(Minghui.org) در سالهای اخیر، تعداد بیشتر و بیشتری از مردم درک بهتری از نفوذ تبلیغات حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) در سطح بینالمللی کسب کردهاند. درحقیقت ، ح.ک.چ از سال ۲۰۰۹ تاکنون ۴۵میلیارد یوآن برای گسترش تبلیغات در خارج از چین سرمایهگذاری کرده است تا بتواند گفتمان عمومی در سطح بینالمللی را کنترل کند و تاکتیکهای شستشوی مغزیاش را در سطح جهان گسترش دهد.
تاکتیکهای پویا و ظریف
بهمنظور تأثیرگذاری بیشتر بر دنیای غرب، ح.ک.چ چند سیاست را به اجرا درآورده است. اولین سیاستش افزایش سرمایهگذاری در رسانههای خبری ح.ک.چ مانند سیسیتیوی و خبرگزاری شینهوا است. در تایمز اسکوئر در شهر نیویورک، یک مانیتور ویدیویی بسیار بزرگ، محتوای برنامههای شینهوا را نشان میدهد و جعبههای حاوی روزنامه چاینا دیلی در شهرهای ایالات متحده آمریکا به چشم میخورند. علاوهبر این، سیسیتیوی، شبکه جهانی تلویزیون چین(CGTN) را راهاندازی کرده است که در سیستمهای کابلی در سراسر ایالات متحده قابل دسترسی است. اکنون شینهوا در خارج از چین حدود ۶۰۰۰ خبرنگار دارد که این تعداد از تعداد خبرنگاران خبرگزاریهای سنتی مانند آسوشیتدپرس، خبرگزاری فرانسه و رویترز بیشتر است.
رویکرد دوم، تأثیرگذاری یا کنترل رسانههای خبری چین است. در سال ۲۰۰۱، بنیاد جیمزتاون گزارشی با عنوان «چگونگی تلاش دولت چین برای كنترل رسانههای چینی در آمریكا» منتشر كرد كه چهار روش را شرح میدهد: الف) كنترل مستقیم روزنامهها، تلویزیون و رادیواز طریق مالکیت کامل یا بیشترین سهامدار آنها؛ ب) تأثیرگذاری بر رسانههای خبری مستقل از طریق منافع تجاری آنها؛ ج) خرید زمان پخش تلویزیونی برنامهها یا تبلیغات؛ د) برنامهریزی برای کار کردن جاسوسان ح.ک.چ در رسانههای خبری مستقل بهمنظور جاسوسی و خرابکاری.
سومین رویکرد ح.ک.چ رساندن پیام خود از طریق رسانههای خبری جریان اصلی است. با گذشت سالها، مندرجات چاینا دیلی با پرداخت هزینه در نیویورک تایمز، واشنگتن پست و مجله والاستریت، در هر دو نسخه چاپی و الکترونیکی ظاهر شده است. این تاکتیکها در سایه بوده و فریبکارانه هستند.
رویکرد چهارم این است که علایق ح.ک.چ را در رسانههای خبری خارج از کشور مخلوط میکند. یک بررسی از طرف رویترز نشان داد که رادیو بینالمللی چینِ(CRI) ح.ک.چ در حداقل ۳۳ ایستگاه رادیویی در ۱۴ کشور مداخله کرده است. یک مثال، تلویزیون فونیکس، دومین شبکه تلویزیونی بزرگ چین در ایالات متحده است. تلویزیون فونیکس با داشتن ۱۰ درصد سهام سیسیتیوی، اکنون مانند یک رسانه خبری ح.ک.چ صحبت میکند.
