(Minghui.org) تا همین اواخر یک وابستگی داشتم که عمیقاً پنهان شده بود. به‌جز زمانی که تمرین‌های فالون گونگ را انجام می‌دادم یا افکار درست می‌فرستادم، ترجیح می‌دادم هرموقع که سه کار را انجام می‌دهم، با هم‌تمرین‌کنندگان باشم.
هنگامی‌که برای روشن کردنحقایق بیرون می‌رفتم، درابتدا از تمرین‌کننده‌ای می‌خواستم همراهم بیاید. وقتی آن شخص نمی‌توانست بیاید، از تمرینکننده دیگری می‌خواستم مرا همراهی کند. فقط هنگامی‌که نمی‌توانستم کسی را پیدا کنم، به‌تنهایی بیرون می‌رفتم. متوجه این مشکل شده بودم و وابستگی‌ام را در اتکاء به سایرین و احساسات نسبت به سایر تمرین‌کنندگان پیدا کرده بودم. از طریق مطالعه فا دریافتم که از تنهایی می‌ترسم.
بسیار خوب است که در تزکیه کوشا باشیم و با هم‌تمرین‌کنندگان همکاری و کار کنیم که بدین ترتیب می‌توانیم باهم رشد کنیم، اما جدا از تبادل مرتب تجربیات تزکیه و همکاری، فرد ممکن است وابستگی‌هایی مانند ترس از تنهایی را رشد دهد.
برخی از تمرین‌کنندگان درباره همه چیز صحبت می‌کنند، از درک‌شان از اصول فا گرفته تا حرف‌های بی‌اساس درباره خانواده و کودکان‌شان و سایر تمرین‌کنندگان. حتی اگر از این وابستگی آگاه باشند، ادعا می‌کنند که آن حرف‌ها بی‌اساس نیستند، و اینکه می‌دانند باید به‌درون نگاه کنند و غیره.
در نتیجه این وابستگی رشد می‌کند، چراکه ممکن است واقعاً به درون نگاه نکنند. آنها به‌تدریج عادت‌هایی را شکل می‌دهند، بدون اینکه از آن آگاه باشند. برخی چیزهای بسیاری برای گفتن دارند و انتظار برای اینکه سایر تمرین‌کنندگان را ببیند و با آنها صحبت کنند، برای‌شان دشوار است. این رفتار مانند داشتن دوستان صمیمی در جامعه مردم عادی است که هدفش کاهش تنهایی فرد است.
سختی، تزکیه است
جدا از همکاری با یکدیگر به‌هنگام روشنگری حقایق فالون گونگ و آزار و شکنجه یا کمک به افرادی که هنوز قدم پیش نگذاشته‌اند، هر تمرینکننده مسیر خودش را در تزکیه دارد و هر کسی باید در مسیر خودش گام بردارد.
هر تمرینکننده باید سختی‌های پیش‌آمده در مسیر تزکیه و نجات مردم را تحمل کند. نباید درباره رنجش‌‌های ناشی از سوءتفاهم و درک نادرست با سایرین صحبت کنیم.
نباید احساسات‌مان را به سایر تمرین‌کنندگان بگوییم، زیرا معمولاً وابستگی‌هایی را دربر دارند که باید ازبین بروند. این نیز بخشی از روند جمع کردن تقوای عظیم است.
استاد و همه موجودات الهی می‌توانند این احساسات را ببینند و همین کافی است. آرامش، ظرفیت و تحملی که موجودات روشن‌بین به‌نمایش می‌گذارند، باید از طریق تزکیه به‌دست بیاید.
برخی از تمرین‌کنندگان مایلند به این طرف و آن طرف بروند و با سایرین صحبت کنند. پس از زمان کوتاهی دوباره به این طرف و آن طرف می‌روند. خانواده این تمرین‌کنندگان ممکن است فالون دافا را تمرین نکنند، بنابراین احساس تنهایی می‌کنند، زیرا کسی را ندارند که بتوانند با او ارتباط برقرار کنند و ممکن است واقعاً عاشق گفتگو و ارتباط باشند.
من نیز مشکلات مشابهی داشتم. وقتی با یک تمرینکننده صحبت می‌کردم، مقداری اطلاعات مبادله می‌کردم و از بعضی مسائل نیز مطلع می‌شدم. هنگامی‌که با تمرینکننده بعدی صحبت می‌کردم، همه چیز را درباره تمرینکننده قبلی که پیش ازآن با او صحبت کرده بودم، به او گفتم. وقتی با تمرینکننده سوم صحبت کردم، درباره دو تمرینکننده اول صحبت می‌کردم و غیره. نظراتی نیز درباره آنها می‌دادم، از جمله: اخیراً این تمرینکننده در وضعیت تزکیه خوبی قرار دارد؛ او مطالب اطلاع‌رسانی بسیاری را چاپ و برنامه‌ریزی می‌کند تا آنها را در مناطقی معین توزیع کند؛ آن تمرینکننده آزار و اذیت را به شکل کارمای بیماری تجربه کرده است، هم‌تمرین‌کنندگان هر روز افکار درست می‌فرستند؛ تمرینکننده دیگر درگیر پروژه‌های متعددی با تلفن همراه است و افکار درستی قوی دارد؛ اما دیگری قصد دارد مواد مصرفی بخرد و به پول نیاز دارد و غیره. اگر تلفن همراه یکی از آن هم‌تمرین‌کنندگان شنود می‌شد، عواقب آن ممکن بود وحشتناک باشد.
