیل» شدن اجتناب کند، همه افراد آن گروه مجازات می‌شوند؛ آنها اجازه تماشای تلویزیون را نخواهند داشت، مگر اینکه قوانین و مقررات زندان را سه بار دست‌نویس کنند. در نتیجه، زندانیان به تمرین‌کنندگان و استاد فالون گونگ دشنام می‌دهند؛ کاری که برای تمرین‌کنندگان دردناک و زجرآور است.
تمرین‌کنندگانی که از «تبدیل» شدن اجتناب می‌کنند، مجاز به خرید مواد غذایی یا اقلام روزانه در زندان و مجاز به ملاقات با خانواده یا تماس تلفنی با آنها یا ارسال نامه برای‌شان نیستند. آنها کاملاً از دنیای بیرون جدا می‌شوند.
نگهبانان از بدترین کلمات قابل‌تصور برای دشنام دادن به تمرین‌کنندگان استفاده می‌کنند، که برخی از آنها هم‌سن مادربزرگ آنان هستند. بسیاری از تمرین‌کنندگان تسلیم می‌شوند، چراکه نمی‌توانند توهین‌ها و درد و رنج‌ها را تحمل کنند. هنگامی که «تبدیل» می‌شوند، نگهبانان و زندانیان بلافاصله رویکرد خود را تغییر می‌دهند و به آنها لبخند میزنند. محیط نیز تغییر می‌کند و بسیار آرام می‌شود.
اگر یک تمرین‌کننده هشیار و منطقی شود و باور محکم خود به فالون گونگ را ازسر بگیرد، نگهبانان و زندانیان بلافاصله شروع به دشنام دادن به او می‌کنند.
از آنجا که زندانیان در بخش اصلاح به‌اندازه سایر بخش‌ها موظف به انجام کار سخت و اجباری نیستند، دست به هر کاری میزنند تا به آن بخش منتقل شوند. خانواده‌های آنها به هرکسی که می‌توانند رشوه می‌دهند تا به آنها کمک کنند از انجام کار سخت و برده‌وار که در سایر بخش‌ها الزامی است، معاف شوند.
نگهبانان به زندانیان ثروتمند دستور می‌دهند لباس‌ها، فرش‌ها، کفپوش‌های اتومبیل، پرده‌ها (حتی مربوط به خانه خود یا خانه دوستان‌شان)، و بسیاری از چیزهای دیگر را برای آنها بشویند. زندانیان برای آنها پخت‌وپر می‌کنند و جای خوابشان را آماده می‌کنند. حتی دستمال توالت‌هایی که نگهبانان استفاده می‌کنند، متعلق به زندانیان هستند، اما نگهبانان هنوز با احترام با آنها رفتار نمی‌کنند، بنابراین زندانیان در خلوت گله و شکایت می‌کنند. زندانیان برای دستیابی به محیطی بهتر، چاپلوسی نگهبانان را می‌کنند، به آنها لبخند میزنند و برای آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان با آنها همکاری می‌کنند.
آزار و شکنجه در سایر بخش‌ها
در سایر بخش‌های زندان، نگهبانان زندانیان را همچنین مجبور می‌کنند تا تمرین‌کنندگان را مورد ضرب‌وشتم قرار داده و به آنها دشنام دهند تا مجبور به «تبدیل» شوند.
آنها از سیاست «التزام» نیز پیروی می‌کنند. برای نمونه، اگر یک تمرین‌کننده مقالات فالون گونگ را به‌طور مخفیانه بخواند، نگهبانان همه زندانیان در سلول او را مجازات می‌کنند و به آنها اجازه خرید لوازم بهداشتی را نمی‌دهند. این باعث می‌شود زندانیان از تمرین‌کنندگان متنفر شوند.
اگر یک تمرین‌کننده سهمیه کار اجباری روزانه خود را به پایان نرساند، پس از بازگشت به سلول مجازات خواهد شد. احتمالاً مجبور خواهد شد برای چند ساعت روی چمدان‌ها بنشیند یا اجازه صحبت کردن به او نمی‌دهند.
خانم ژانگ وی و خواهرش خانم ژانگ شیائوپینگ از شهر دونگ‌گانگ
خانم ژانگ شیائوپینگ در گروه کوچک هشتم در بخش 3 و خانم ژانگ وی در گروه کوچک هفتم در بخش 1 حبس بود. یکی از مسئولین زندان به نام شوآی جینگ، رئیس بخش آزار و شکنجه فالون گونگ در بخش 1 و لیو یو رهبر گروه کوچک بود. این دو خواهر هدف آزار و اذیت شدید قرار گرفتند. خانم ژانگ وی برای چند روز دست به اعتصاب غذا زد و در سلول کوچکی که به‌عنوان رختکن زندانیان و همچنین انبار جعبه‌های ناهار مورد استفاده قرار می‌گرفت، حبس شد.
هنگامی که خانم ژانگ وی به گروه کوچک هفتم منتقل شد، لیو یو و یکی دیگر از رؤسای بخش، گوئو، او را بهشدت تحت ضرب‌وشتم قرار دادند. آنها او را در سلول کوچکی حبس کردند و زندانی لی لی و سایرین را مجبور کردند به‌نوبت او را کتک بزنند.