چین رسانههای خبری خارج از کشور را از چند طریق سانسور میکند، ازجمله بهطور مستقیم از طریق مشوقهای مالی یا فشار و بهطور غیرمستقیم از طریق تبلیغات، حملات آنلاین و حملات شخصی. درخصوص رسانههای خبری خارجی که در چین فعالیت دارند، ح.ک.چ تهدید میکند که ویزای خبرنگاران یا سایر کارمندان را لغو میکند. در خارج از چین، سردبیران ارشد را تحت فشار قرار میدهد تا مقالات حساس مربوط به ح.ک.چ را حذف کنند، تهدید میکند که روابط و معاملات تجاری را قطع خواهد کرد.
به گفته یک دیپلمات پیشین چینی، پنج گروه برتر سرکوبشده به دست ح.ک.چ در خارج از چین عبارتند از: تبتیها، اویغورها، تمرینکنندگان فالون گونگ، طرفداران دموکراسی و حامیان استقلال تایوان. رسانههای خبری ایجاد شده توسط تمرینکنندگان فالون گونگ، بهویژه، توجه ح.ک.چ را به خود جلب کردهاند.
سرکوب دیدگاههای مختلف
ح.ک.چ به دو دلیل اطلاعات را سانسور میکند: یکی سرکوب گزارشهای منفی در داخل چین و دیگری سرکوب مخالفانی که صدایشان را در خارج از چین به گوش میرسانند. هر دوی اینها در جهت تقویت قدرت جهانی ح.ک.چ خدمت میکنند.
یک بررسی انجامشده در سال ۲۰۰۵، توسط جان پالفری، استاد حقوق در هاروارد، نشان داد که حدود ۴۸درصد از اطلاعات مربوط به حادثه ۴ژوئن (مربوط به قتل عام در میدان تیانآنمن در سال ۱۹۸۹) در چین مسدود شده است. به همین ترتیب، ۹۰درصداطلاعات مربوط به نُه شرح و تفسیر درباره حزب کمونیست و اکثر اطلاعات مثبت درباره فالون گونگ مسدود شده است. درمقابل، تنها ۱۰درصد از سایتهای مستهجن مسدود شدهاند. این اعداد هدف از سانسور را برجسته میکند.
کاترینا لانتوس سویت و مری آن گِلِدنون، رئیس سابق و معاون رئیس کمیسیون آزادی مذهبی بین المللی آمریكا(USCIRF) در سال ۲۰۱۳ نوشتند: «تلاشهای پکن علیه فالون گونگ قابل توجه شده است، این تلاشها ناشی از ترس ح.ک.چ از رشد قابلتوجه این گروه مستقل برای پرورش ذهن و بدن است که خارج از ایدئولوژی و کنترل کمونیستی شکوفا شده است.» او در ادامه افزود: «مطالب و وبسایتهای فالون گونگ بیشترین مطالب تحت سانسور در چین هستند.»
خانم هوانگ چیان، ۴۹ ساله،کارمند سابق مرکز کتاب گوانگژو است. او در اوایل سال ۲۰۱۵، پنج مقاله طولانی با عنوان «خاطرات گولاگ» را در سایت ویبو، وبسایت میکروبلاگینگ چینی منتشر کرد. ازآنجاکه این مقالات آزار و شکنجه فالون گونگ در چین را افشا میکردند، خانم هوانگ به پنج سال زندان محکوم شد. پس از اینکه در ژوئن سال ۲۰۱۷، به بخش ۴ زندان زنان گوانگژو منتقل شد، خانوادهاش به ملاقات او رفتند و متوجه شدند که بسیار ضعیف و نحیف شده بود. او با تضرع به خانوادهاش گفت: «خواهش میکنم بیایید و مرا نجات دهید. این مکان تقریباً مرا مجنون کرده است.»
خانم هوانگ به دلیل اعتقادش به فالون گونگ، از سوی کارفرمایش از کار اخراج شد، به مدت سه سال در یک اردوگاه کار سخت تحت بازداشت قرار گرفت و به مدت چهار سال زندانی شد. ح.ک.چ به سختی کار میکند تا از انتشار چنین اطلاعاتی جلوگیری کند.
