(Minghui.org) سناتورهای کمیته دائمی حقوق بشر مجلس بالاتر در 23 مه طی نشستی درباره این موضوع به گفتگو پرداختند که چرا کانادا باید قوانین خودش را برای مبارزه با قاچاق اعضای بدن داشته باشد، مخصوصاً زمانی که این مسئله به کشوری مانند چین مربوط است و درحالی که دولت این کشور پشت برداشت اجباری اعضای بدن قرار دارد.
سناتور سلما عطاالله‌جان در جلسه این کمیته درباره لایحه اِس-240، لایحه‌ای که از آن حمایت کرده است، گفت: «قاچاق اعضای بدنِ انسان به مشکلی جهانی تبدیل شده است.»
این لایحه در پی اصلاح قوانین کیفری است تا مجازات‌های جدیدی را درارتباط با قاچاق اعضا و بافت‌های انسانی وضع کند. آن همچنین به‌دنبال این است که با اصلاح قانون حمایت از مهاجرت و پناهندگی، مانع ورود هر مقیم دائمی یا تبعهخارجی به کانادا شود که در قاچاق اعضاء یا بافت‌های انسانی درگیر بوده‌اند.
به گفته عطاالله‌جان، در حال حاضر هیچ قانونی در کانادا وجود ندارد که مانع توریسم پیوند عضو- سفر به خارج از کشور برای خرید اعضای بدن به‌منظور عمل پیوند عضو و سپس بازگشت به کانادا- شود.
عطاالله‌جان اظهار کرد: «قاچاق اعضای بدن اقدامی است که افراد فقیر یا قشر آسیب‌پذیر را هدف قرار می‌دهد و نقض اصول انصاف، عدالت و احترام به کرامت انسانی است.»
دیوید کیلگور، عضو سابق پارلمان کانادا و وزیر سابق امور خارجه کانادا در امور آسیا و اقیانوسیه که در جلسه این کمیته حضور داشت، شدت و وخامت این وضعیت در چین را به‌طور برجسته‌ای مطرح کرد.
کیلگور گفت: «یکی از نکاتی که همواره مرا به خود جلب می‌کند، تراژدی مادری است که کلیه‌اش را به فروش می‌گذارد تا فرزندش بتواند به دانشگاه برود، اما -به باور من از میان 196 کشور- فقط یک کشور در جهان وجود دارد که در آن دولتش قاچاق اعضای بدن را اداره می‌کند و در چین هیچ کسی نتوانسته پس از اینکه تحت برداشت اعضای بدن قرار گرفت، زنده بماند.»
او اشاره کرد: «این مهم است که بین آنچه در پس‌کوچه‌های یک شهر رخ می‌دهد و آنچه در جمهوری خلق چین اتفاق می‌افتد، تمایز قائل شویم.»
براساس تحقیقات کیلگور و دیوید ماتاس- وکیل حقوق بشر از وینیپگ- چین در مقیاس وسیعی زندانیان عقیدتی را تحت برداشت اعضای بدن قرار داده است- که بخش عمده آنان تمرین‌کنندگان فالون دافا هستند- درحالی که تجارتی چند میلیارد دلاری را تغذیه می‌کند که منافعش به مسئولین حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) می‌رسد. فالون دافا یا فالون گونگ، یک تمرین معنوی مدیتیشن است که در چین به‌شدت مورد آزار و اذیت قرار گرفته است.
ماتاس ضمن صحبت در این جلسه، اظهار کرد که مدت کوتاهی پس از اینکه حزب کمونیست چین کمپین آزار و شکنجه طرفداران فالون دافا را در سال 1999 آغاز کرد، تعداد عمل‌های پیوند عضو در چین به‌سرعت افزایش یافت.
تحقیقات به‌روزشده کیلگور، ماتاس و روزنامه‌نگار محقق آمریكایی، اتان گاتمن، در سال 2016 نشان می‌دهد كه هر سال دست‌کم 60 هزار عمل پیوند عضو در چین صورت می‌گیرد كه بسیار بیشتر از رقم رسمی 10 هزار تایی اعلام شده از سوی رژیم چین است.
کیلگور گفت: «اگر محاسبه کنید، متوجه می‌شوید که هر روز حدود 150 نفر در چین به‌خاطر اعضای بدن‌شان کشته می‌شوند و هیچ کسی پس از برداشت اعضای بدنش زنده نمی‌ماند.»