خانم ژانگ وی 12 روز پس از ورود به زندان در وضعیتی بحرانی بود. خبررسانان دیدند که زندانی لیو لی به دفتر نگهبان لیو یو رفت و بطری کوچکی از داروهای قلب گرفت. درِ سلولی که خانم ژانگ در آنجا مورد ضرب‌وشتم قرار می‌گرفت را بستند و هیچ‌کسی نمی‌توانست بدون اجازه وارد آنجا شود.
قبل از اینکه خانم ژانگ را کتک بزنند، نگهبان و زندانیان به اتاق دوربین رفتند تا ببینند از چه گوشه‌هایی نمی‌تواند فیلم بگیرد.
پس از اینکه خانم ژانگ وی از سلول خارج شد، خیلی آرام راه می‌رفت و نمی‌توانست راست بایستد. بیش از یک ماه طول کشید تا حالش بهتر شود.
مدت کوتاهی پس از آن، رهبر بخش گوئو از آنجا رفت و شی جینگِ حدوداً 40 ساله، به این سمت منصوب شد و همچنان خانم ژانگ وی را تحت آزار و شکنجه قرار داد. ژانگ شیائوبینگ، رهبر بخش 1؛ ژانگ شیائوبینگ، رهبر بخش؛ و لیو ییلی که مسئول کار اجباری بود، در آزار و شکنجه خانم ژانگ مشارکت داشتند. ژانگ وی دست به اعتصاب غذا زد و به زندان بیمارستان منتقل شد.
بازآفرینی صحنه شکنجه: ضرب‌وشتم خشونت‌آمیز
خانم وو یوپینگ و خانم ژانگ ونچینگ
شی جینگ، ژانگ می‌یان و لانگ مین، زندانیان در گروه کوچک دهم را تحریک کرد تا تمرین‌کنندگان وو یوپینگ و خانم ژانگ ونچینگ را مورد ضرب‌وشتم، دشنام و «تبدیل» قرار دهند. ژائو جینهونگ و شو یی از زندانیان گروه کوچک سیزدهم، تمرین‌کننده خانم ژانگ ونچینگ را مورد ضرب‌وشتم وحشیانه قرار دادند، چراکه به‌طور مخفیانه مقالات فالون گونگ را می‌خواند.
سایر تمرین‌کنندگان
خانم لیو پین که در گروه کوچک ششم حبس بود، به‌دلیل بدرفتاری بسیار ضعیف شد. او به‌مدت 15روز در سلول کوچکی حبس شد.
لیو ییلي، رئیس کار اجباری بخش، تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کرد که پس از کار سخت در طول روز، در تمام شب بدون حرکت بایستند و بنشینند.
یک روز صبح که زندانیان به سمت کارگاه می‌رفتند، نگهبانی را دیدند که تمرین‌کننده‌ای را روی زمین می‌کشید. حتی بعضی از آنها گفتند که آن نگهبان شرور و بی‌عاطفه است.
هنگامی که تمرین‌کننده خانم لیو یانپینگ در ماه آوریل به این زندان منتقل شد، نگهبان لیو ونبو در گروه کوچک چهارم در بخش 4، زندانیان جیانگ فانگ، فن وانینگ و وانگ یوجیه را تحریک کرد او را مورد ضرب‌وشتم قرار دهند و اجازه ندهند بخوابد، غذا بخورد و از توالت استفاده کند. ران‌های او براثر نیشگون کبود شده بودند. جیانگ فانگ همه زندانیان در آن گروه کوچک را تحریک کرد تا خانم لیو یانپینگ و خانم هو ژهویی، تمرین‌کننده‌ای از پانجین را مورد ضرب‌وشتم قرار دهند. این دو تمرین‌کننده به‌عنوان افراد تحت «نظارت سخت» طبقه‌بندی شدند.
ژائو شیائوهونگ، نگهبانی در گروه 3، زندانیان را تحریک کرد تا تمرین‌کننده 68 ساله، خانم وانگ لی از شهر بنشی را «تبدیل» کنند.
زندانی کای لی‌یان در گذشته تمرین‌کنندگان را بهشدت تحت ضرب‌وشتم قرار داده است. او تمرین‌کننده‌ای از شهر داندونگ به نام خانم سونگ گویشیانگ را روی زمین نگه‌داشت و لحافی را در دهانش چپاند تا نتواند فریاد بزند: «فالون دافا خوب است.» ژانگ یانتونگ، رئیس بخش 4، متوجه این جریان شد، اما از آن چشم‌پوشی کرد.
آزار و اذیت مخفیانه
زندان خود را «متمدن» معرفی می‌کند، اما آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ در اتاق‌های کوچک و انفرادی با همان شدت و به‌طور مخفیانه ادامه دارد. نگهبانان تمرین‌کنندگان را تحت محدودیت‌های زیادی قرار می‌دهند و اجازه نمی‌دهند با یکدیگر صحبت کنند. آنها می‌ترسند که رفتار نادرست‌شان افشاء شود، بنابراین به تمرین‌کنندگان اجازه نمی‌دهند بیرون بروند و حتی هنگام استفاده از توالت، مراقب آنها هستند. آنها هرگز اجازه نمی‌دهند تمرین‌کنندگان با مسئولین ملاقات در تماس باشند.
