(Minghui.org)
19 سال پیش، بیش از۱۰هزارتمرین‌کننده فالون گونگ با اعتراضی صلح‌آمیز در محوطه مرکزی حکومت چین، از مقامات خواستند تا هم‌تمرین‌کنندگان‌شان را آزاد کنند و اجازه دهند که باورهایشان را بدون هیچ مانعی تمرین کنند. از آن به بعد جهان از فالون گونگ چه دیده است؟
اول، صلح‌جویی و نیکخواهی
اول، تمرین‌کنندگان فالون گونگ مهربان، صلح‌جو و منطقی هستند. رسانه‌های تحت کنترل حزب کمونیست چین(حکچ) تمرین‌کنندگان را به محاصره و حمله به دولت مرکزی متهم کردند.
تمرین‌کنندگان این کار را انجام ندادند. آنها صرفاً از حق قانون اساسی خود برای ابراز عقیده‌شان به مقامات دولتی استفاده کردند. این روند صلح‌آمیز بود و صدای هیچ کسی بلند نبود، در تردد وسایل نقلیه یا ساکنان اطراف اختلالی ایجاد نشد. قبل از اینکه تمرین‌کنندگان محل را ترک کنند، همه زباله‌ها ، شامل زباله‌های عابران پیاده هم از روی زمین جمع‌آوری شد.
حزب کمونیست چین ادعا کرد که دادخواهی صلح‌آمیز «باعث اختلال» شد. در حقیقت، خود رژیم با دستگیری و ضرب و شتم ۴۵ تمرین‌کننده فالون گونگ که تمرینات را به‌طور علنی انجام داده بودند، مشکل ایجاد کرده بود.
مقامات از آزادی تمرین‌کنندگان محبوس امتناع کردند و این تمرین‌کنندگان را مجبور کردند که در حمایت از آنها اقدامی کنند. قبل از دستگیری، حکچ با چاپ مقالاتی از طریق سخنگویان رسانه‌ای خود به تمرین‌کنندگان حمله کرد و به مأموران امنیت عمومی دستور داد تا تمرین‌کنندگانی که این تمرینات را خارج از منزل انجام می‌دادند، مورد آزار و اذیت قرار دهند، گویا آنها قبل از تحقیق و بررسی گناهکار شناخته شده بودند.
سپس اداره تبلیغات، انتشار کتاب‌های فالون گونگ را ممنوع کرد بدون اینکه روند قانونی طی شده باشد. در مواجهه با این اتهامات و آزار و اذیت، تمرین‌کنندگان احساس کردند که وقت آن است که با دولت ارتباط برقرار کنند و حق اولیه آزادی عقیده‌شان را که در قانون اساسی نیز آمده است از دولت بخواهند. در این اعتراض، آنها از دولت خواستند ۴۵ تمرین‌کننده محبوس را آزاد و مجوز انتشار کتاب‌ها را صادر کند و محیطی آزاد برای انجام تمرین ایجاد شود.
در روز ۲۵ آوریل ۱۹۹۹، روز دادخواهی صلح‌آمیز، نخست‌وزیر وقت ژو رونگجی، قرار شد که این مسئله را با تمرین‌کنندگان به درستی حل و فصل کند.
متأسفانه، جیانگ زمین، رهبر آن زمان، ادره ۶۱۰ را تأسیس کرد، یک سازمان حزبی فراقانونی که تاکنون آزار و شکنجه فالون گونگ را تحت نظارت داشته است. سپس، در ۲۰ ژوئيه ۱۹۹۹ جیانگ آزار و اذیت سیستماتیک فالون گونگ را راه‌اندازی کرد.
طی ۱۹ سال گذشته، مقامات چین به‌طور بی‌وقفه تمرین‌کنندگانی را که در زندان‌ها، اردوگاه‌های کار اجباری و مراکز شستشوی مغزی از رها کردن اعتقاد خود امتناع کرده‌اند تحت شکنجه قرار داده‌اند. تاکنون مستند شده است که دست کم ۴۲۱۳ تمرین‌کننده در اثر شکنجه جان باخته‌اند، با توجه به اینکه اطلاعات کمی می‌تواند از سد فایروال اینترنتی چین عبور کند.