همکاری با رسانه غربی
فالون گونگ از زمان معرفی آن در سال ۱۹۹۲، بهعنوان تمرینی برای بهبود وضعیت سلامت جسمی و ارزشهای اخلاقی معروف شده است. رهبر پیشین حزب کمونیست چین، برای شروع و تداوم سرکوب این گروه غیرسیاسی، به شدت به تبلیغات وحشیانه و نفرتبرانگیز تکیه کرد و رسانههای خبری نقش مهمی در گمراهکردن مردم ایفا کردند.
با پیشبینی اینکه چنین سرکوبی در مقیاس بزرگ باعث انتقاد در جامعه بینالمللی می شود، جیانگ از رسانههای غربی دعوت کرد تا از ابتدا در این آزار و شکنجه شرکت کنند. در صورت موفقیت، به توجیه سرکوب و کاهش فشار در جامعه بینالمللی کمک میکرد. نمونه آن در اکتبر سال ۱۹۹۹، اتفاق افتاد که جیانگ با روزنامه فرانسوی فیگارو مصاحبه کرد و از این فرصت استفاده کرد تا فالون گونگ را بهعنوان یک «فرقه» بدنام جلوه دهد.
در یک کنفرانس ملی درباره تبلیغات خارجی در سال ۱۹۹۹، جیانگ بر تبلیغات خارجی تأکید کرد و خواستار تبلیغات گستردهای در جامعه بینالمللی شد که مطابق با «پرستیژ» و «اعتبار» چین باشد.لی چانگچون، عضو کمیته دائمی پولیتبورو، این مسیر را دنبال کرد و یک سیستم هماهنگ را در ۲۵ بخش تحت نظارت کمیته مرکزی ح.ک.چ ایجاد کرد. گوئو جینگژی، مدیر رادیو بینالمللی چین در توضیح تفسیرش از سخنان جیانگ، گفت: «ما باید فعال باشیم و نقش رهبری را ایفا کنیم... تبلیغات خارج از کشور مانند نبرد است. ما باید سپر را با یک دست نگه داریم تا درمقابل دشمنان دفاع کنیم، درحالیکه نیزه را در دست دیگر داریم تا به دیگران حمله کنیم.»
براساس این سیاست، تبلیغات نفرتبرانگیز به کشورهای دیگر صادر میشد. در ۲۶مه۲۰۰۰، تمرکز سیسیتیوی شامل یک برنامه ۱۸ دقیقهای بود که فالون گونگ را مورد تهمت و توهین قرار میداد. پس از تصویب این برنامه، رئیس اداره مرکزی ۶۱۰ به سیسیتیوی دستور داد كه نوارهای ویدئوییاش را در سفارتخانهها و كنسولگریهای خارج از كشور پخش كند و همچنین آنها را برای پخش در خارج از كشور به زبان انگلیسی ترجمه كند. رسانههای خبری چین در کشورهای مختلف برای توهین بیشتر فالون گونگ از این برنامه پیروی کردند.
مقاومت در جامعه غربی
چنین تبلیغاتی از طرف ح.ک.چ گاهیاوقات با مقاومت روبرو میشود. پس از اینکه تلنتویژن، یک ایستگاه تلویزیونی کانادایی به زبان چینی برنامه اخبار سیسیتیوی را درخصوص «پرونده قتل فو یی بین» در تاریخ ۱۶دسامبر۲۰۰۱ اجرا کرد، که به دروغ قتل را به فالون گونگ ارتباط داد، شورای استانداردهای پخش کانادا (CBSC) در ۱۶اوت۲۰۰۲، رأی صادر کرد که تلنتویژن چهار ماده از نظامنامه انجمن پخشكنندگان كانادا درخصوص اخلاق و خشونت و نيز آييننامه اخلاقی انجمن مديران خبري راديو تلويزيون كانادا را نقض كرده است.