کار برده‌وار
زندانیان بدون توجه به سن‌شان برای کسب سود زندان، مجبور به انجام کار برده‌وار می‌شوند. اگر زندانیان نتوانند سهمیه کاری خود را به‌موقع تمام کنند، مجازات می‌شوند. هر زمان که زندان کار جدیدی می‌گیرد، اکثر زندانیان نمی‌دانند که چگونه آن کار را انجام دهند. اما نگهبانان زندانیان را مجبور می کنند تا کار را در اسرع وقت انجام دهند. رئیس بخش و نگهبانانِ مسئول تولید اغلب به زندانیان دشنام می‌دهند و به خواست خود آنها را کتک میزنند.
برای اینکه کار مطابق برنامه تمام شود، زندانیان فقط یک وعده غذا می‌خورند و یک بار در روز به توالت می‌روند. آنها جرأت نمی‌کنند چیزی بنوشند. یکی از زندانیان شکایت کرد: «آنها از ما نمی‌خواهند کار انجام دهیم، آنها زندگی ما را می‌خواهند.»
وقتی یک زندانی بیمار می‌شود، سخت‌تر می‌شود. اغلب هیچ‌گونه مراقبت پزشکی به موقعی وجود ندارد. زمانی به او دارو داده می‌شود که تقریباً بیش‌ازحد دیر است.
وضعیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ زندانی در آنجا بدتر است. آنها به غیر از اجبار به انجام کار برده‌وار، در معرض شستشوی مغزی و به‌طرزی بی‌رحمانه مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند. اجازه ندارند صحبت کنند. اگر صحبت کنند، زندانیانی که آنها را بهشدت تحت نظر دارند، فریاد میزنند. آنها هر وقت که نیاز به توالت دارند، مجاز به استفاده از آن نیستند. هر زمان که به توالت می‌روند نیز زندانیان آنها را دنبال می‌کنند.
مطالب بالا فقط قطره‌ای از اقیانوس است. در طول 19 سال گذشته که ح.ک.چ فالون گونگ را تحت آزار و اذیت قرار داده است، تعداد بی‌شماری از تمرین‌کنندگان شکنجه شده‌اند. بعضی از آنها تا سرحد مرگ تحت آزار و شکنجه قرار گرفته‌اند. برخی درحالی‌که هنوز زنده بودند، تحت برداشت اجباری اعضای بدن خود قرار گرفتند. بنابراین بسیاری از خانواده‌ها نابود شده‌اند. در عین حال، تعداد بسیار زیادی از مسئولینِ اجرای قانون در این جریان مشارکت کرده‌اند و مرتکب جنایات عظیمی شده‌اند.
این یک حقیقت ازلی است که خوبی پاداش داده می‌شود و شرارت با مجازات روبرو می‌شود. آنهایی که مسئول هستند، به پای میز عدالت کشیده و مجبور به بازپرداخت بدهی‌های خود می‌شوند.
ما مسئولین را ترغیب می‌کنیم که دست از کمک به ح.ک.چ بردارند. آزار و شکنجه فالون گونگ را متوقف کنید! این تنها راهی است که دست به بهترین انتخاب برای خود و خانواده‌تان بزنید.
بخش‌های مسئول در آزار و شکنجه‌های فوق‌الذکر
زندان زنان استان لیائونینگ
جاده یوشین 7، روستای بایشینتای، شهرک پینگلو، منطقه یوهونگ، شهر شنیانگ، استان لیائونینگ، کد پستی 110145فکس: 31236026-24-86+در دفتر وظیفه: 31236329-24-86+، 88093217-24-86+، 88092361-24-86+جیا فوجون، رئیس زندان: 31236001-24-86+، 15698808121-86+
شو مین، کمیساریای سیاسی، مسئول آزار و شکنجه فالون گونگدفتر: 31236002-24-86+تلفن همراه: 15698806633-86+
یائو بین، معاون رئیس زنداندفتر: 31236007-24-86+تلفن همراه: 15698805885-86+
بخش اصلاح، بخش شماره 12گوئو شیائورویی، رئیس بخشچن شوئو، معاون بخش، مقام اصلی مسئول آزار و شکنجه فالون گونگ لی هان، رئیس گروه کوچک، پلیس# 2105503
بخش 5، گروه کوچک ششم: لنگ لیشین، دوآن هونگ، لیو جینلینگ، پان یونفیبخش 5، گروه کوچک دوم: منگ منگ، وانگ سو
اداره مدیریت زندان:دفتر: 86601800-24-86+
بازداشتگاه شهر شنیانگ:
روستای گائولی، شهرک ژائوهوآ، منطقه یوهونگ، شهر شنیانگ، کد پستی 110148تلفن: 89241894-24-86+، داخلی 8084، 89248084-24-86+ژانگ بوتائو، سرپرست: 13940119229-86+ژنگ گانگ، سرپرست: 89340098-24-86+
اداره 610: 31236020-24-86+