(Minghui.org) من در اواخر سال 2013 تزکیه فالون دافا را شروع کردم. می‌خواهم تجربه‌ام را درباره غلبه بر مشکلات در طی مدیتیشن نشسته به‌اشتراک بگذارم. برای توضیح روند مدیتیشن نشسته‌ام می‌توانم از یک کلمه استفاده کنم: دردناک. وقتی تمرین را شروع کردم، نمی‌توانستم حتی یک پا را بر روی پای دیگر بگذارم (حالت نیمه‌لوتوس). زانوی چپم مشکل داشت، پای راستم در بالای پای چپ قرار نمی‌گرفت. هردوی زانویم به‌جای اینکه روی زمین صاف قرار گیرند، بالا بودند. آن واقعاً حالت نیمه‌‌لوتوس به حساب نمی‌آمد. باوجودی‌که هم‌تمرین‌کنندگان چیزی نمی‌گفتند، احساس شرمندگی می‌کردم. در ابتدا فقط به مدت چند دقیقه می‌توانستم این حالت نشستن را  تحمل کنم. پس از مدتی طولانی، می‌توانستم فقط نیم ساعت نیمه‌لوتوس بنشینم.

در آغاز سال 2016، با یکی دیگر از تمرین‌کنندگان محلی فالون دافا تماس گرفتم. از طریق او توانستم به یک گروه محلی بپیوندم که فا را مطالعه می‌کردند و تمرینات را با هم انجام می‌دادند. همه می‌توانستند به مدت یک ساعت با پاهای ضربدری (حالت لوتوس کامل) مدیتیشن کنند. آنها را تحسین می‌کردم. اما نمی‌توانستم حتی برای یک دقیقه آن را انجام دهم. هیچ کسی نمی‌دانست که چه حس بدی نسبت به خودم داشتم.

وابستگی به ترس و رنجش

حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) قبل از نوزدهمین کنگره ملی در اکتبر 2017، دور دیگری از آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون دافا را شروع کرد. سه تمرین‌کننده محلی فالون دافا دستگیر شدند. یکی از آنها هماهنگ‌کننده بود که فا را با او مطالعه می‌کردم.  بلافاصله بعد از آن دو بار آزمایش سخت مرگ و زندگی را تجربه کردم.

جو خفقان‌آوری بود. وابستگی‌ام به ترس و رنجش را احساس می‌کردم. نمی‌توانستم فشار را تحمل کنم. می‌دانستم که وضعیت تزکیه‌ام درست نیست اما احساس درماندگی داشتم.

به پسرم که تمرین نمی‌کرد، گفتم: «فالون دافا خوب است. اما ممکن است برای من مناسب نباشد. نمی‌خواهم دیگر تزکیه کنم.»

استاد با استفاده از دهان پسرم به من اشاره‌ای رساندند: «به‌خاطر این مسئله خیلی جزئی نمی‌خواهی تزکیه کنی؟» کتاب جوآن فالون را دوباره برداشتم.

استاد بیان کردند:

«یک شخص باید به خود واقعی اولیه‌ا‌ش برگردد، واقعاً هدف واقعی انسان بودن این است. بنابراین هرگاه کسی بخواهد تزکیه کند، می‌گویند سرشت بودایی‌اش نمایان شده است.» (سخنرانی اول، جوآن فالون)

فکر کردم ازآنجاکه هدف واقعی انسان بودن بازگشت به خود واقعی‌ است، باید تمرین کنم.

بهبود وضعیت تزکیه

در 11 نوامبر 2017، تصمیم گرفتم به‌طور واقعی در تزکیه‌ام رشد کنم، فا را می‌خواندم و تمرینات را انجام می‌دادم.

بعد از کار، معمولاً بیسبال بازی می‌کردم و شنا یا خرید می‌رفتم. گاهی تلویزیون تماشا می‌کردم. برخی از تمرین‌کنندگان به من یادآوری می‌کردند که روی تمرین تمرکز کنم. اما هنوز هم راه خودم را می‌رفتم. در آن زمان، فقط درکی سطحی از دافا داشتم. می‌دانستم که استاد بدنم را پاک کردند و من هیچ دردی ندارم و سالم هستم. اما جدیت تزکیه را درک نمی‌کردم. در طی چهار سال گذشته اغلب سست می‌شدم و درباره تزکیه خیلی جدی نبودم. فا را مطالعه نمی‌کردم و تمرینات را هر روز انجام نمی‌دادم.

در ابتدا، خیلی برایم آسان بود که منزل بمانم و تمرین کنم، اما سخت بود که هر روز آن را انجام دهم. گاهی نمی‌توانستم آن را تحمل کنم و برای پیاده‌روی می‌رفتم. وضعیت تزکیه‌ام بعد از سه ماه بهتر شد. کم‌کم برخی از اصول فا را درک کردم. اما در مدیتیشن نشسته رشد چندانی نکردم. هنوز فقط می‌توانستم در حالت نیمه‌لوتوس مدیتیشن کنم و درد مشقت‌بار بود. پاهایم از زانو به پایین احساس سرما می‌کردند. مجبور بودم در تابستان لباس گرم بپوشم تا پاهایم را گرم نگه دارم. درغیراین‌صورت، نیمه شب از شدت درد بیدار می‌شدم.

هشت ماه به این صورت گذشت و اعتمادبه‌نفسم را ازدست دادم. باوجود تلاشی سخت، به پاهایم نگاه و فکر می‌کردم که هنوز زمان مدیتیشن چنین درد دارند. چه وقت می‌توانم به‌صورت لوتوس کامل مدیتیشن کنم؟ استاد عزم و اراده‌ام را دیدند و پیامی برایم فرستادند: «با تلاش مداوم موفقیت حاصل می‌شود.» آن را درک می‌کردم. روزی قادر خواهم بود با پاهای ضربدری مدیتیشن کنم. اعتمادبه‌نفسم افزایش یافت.

در طی سال نوی چینی 2018، یک مقاله تبادل تجربه در وب‌سایت مینگهویی خواندم. تمرین‌کننده مرد مسنی بود که او نیز زمان انجام دادن مدیتیشن نشسته درد داشت. او شروع به ازبر کردن فا کرد و سپس درد ازبین رفت. من انگیزه پیدا کردم و شروع به ازبرکردن فا کردم. البته گفتنش آسان است. روند حفظ کردن و ازبر خواندن فا نیز روندی از تزکیه است. آن نیازمند زمان و استقامت است. آن روندی از رشد نیروی اراده است.

در 14 ژوئیه 2018، رکوردم را شکستم و توانستم مدت 20 دقیقه با پاهای ضربدری مدیتیشن کنم. احساس می‌کردم که دفعه بعد می‌توانم طولانی‌تر بنشینم. روز بعد مدت 30 دقیقه مدیتیشن کردم. در آن لحظه وقتی پاهایم را از هم باز می‌کردم، قسمتی از درِ اتاق خوابم ناگهان افتاد. چرا؟ متوجه شدم که با لطف استاد بر مانع غلبه کردم.

بعد از دو ماه توانستم به مدت یک ساعت با پاهای ضربدری مدیتیشن کنم. باوجودی‌که حالت نشستنم به‌خوبی سایر تمرین‌کنندگان نیست، هنوز می‌خواهم سفر تزکیه‌ام را به‌اشتراک بگذارم. زمان نوشتن این تبادل تجربه اشک می‌ریختم.