(Minghui.org) هنگامی که آقای سان دخترش را در 7 فوریه 2018 دید، به سختی می‌توانست آنچه چشمانش می‌دید را باور کند. دخترش، سان مین، معلمِ سالم و دوست‌داشتنیِ مدرسۀ متوسطه، برای آمدن به اتاق ملاقات در بازداشتگاه زندان زنان لیائونینگ روی دوش شخصی حمل می‌شد. او نمی‌توانست راه برود. اگرچه خانم سان مین بسیار ضعیف بود، وقتی پدر و خواهرش را دید، روحیه‌اش خوب شد.

خانم سان مین از استان لیائونینگ در ماه ژوئن 2016 به‌خاطر تمرین فالون گونگ دستگیر شد، تمرین معنوی که توسط رژیم کمونیست چین مورد آزار و اذیت قرار گرفته است. او در ژوئیه 2017 به 7 سال زندان محکوم شد.

چند روز پس از آنکه او به زندان زنان لیائونینگ منتقل شد، مسئولان زندان طی تماسی به آقای سان گفتند که دخترش چندین بیماری وخیم دارد و در آستانه مرگ است و به او گفتند که برای هزینه‌های پزشکی او پول بفرستد. آقای سان در ماه دسامبر به زندان رفت، اما مقامات اجازه ملاقات با دخترش را به او ندادند.

پس از گذشت بیش از دو ماه، بالاخره به آقای سان اجازه دادند که دخترش را ببیند، هرچند دیدار آنها تحت نظارت دقیق انجام شد. زندانیان در زندان‌ زنان لیائونینگ مانند همه زندان‌ها در چین در طول دیدارشان به خانواده نمی‌توانند شکایات خود را ابراز کنند. اگر گله و شکایتی کنند، نگهبانان تلافی خواهند کرد. زندانیان نمی‌توانند از کار بیش از حد، ناکافی بودن غذا، رفتار غیرانسانی و غیره شکایت کنند.

با این حال، خانواده خانم سان حدس می‌زنند که او از لباس مناسب یا ملافه محروم بوده است. آنها همچنین فکر می‌کنند که مقامات زندان به‌عنوان یک مجازات به او اجازه نمی‌دهند که نیازهای روزانه‌اش را خریداری کند. چون وقتی از او پرسیدند که آیا سرما خورده است او پاسخ داد: «بقیه نه ولی من سرما خورده‌ام.» و وقتی از او پرسیدند که به پول نیاز دارد، خانم سان پاسخ داد: «حتی اگر به من بدهید، هیچ راهی برای خرج کردنش نیست.»

گزارش‌های مرتبط:
پدر اجازه ملاقات با دختر محبوسش را ندارد