(Minghui.org) آقای هه لیفانگ، ساکن شهر چینگدائو، واقع در استان شاندونگ، در تاریخ 2ژوئیه2019، دو ماه پس از آخرین دستگیری به‌دلیل امتناع از رها کردن باورش به فالون گونگ، در حبس درگذشت.

فالون گونگ یا همان فالون دافا یک سیستم مراقبه مبتنی بر اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری است. از ژوئیه 1999 که حزب کمونیست چین سرکوب این روش تزکیه را آغاز کرد، تعداد زیادی از تمرین کنندگان بازداشت، شکنجه یا حتی تحت برداشت اعضای بدن‌شان قرار گرفته‌اند.

خانواده آقای هه متوجه یک بریدگی بخیه‌شده روی سینه او و یک بریدگی باز روی کمرش شدند. پلیس نخست ادعا کرد که بریدگی‌ها نتیجه کالبدشکافی هستند و سپس داستان را تغییر داد و گفت که به‌زودی فردی برای معاینه پزشکی خواهد آمد، اما درنهایت هیچ پزشکی از پزشکی قانونی نیامد.

عزیزان آقای هه گمان می‌کنند که احتمالاً او یا در زمانی که در قید حیات بود یا اندکی پس از مرگش، تحت برداشت اعضای بدنش قرار گرفته است و این جریان دلیل واقعی بریدگی‌ها است. آنها به سوءرفتار روانی در زمان حبس نیز مشکوک هستند، چراکه آقای هه فقط در عرض 17 روز بازداشت، توانایی تکلم خود را ازدست داد و نمی‌توانست هیچ واکنشی نشان دهد.

آقای هه لیفانگ، تمرین‌کننده فالون گونگ از شهر جیمو در استان شاندونگ، در 2ژوئیه2019 درگذشت.

مرگ نابهنگام، پایانی بر سال‌ها سختی

درگذشت آقای هه پایانی بود بر سال‌ها درد و رنجی که به‌خاطر اعتقادش متحمل می‌شد. این مرد 45ساله بارها و بارها دستگیر و شکنجه شد- یک بار در حالی که در بازداشت بود، 17 زندانی کتکش زدند. کارت شناسایی‌اش لغو شد و برای اجتناب از دستگیری بیشتر مجبور شد 17 سال از خانه‌اش دور بماند.

پلیس به بهانه صدور کارت شناسایی، آقای هه را فریب داد و او را در 5مه2019 به اداره پلیس کشاند. آقای هه به‌محض ورود دستگیر شد و بعداً تحت خوراندن اجباری و سوءرفتارهای روانی قرار گرفت. وضعیت سلامتی‌اش رو به افول گذاشت و در 30ژوئن با عجله به بیمارستان منتقل شد.

بیش از 200 مأمور پلیس بین 30ژوئن و 3ژوئیه اعزام شدند تا مانع نزدیک شدن تمرین‌کنندگان محلی فالون گونگ و اعضای خانواده آقای هه به آن بیمارستان شوند.

آقای هه در تاریخ 2ژوئیه درگذشت، اما این جریان روز بعد به خانواده‌اش اطلاع داده شد. آنها تحت فشار قرار گرفتند تا موافقت کنند بدن آقای هه در همان روز سوزانده شود. بیش از 30 تن از مسئولان همراه چهار ون پلیس برای نظارت بر روند سوزاندن جسد او در محل حضور یافتند.

اجبار به 17 سال دوری از خانه

آقای هه ساکن محله بی‌آن در منطقه جیموی شهر چینگدائو بود. پلیس بی‌آن او را به‌دلیل تمرین کردن فالون گونگ بارها تحت آزار و اذیت داد و بازداشت کرد. کسب‌وکارش نیز متحمل ضرر شد؛ خانواده‌اش مورد تبعیض قرار گرفتند و به‌خاطر اعتقاد او سرزنش شدند.

آقای هه در شکایتی کیفری علیه جیانگ زمین، رهبر پیشین حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) به‌دلیل راه‌اندازی آزار و شکنجه فالون گونگ، نوشت: «در شروع آزار و شکنجه در سال 1999، کارم بسیار پررونق بود، اما به‌دلیل تبلیغات افتراءآمیز، بسیاری از مشتریانم گمراه شدند و با من مانند دشمن رفتار کردند. یکی از همسایگانم که قبلاً رفتار دوستانه‌ای داشت، به من و خانواده‌ام دشنام داد. حتی کودکان گاهی به من دشنام می‌دادند، زیرا تحت تأثیر تبلیغات افتراءآمیز قرار می‌گرفتند.»