هنگامی‌که تنها هستیم و احساس می‌کنیم این تنهایی غیرقابل تحمل است، باید به درون نگاه کنیم. آنگاه به‌راحتی وابستگی‌های پنهان‌مان را پیدا می‌کنیم، مانند احساس درماندگی و درد وقتی که نمی‌توانیم آزمون‌ها را بگذرانیم، لذت ناشی از کسب درک جدیدی از اصول فا، رنجش و ناراحتی از اعضای خانواده، تمرین‌کنندگان و سایرین، قادر نبودن به رها کردن شهرت و ثروت در زندگی، خوشحالی به‌هنگامی که مردم از حزب کمونیست چین خارج می‌شوند، نظرات انتقادآمیز درباره سایرین و رضایت پس از بیرون آمدن از تنهایی. جدا از رعایت نکات ایمنی، این رفتار زمان باارزش‌مان را نیز هدر می‌دهد.
گاهی اوقات، دیگر نمی‌خواستم با چنین تمرین‌کنندگانی تماس بگیرم، چون از نظر ایمنی درست نبود، اما وقتی به‌درون نگاه می‌کردم، واقعاً درمی‌یافتم که بسیاری از آن وابستگی‌ها را دارم.
پس از مطالعه فا، به درک جدیدی رسیدم. باید در تزکیه رشد کنم، وابستگی‌ها را ازبین ببرم و نسبت به هم‌تمرین‌کنندگان بردبار باشم. باید با هدف‌های خوب به مسائل اشاره کنم، بجای اینکه پشت سرشان صحبت یا سایرین را مجبور به تغییر کنم. هر موجود دارای خصوصیات اخلاقی و مسیر متفاوتی است، همین‌طور مسئولیت‌ها و عوامل گوناگونی را باید بردوش بگیرد و تحمل کند. فقط وقتی تلاش کنیم در تزکیه‌مان خوب عمل کنیم، تمرین‌کنندگان خوبی خواهیم بود.
بیایید فای استاد را درباره مسئله تنهایی به‌یاد آوریم، استاد بیان کردند:
«... این نوع محیط تزکیه، که شخص نمی‌تواند ببیند که چه چیزی پیش روی او قرار دارد و شخص در تنهایی به‌درازا کشیده‌شده‌ای غرق شده است، سخت‌ترین چیز برای تحمل است، و بیشترین احتمال وجود دارد که منجر به شل شدن شخص شود. این بزرگ‌ترین آزمایش در تزکیه است.» («آموزش فا در کنفرانس فای بین‌المللی نیویورک بزرگ 2009»)
«وقتی فا را به‌طور غیرمکرری آموزش می‌دهم، آنچه که مرا بیش از همه نگران می‌کند سختی‌ها یا آزمون‌های سختی که با آنها مواجه می‌شوید و آگاه هستید که کاملاً سخت می‌باشد نیست. آنها سخت‌ترین چیز نیستند؛ هرچه باشد، هرچه‌قدر سختیِ دشواری باشد، پس از اینکه به پایان آن برسید تمام می‌شود، و در آن مرحله مسائل برای شما روشن هستند. بلکه، به‌طور آرام تزکیه کردن در تنهایی خالی از امید، قادر نبودن به دیدن امید، از همه سخت‌تر است.» («آموزش فا در کنفرانس فای بین‌المللی نیویورک بزرگ 2009»)
«وحشتناکتر از همه، تنهایی دراز و طولانی بود. مردم از چه چیزی بیشتر از همه میترسند؟ تنهایی. تنهایی میتواند فرد را دیوانه کند؛ تنهایی میتواند فرد را به از یاد بردن همه چیزهای گذشته بکشاند؛ و تنهایی حتی میتواند باعث شود که فرد حرف زدن را از یاد ببرد. بدترین شکل سختی است. مردم درباره این صحبت می‌کنند که فلانشخص نُه سال رو به دیواری نشست، یا فردی به مدت سیزده سال، و برخی حتی به مدت صد سال آنجا مینشستند. شما آن نوع تنهایی را ندارید. صرفاً باید مطمئن سازید که از آغاز تا پایان مثل یک مرید دافا هستید.» («یک مرید دافا چیست»)