(Minghui.org) فیلم مستند، نامه‌ای از ماسانجیا، که در فهرست برتر اسکار بهترین فیلم مستند قرار گرفت و برنده یک‌سری از جوایز فیلم بین‌المللی شد، در ۱۷سپتامبر۲۰۱۹، در سینما دندی در کانبرا در استرالیا برای اولین بار به نمایش درآمد. ازآنجاکه کل ظرفیت سالن تئاتر پر شده بود، افرادی که نتوانستند صندلی پیدا کنند، تصمیم گرفتند در راهروها بایستند. افراد بیشتری نیز برای اکران بعدی ثبت‌نام کردند.

مستند مذکور با این ماجرا آغاز می‌شود که نامه‌ای با محتوای استمداد برای نجات از طرف آقای سان یی، مهندسی در چین، توسط جولی کیت از اورگان در جعبه تزئینات هالووین پیدا می‌شود.

پوستر فیلم مستند

تمرین‌کننده فالون گونگ، سان یی، به‌خاطر اعتقادش در اردوگاه بدنام ماسانجیا زندانی شد. در طی سپری کردن دوره محکومیت در اردوگاه، سان و سایر تمرین‌کنندگان فالون گونگ تحت شکنجه‌های جسمی قرار می‌گرفتند و مجبور به انجام کار‌های دستی می‌شدند، که شامل ساخت تزئینات هالووین نیز می‌شد. سان تصمیم گرفت تجربیاتش در اردوگاه را بنویسد و سپس یادداشت مبنی‌بر درخواست کمک را در یکی از جعبه‌های کالایی که در حال پردازش بود قرار دهد.

جولی کیت نامه را پیدا و محتوای آن را فاش کرد و این داستان توجه بین‌المللی را به خود جلب کرد. فاکس نیوز، سی‌ان‌ان و نیویورک تایمز همگی این ماجرا را پوشش خبری دادند.

سان یی می‌خواست مستندی بسازد تا بیشتر آزار و شکنجه‌ها و شرایطی را افشا کند که تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین در معرض آن قرار دارند. او خطر دستگیری دوباره را به جان خرید و فیلم‌های زیادی در چین تهیه و ارسال کرد. زنجیره حوادث ناخوشایند در این مستند، یک سیستم آزار و شکنجه مرگبار را به نمایش می‌گذارد و سرانجام ماجرای سان کشور چین را به سمتی سوق می‌دهد تا اعلام کند که سیستم اردوگاه کارش را برمی‌چیند. این فیلم مستند به کارگردانی لئون لی، برنده جایزه پیبادی شد.

اطلاعات فاش شده در این مستند عمیقاً مخاطبان در کانبرا را تحت تأثیر قرار داد. بسیاری از آنها درباره فالون گونگ و آزار و شکنجۀ ۲۰ ساله در چین اطلاعات بیشتری درخواست کردند و ابراز داشتند که تماشای این مستند را به دوستان‌شان توصیه می‌کنند.

بعد از نمایش فیلم در کانبرا، در طی یک جلسه پرسش و پاسخ، دو تمرین‌کننده فالون گونگ تجربه‌هایشان را درباره آزار و شکنجه‌هایی که در چین متحمل شدند به حضار گفتند.

تمرین‌کننده آقای لیو به مدت دو سال در یک اردوگاه کار اجباری در شانگهای و به مدت سه سال و نیم در زندان نگهداری می‌شد. او را مجبور می‌کردند برای مدتی طولانی در زیر آفتاب و در دمای ۴۰ درجه سانتیگراد بایستد. سر و پوستش به‌شدت سوخته بود. همچنین او را به زور از خواب محروم کرده و به‌صورت وارونه آویزان می‌کردند درحالی‌که سرش در آب غوطه‌ور بود. آقای لیو زمانی که در اردوگاه کار بود مانند سان یی مجبور می‌شد اسباب بازی‌هایی به‌شکل حیوانات را بسازد.

خانم ژوانگ چندین نمونه از کالاهایی را که در اردوگاه کار سخت مجبور شده بود بسازد‌، در کانبرا به مخاطبان نشان داد. او مجبور بود روزانه ۱۲ ساعت و گاهی اوقات تمام طول شب را کار کند. شوهرش سعی کرده است چین را ترک کرده و به او ملحق شود، اما درخواست گذرنامه او بارها از سوی دولت چین رد شده است زیرا او نیز فالون گونگ را تمرین می‌کند.

جان دلر، سخنگوی انجمن فالون دافا در استرالیا به حضار گفت که آزار و شکنجه فالون گونگ همچنان در چین ادامه دارد. او گفت که سرکوب طولانی مدت این تمرین معنوی، که اصول «حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری را آموزش می‌دهد، روند نزول اخلاقیات در چین را تسریع کرده و به جنایات وحشتناکی مانند برداشت اجباری اعضای بدن از تمرین‌کنندگان زندۀ فالون گونگ با همدستی دولت منجر شده است.

وکیل برنارد کولائری در نمایش مستند

بریستر برنارد کولائری عضو سابق نخستین مجمع قانونگذاری منطقه پایتخت استرالیا است. او به حضار گفت كه چگونه به تمرین‌کنندگان فالون گونگ در ارائه دادخواست علیه وزیر امور خارجه سابق استرالیا كمك كرد  که در سال ۲۰۰۵ با سوءاستفاده از قدرت سیاسی‌اش مانع تمرین‌کنندگان از باز كردن بنرهایشان در مقابل سفارت چین شده بود.

کولائری همچنین توضیح داد که چگونه شواهدی را در تایوان جمع‌آوری کرده و در آنجا با تمرین‌کنندگان از سرزمین اصلی چین ملاقات کرد. او گفت كه تمرین‌کنندگان مداركی دست اول درباره آزار و شکنجه در اختیارش قرار دادند و گزارش‌های آنها بسیار شبیه به تجربیات سان یی بود.

الکس گرایگ معتقد است که افراد بیشتری برای دیدن فیلم باید بیایند

الکس کرایگ، از ساکنان محلی، مستند نامه‌ای از ماسانجیا را بسیار تحسین کرد. او گفت: «فکر می‌کنم فیلم بسیار فوق‌العاده‌ای است.» او گفت که ایستگاه‌های تلویزیونی استرالیا مانند اِی.‌بی.‌سی باید این فیلم را به نمایش بگذارند تا افراد بیشتری درباره این جنایات اطلاعات بیشتری کسب کنند.

او گفت که برداشت اجباری اعضای بدن بسیار بی‌رحمانه است. گفت: «این رفتار انسانی نیست، حتی حیوانات به این شکل با همنوع‌شان رفتار نمی‌کنند.»  او گفت که آنچه را از این فیلم آموخته است به دوستانش می‌گوید.

پیتر و پدرش نیز آزار و اذیت، به ویژه برداشت اجباری اعضای بدن را محکوم کردند.

پیتر گفت که رفتار حزب کمونیست چین درخصوص برداشت اجباری اعضای بدن از تمرین کنندگان فالون گونگ «شرم‌آور» است. او گفت «اگر امکان‌پذیر است باید فوراً این آزار و اذیت را متوقف کنیم. لطفاً سلام مرا به تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین برسانید.»

دل‌وین کیارگ که معلم بازنشسته موسیقی است گفت که این داستان تکان‌دهنده و متأثرکننده است، به خصوص پایداری سان در اعتقادش. او گفت: «فکر می‌کنم دارای پیامی بسیار قدرتمند، آکنده از تعهد و بسیار آموزنده است.»