«این هیئت دریافتتد که موضوعات مربوط به فالون گونگ در گزارش خبری، شامل اظهارنظر ناعادلانه، از یک سو، و تکرار کلیپهای ویدیویی خشن از سوی دیگر اغراقآمیز بود.» (رأی شورای استانداردهای پحشکنندگان کانادا 01/02-0416+). رأی صادره دو بار در طی هفت روز به تلنتویژن اعلام شد.
شرکتکنندگان در کنفرانسهای تبلیغاتی خارجی در چین نهتنها شامل مأمورانی از ارگانهای مختلف دولتی و استانهای مختلف هستند بلکه مقاماتی از سفارتخانهها و کنسولگریهای چین را نیز شامل میشوند. این مقامات، غالباً هدایت تلاشهای تبلیغاتی خارجی را بر عهده میگیرند.
صدای آمریکا در سیزدهم مارس سال ۲۰۰۱ گزارش داد که وانگ یونشیانگ، سرکنسول چین در سان فرانسیسکو، خطاب به مجله چینی ورد ژورنال نوشت و به آن گفت که جلوی اجرای تبلیغات مربوط به فالون گونگ را بگیرد. گو شیشیان، معاون مدیرکل روزنامه در سان فرانسیسکو، تقاضای سرکنسول را رد کرد و گفت: «او [وانگ] میتواند نظر خودش را داشته باشد و تمرینکنندگان فالون گونگ نیز میتوانند نظرات خودشان را داشته باشند.»
وو رونگهوا، سرکنسول چین در ملبورن، استرالیا، یکبار مسئولان رسانههای خبری محلی چینی را به کنسولگری دعوت کرد و از آنها خواست که مقالات مربوط به فالون گونگ را منتشر نکنند. او گفت که هرگونه مقالهای از این دست باید برای تصویب به کنسولگری چین ارسال شود. درنتیجه، هیچکدام از رسانههای خبری مقالاتی درباره فالون گونگ منتشر نکردند و این فشارها و نگرانیها اعمال تلافیجویانه کنسولگری چین را نشان میدهد.
تلاشهای ح.ک.چ برای تقویت قدرت نرم
چانگ چینهوآ از دانشگاه ملی تایوان نسبت به گسترش «قدرت نرم» ح.ک.چ در جامعه بین المللی هشدار داد، که بهدنبال این است که از طریق روشهای فرهنگی بر ملل دیگر تأثیر بگذارد. نمونه آن محبوبیت فرهنگ فیلم و تلویزیون از کره جنوبی است. از طرف دیگر قدرت خشن به انگیزهها و تهدیدهای اقتصادی متکی است. چنین کشوری با سرکوب و اجتناب از نظرات و دیدگاههای منفی، میتواند منافع خودش را ارتقاء داده و دیدگاهش را رواج دهد.
قدرت خشن چین از مزایای اقتصادی و تجاری آن ناشی میشود. از طریق تأثیر مستقیم و غیرمستقیم، میتواند اهداف خاصی را برای سانسور خودشان در کنترل افکار عمومی اجرا کند. نهتنها در آزادی بیان مداخله میکند بلکه سیستمهای دموکراتیک و امنیت ملی در کشورهای غربی را نیز مورد تهدید قرار میدهد. به عبارت دیگر، این یک استراتژی جنگ نامتقارن است که توسط ح.ک.چ انجام میشود.
باوجود تلاشهای مداوم ح.ک.چ برای نفوذ به سایر کشورها، برخی در غرب شروع به مقاومت بیشتر کردند. درحالیکه در تاریخ ۴اکتبر۲۰۱۸، در چین در مؤسسه هادسون صحبت از سیاست دولت ترامپ بود، معاون رئیسجمهور ایالات متحده، مایک پنس درباره قدرت نظامی ح.ک.چ، سرقت اسرار تجاری، جاسوسی و نقض حقوق بشر صحبت کرد. این نگرش نشان میدهد که تلاشهای ح.ک.چ برای تأثیرگذاری بر رسانههای خبری خارج از چین، تحت نظارت قرار دارد و بالقوه کنترل و مهار خواهد شد.