«بسیار تکان‌دهنده»
این لایحه مجلس سنا مشابه لایحه سی-350 است؛ لایحه معرفی شده توسط نماینده محافظه‌کار گارنت جنویس که در حال بررسی در پارلمان است. چنین لایحه‌هایی که فقط از سوی یکی از نمایندگان مجلس تهیه می‌شوند، به‌ندرت تصویب می‌شوند، اما جنویس و عطاالله‌جان امیدوارند که وجود یک لایحه مجلس سنا به حتمی ساختن تصویب آن کمک کند.
در گذشته لایحه‌های مشابهی از سوی نمایندگان مجلس، چه نمایندگان لیبرال و چه نمایندگان محافظه‌کار، معرفی شده‌اند، از جمله دو بار از سوی نماینده لیبرال بوریس ورزسنیوسکیج و یک بار از سوی اروین کوتلر، نماینده سابق پارلمان کانادا از حزب لیبرال و وزیر دادگستری.
سناتور جین کوردی گفت: «وقتی به تعداد دفعاتی که این مسئله- از سوی نمایندگان حزب لیبرال و حزب محافظه‌کار- در مجلس عوام مطرح شده، نگاهی می‌اندازم و اینکه با این وجود آن همواره نتیجه‌ای در پی نداشته، باید از خودتان بپرسید: "چه زمانی واقعاً می‌خواهیم موضع خود را مشخص کنیم و کاری انجام دهیم."»
«این مشکل و مسئله‌ای جهانی است و گاهی فکر می‌کنم ما در کانادا عقب می‌نشینیم و فکر می‌کنیم آن بر ما تأثیری ندارد، اما وقتی به 50 بیمارِ یک پزشک در تورنتو نگاه می‌کنم که برای عمل پیوند عضو به چین رفته‌اند، برایم تکان‌دهنده است.»
کوردی به نمونه‌ای که ماتاس درباره پزشکی در بیمارستان سنت میکائیل تورنتو مطرح کرده بود، اشاره کرد؛ این پزشک گزارش داده بود که 50 تن از بیمارانش به چین رفته بودند تا تحت عمل پیوند عضو قرار گیرند.
تعدادی از کشورها، ازجمله تایوان، اسپانیا، ایتالیا و نروژ، قوانینی را تصویب کرده‌اند که اختیار شهروندان‌شان برای انجام عمل‌های پیوند عضو در خارج از کشور را محدود می‌کنند.
عامل بازدارنده
سناتور عطاالله‌جان فکر می‌کند اگر این لایحه تصویب شود، گردشگران پیوند عضو که به چین می‌روند، درباره منبع اعضای بدن آگاه‌تر و هشیارتر خواهند بود.
«آنها به آنچه بدان دست می‌یابند، نگاه می‌کنند... در حال حاضر مقدار زیادی ابهام وجود دارد و هیچ قانون واضح و مشخصی نیست.»
ماتاس گفت که این قانون همچنین به‌عنوان عاملی بازدارنده برای متخصصان پزشکی در چین عمل می‌کند که در برداشت اجباری اعضای بدن مشارکت دارند.
«حزب کمونیست اساساً اهمیتی نمی‌دهد. نگرانی اصلی آنها حفظ کنترل است، نه احترام به حقوق بشر، اما حرفه پیوند عضو به‌اندازه دولت چین بر کنترلِ حزب کمونیست متمرکز نیست.»
«بنابراین گفتن اینکه شما نمی‌توانید وارد کانادا شوید یا حتی بدتر اینکه اگر اجازه ورود بیابید، مورد پیگرد قانونی قرار می‌گیرید، برای‌شان معنایی دارد. بنابراین... حتی اگر تعداد افرادی که قرار است مورد پیگرد قرار گیرند، کم باشد، آن پیامی را انتقال می‌دهد.»
سناتور تان های نگو این ایده را مطرح کرد که آیا افرادی که مسئول برداشت اجباری اعضای بدن هستند، می‌توانند تحت قانون ماگینتسکیِ تازه‌تصویب‌شده کانادا مجازات شوندیا خیر؛ قانونی که خارجی‌هایی که ناقض فاحش حقوق بشر هستند را هدف قرار می‌دهد.
ماتاس پاسخ داد: «ازنظر قانونی آنها در محدوده این قانون قرار دارند و می‌توانند به لیست اضافه شوند.»
لایحه اِس-240، برای اصلاح قوانین کیفری و قانون حمایت از مهاجرت و پناهندگی، در حال حاضر قبل از رفتن برای دور سوم مطالعه در مجلس سنا، در کمیته دائمی حقوق بشر مجلس سنا درحال بررسی است.