اما در طول ۱۹ سال گذشته، شاهد هیچ حادثه‌ای از تمرین‌کننده‌ای نبوده‌ایم که با خشونت اقدام به گرفتن انتقام کرده باشد. برعکس، تمرین‌کنندگان بر این باورند که پلیس‌هایی که در آزار و شکنجه مشارکت دارند، صرفاً قربانی تبلیغات حکچ هستند. تمرین‌کنندگان همچنان حقیقت فالون گونگ و آزار و شکنجه را به پلیس می‌گویند، چون نمی‌خواهند که آنها با ارتکاب جرم به انسان‌های خوب آسیب برسانند.
رسانه‌های حکچ ادعا کرده‌اند که بیش از ۱۴۰۰ تمرین‌کننده در حوادث غیر معقول افراطی، از جمله خودسوزی میدان تیان‌آن‌من، مشارکت داشته‌اند. ثابت شده که همه اینها دروغ است.
دوم، ایمان راسخ
دوم، تمرین‌کنندگان در اعتقاد خود به اصول حقیقت، نیکخواهی و بردباری راسخ بوده‌اند. هیچ‌گونه شکنجه‌ای که در زندان‌ها، اردوگاه‌های کار اجباری و مراکز شستشوی مغزی استفاده می‌شود قادر به تغییر نیکخواهی قلب‌شان نبوده است.
سال‌های متوالی است که تمرین‌کنندگان همچنان به مردم می گویند که چرا آزار و شکنجه اشتباه است و از مردم می‌خواهند به متوقف کردن آن کمک کنند. در تاریخ جنبش‌های سیاسی حزب کمونیست چین، زمانی که حزب جنبشی را برای آزار و اذیت انتخاب کرده، به‌جز فالون گونگ هیچ گروهی نتوانسته باقی بماند.
در طول ۱۹ سال گذشته، این تمرین در سراسر جهان گسترش یافته است و مردم بیشتر و بیشتری انتخاب کرده‌اند که تمرین کنند. هیچ دیکتاتوری و هیچ مقدار خشونت یا دروغی نمی‌تواند اعتقاد تمرین‌کنندگان را به حقیقت، نیکخواهی و بردباری تغییر دهد.
سوم، بدون اهداف سیاسی
در نهایت، تمرین‌کنندگان فالون گونگ بارها و بارها نشان داده‌اند که انگیزه سیاسی ندارند. آنها قصد دخالت در سیاست را ندارند. در تایوان و کشورهای دموکراتیک غربی، هنگام انتخابات، تمرین‌کنندگان از هیچ حزب و جناح سیاسی خاصی طرفداری نکرده‌اند. آنها اغلب در رویدادهای محلی شرکت می‌کنند تا این تمرین را به عموم مردم معرفی کنند و اغلب مورد احترام دولت‌های محلی و جوامع هستند. این تمرین به این نحو در کشورهای عادی عمل کرده است.
زمانی که رژیم کمونیست چین تصمیم به آزار و شکنجه و افتراء به این تمرین گرفت، تمرین‌کنندگان مسئولیت صحبت با مردم درباره دلیل انجام این کار رژیم را بر عهده گرفتند تا مردم را از گمراهی حفظ کنند.
تمرین‌کنندگان جنایات رژیم چین را توضیح می‌دهند و به مردم کمک می‌کنند تا از حزب و سازمان‌های وابسته به آن خارج شوند. آنها در سیاست‌های چین دخالت نمی‌کنند؛ فقط به مردم کمک می‌کنند تا از آن خارج شوند.
تمرین‌کنندگان هیچ کینه‌ای نسبت به حزب کمونیست چین ندارند، اما آنها ایمنی خود را به خطر می‌اندازند تا مردم بگویند که از حزب کمونیست چین خارج شوند.
گرچه چین ادعا می‌کند که سیستم اردوگاه اجباری لغو شده است، اما اداره ۶۱۰ همچنان بر سیستم‌های پلیس و قضایی تأثیر می‌گذارد تا تمرین‌کنندگان را مورد آزار و شکنجه قرار دهند. طبق گفته مینگهویی، ۱۲۹۴ تمرین‌کننده به خاطر امتناع از رها کردن ایمان‌شان در سال ۲۰۱۶ و ۹۷۴ تن در سال ۲۰۱۷ به زندان محکوم شده‌اند.
از ژانویه تا مارس سال جاری ۱۹۴ تمرین‌کننده محکوم شده‌اند. رژیم چین قانون اساسی خود را نادیده می‌گیرد و حقوق اولیه شهروندانش را نقض می‌کند. همه شهروندان چینی قربانی این فاجعه ۱۹ ساله هستند.