(Minghui.org) آقای ما فوجیان اکنون پس از شکنجه وحشیانه در طول سه سال حبسش، در شرایط بحرانی قرار دارد.
آقای ما، تمرین‌کننده فالون گونگ از شهرستان هوانتای، استان شاندونگ، 46 سال دارد. او برای اولین بار در 1 مه 2015 بهدست مأموران اداره پلیس شهر گوالی بهخاطر صحبت درباره فالون گونگ دستگیر شد.
پلیس پس از دستگیری آقای ما، پنگ یونفن، رئیس امنیت داخلیِ اداره پلیس شهرستان هوانتای را مطلع کرد. وقتی پنگ به اداره رسید، بهصورت آقای ما سیلی زد و او را تحت ضرب و شتم قرار داد. درحالی‌که آقای ما دچار سرگیجه و خونریزی شده بود، پنگ و یکی دیگر از مأموران به خانهاش رفتند و آنجا را غارت کردند. پنگ 500 یوآن را در کیفی یافت و آن را در جیبش گذاشت و ادعا کرد که متعلق به محل کارش بود.
روز بعد پلیس آقای ما را به بازداشتگاه هوانتای برد، جایی که او را از ۲ مه تا 5 مه به تخت مرگ بستند و در طول آن زمان چیزی برای خوردن به او ندادند. آنها از همسرش خواستند به بازداشتگاه بیاید و او را به پرداخت ۲ هزار یوآن فریب دادند.
آقای ما در 10 ژوئیه 2015 برای دریافت مراقبتهای پزشکی بهخاطر وضعیت سلامتیاش آزاد شد. او در 15 سپتامبر دوباره دستگیر شد، اما همسرش تا ساعت 4 بعدازظهرِ روزِ برگزاری جلسه دادگاه، توسط دادگاه مطلع نشد. در روز محاکمه او به چهار سال حبس محکوم و به بازداشتگاه شهرستان هوانتای منتقل شد.
هنگامی که آقای ما در زندان دست به اعتصاب غذا زد، با بدرفتاری شدیدی مواجه شد که او را تا سرحد مرگ برد. در 30 سپتامبر 2015، مسئولین بازداشتگاه آقای ما را با عجله به زندان شاندونگ منتقل کردند تا از بار مسئولیت وضعیت آقای ما شانه خالی کنند. کارکنان زندان با همسرش تماس گرفتند و گفتند که زندگی آقای ما در معرض خطر است.
در 12 اکتبر 2015، همسر و برادرش برای ملاقات آقای ما به بیمارستان زندان رفتند، اما فقط همسرش اجازه دیدن او را پیدا کرد. حتی پس از آن، او فقط مجاز بود تا آقای ما را از فاصله‌ای برای پنج دقیقه ببیند و سپس به او گفتند آنجا را ترک کند.
هنگامی که برادرش توانست او را در مارس 2016 دوباره ببیند، آقای ما تا حدی که چهرهاش قابل شناخت نبود، لاغر شده بود. با ۱ متر و ۷۰ سانت قد، او حدوداً ۳۰ کیلو وزن داشت. کاسه چشمانش گود رفته بود، و پرستارانی که از او مراقبت میکردند، به سختی میتوانستند رگهایش را برای گرفتن خون یا تزریقات پیدا کنند.
در آوریل 2016 مادر 81 سالهاش با قطار از شاآنشی به شاندونگ آمد تا او را ببیند. او بیهوده بیرون از زندان در انتظار ماند و امیدوار بود که آقای ما را ببیند و به خانه بازگرداند.
برادرش او را در دسامبر 2016 دوباره دید. در آن لحظه، آقای ما شبیه به اسکلت شده بود و نمیتوانست چشمانش را باز کند. سرمی به دستش و یک لوله تغذیه در سوراخ‌های بینی‌اش بود. انگشتان پا و پاهایش بهطور قابل توجهی مجروح شده بودند.