یک بار در سال 2001، هفده زندانی در بازداشتگاه جیمو او را کتک زدند و او به کُما رفت. تشخیص پزشکی نشان داد که خون و اکسیژن به مغزش نرسیده است. پزشکان متوجه شدند که آقای هه دچار نارسایی چند عضو بدن نیز شده است و گفتند که او ارزش این را ندارد که نجاتش دهند.

اما آقای هه پس از آزادی، ازطریق روش تزکیه فالون گونگ نجات یافت. او وقتی از نقشه پلیس برای دستگیری مجدد خودش مطلع شد، از خانه‌اش فرار کرد و به‌مدت 17 سال از مکانی به مکانی دیگر نقل‌مکان می‌کرد.

مسئولان کمیته سیاسی و حقوقی جیمو (پی‌اِل‌اِی‌سی)، اداره 610 جیمو و اداره پلیس بی‌آن ثبت‌نام سکونت (هوکو) او را لغو کردند و کارت شناسایی‌اش را به حالت تعلیق درآوردند و این جریان مانع از این شد که بتواند شغل تمام‌وقت مناسبی بیابد، چراکه در چین چنین شغلی نیاز به کارت شناسایی دارد.

وضعیت مهلک، 17 روز پس از آخرین دستگیری

از آنجا که آقای هه درد و رنجی را که به‌خاطر تمرین کردن فالون گونگ متحمل شده بود، به‌تفصیل شرح داد، اداره 610 او را یکی از اهدف اصلی آزار و اذیت قرار داد.

آقای هه که مدت زیادی از خانه‌اش دور بود، واقعاً دلتنگ پدر و مادر مسنش شده بود. او در اوایل سال 2019 به خانه بازگشت، اما یک مأمور پلیس راهنمایی و رانندگی در مسیر از او کارت شناسایی خواست. او به‌دلیل نداشتن کارت شناسایی، مجبور شد 2000 یوآن جریمه بپردازد. این جریمه برای آقای هه که آواره بود و بدون داشتن کارت شناسایی قادر به یافتن شغل مناسبی نبود، بسیار زیاد بود. او تصمیم گرفت برای کارت شناسایی جدید اقدام کند.

او با اداره پلیس بی‌آن تماس گرفت و مأموری از او خواست كه برای گرفتن کارت شناسایی به آنجا برود.

آقای هه در 5مه2019 به اداره پلیس بی‌آن رفت، دستگیر و به بازداشتگاه پودونگ فرستاده شد. حکم دستگیری او در 14مه صادر و پرونده‌اش در 23مه به دادگاه جیمو فرستاده شد. در حالی که آقای هه در اعتراض به این جریان دست به اعتصاب غذا زد، نگهبانان بازداشتگاه او را تحت خوراندن اجباری قرار دادند و کتکش زدند و درنتیجه سراسر بدنش مجروح شد. او اختیارش را در دفع ادرار از دست داد و جانش در خطر بود.

عبارت روی تابلو: «دادگاه خلق منطقه جیمو»

وکیل آقای هه تا 22مه2019 اجازه ملاقات با او را نیافت. وکیلش اطلاع داد که آقای هه نمی‌تواند راه برود و اینکه با برانکار جابجایش می‌کنند. ماسکی روی صورتش است و کل بدنش را با لحاف سنگینی پوشانده‌اند. وقتی وکیل با آقای هه صحبت می‌کرد، او هیچ واکنشی نشان نمی‌داد.

در ماه مه هوا گرم بود. خانواده آقای هه که همراه وکیلش، دسته‌جمعی با او ملاقات کردند، مظنون شدند که لحاف سنگین و ماسک روی صورتش پوششی است بر جراحت‌های بدنش که براثر شکنجه ایجاد شده است و ازدست دادن توانایی تکلمش یا نشان ندادن هیچ واکنشی، دال بر این است که آقای هه تحت سوءرفتارهای روانی قرار گرفته است.

مرکز بازداشت پودونگ در منطقه جیمو، شهر چینگدائو

رد شدن درخواست آزادی

وکیل در 5ژوئن به بازداشتگاه بازگشت، اما در کل زمان صبح اجازه ندادند با موکلش ملاقات کند. او حاضر به ترک بازداشتگاه نشد و سرانجام بعدازظهر اجازه یافت که آقای هه را ببیند.

آقای هه را مجدداً روی یک برانکار آوردند. او هنوز هم واکنشی نشان نمی‌داد.

والدین آقای هه که حدوداً 80 سال دارند، به اداره استیناف جیمو و اداره پلیس بی‌آن رفتند تا درخواست کنند پسرشان را آزاد کنند، اما به آنها حتی اجازه ورود ندادند، چه برسد به اینکه فرد مسئول پرونده پسرشان را ببینند.

این زوج سالخورده و دخترشان در تاریخ 13ژوئن به اداره پلیس جیمو و اداره 610 جیمو رفتند تا برای آزادی آقای هه درخواست دهند. آنها موفق به ورود نشدند، اما از آنها خواسته شد در یک اتاق ملاقات، منتظر بمانند.

اداره پلیس جیمو

وقتی کسی در اداره پلیس برای گفتگو با آنها بیرون نیامد، در بعدازظهر به اداره پلیس بی‌آن رفتند. خواهر آقای هه گریه و درخواست کمک کرد و گفت که برادرش هر لحظه ممکن است بمیرد. پلیس تهدید کرد که خواهرش را بازداشت خواهد کرد و وقتی والدینش نیز به گریه افتادند، نرم شد. سپس این سه عضو خانواده را از ساختمان بیرون راندند.

اداره پلیس بی‌آن

یك بار وكیل به دادستان لی شیا از دادستانی جیمو نامه‌ای نوشت و پیشنهاد داد که با توجه به بیماری آقای هه، او را با قرار وثیقه آزاد كنند. لی با استناد به اعتصاب غذای آقای هه، از آزادی او اجتناب کرد.

دادستانی جیمو

در 24ژوئن که وکیل برای درخواست جلسه سوم ملاقات با موکلش، به بازداشتگاه رفت، نخست نگهبانی موافقت کرد، اما پس از درجریان گذاشتن معاون بازداشتگاه با نام خانوادگی لی، این درخواست را رد كرد، درحالی که به ناتوانی آقای هه برای صحبت کردن استناد می‌کرد.

درحالی که نمی‌توانست هیچ واکنشی نشان دهد، مجبور به حضور در دادگاه شد

جلسه دادرسی آقای هه در تاریخ 25ژوئن در بازداشتگاه پودونگ برگزار شد، حتی اگرچه آقای هه برای حضور در دادگاه شرایط مناسبی نداشت. چند مأمور برقراری نظم در دادگاه، او را به سالن دادگاه آوردند و روی یک صندلی هل دادند، در حالی که یکی از آنها مایعی را که مدام از بینی‌اش جاری بود، پاک می‌کرد.

در طول کل زمان دادگاه، آقای هه بی‌حس بود و هیچ واکنشی نشان نمی‌داد. مادر سالخورده او خواستار معالجه پزشکی پسرش شد، اما درخواستش نادیده گرفته شد.

مدارکی که دادستان لی فهرست‌ کرد، شامل این بود که آقای هه در سال 2001 بنرهایی درباره فالون گونگ آویزان کرده است، از جیانگ شکایت کیفری کرده و دور از خانه زندگی کرده است. وکیلش آن مدارک را یکی‌یکی رد کرد و شهادت‌های شاهدان را زیر سؤال برد. او مجدداً بر آزادی عقیده تصریح‌شده در قانون اساسی چین اشاره کرد و خواستار آزادی بدون قیدوشرط آقای هه شد.

به گفته افراد داخلی، قاضی گائو فی از دو مقام ارشد که از اتاق دیگری فیلم زندۀ‌ این محاکمه را تماشا می‌کردند، مدام دستوراتی دریافت می‌کرد. یک مأمور لباس‌شخصی تمام مدت در حال فیلمبرداری از خانواده آقای هه بود، در حالی که ده‌ها مأمور پلیس در داخل و خارج بازداشتگاه نگهبانی می‌دادند.

خانواده آقای هه سه روز بعد با گائو تماس گرفت و نگران این بود که آقای هه به‌زور تحت تزریق دارو قرار گیرد و به‌دلیل وضعیت پزشکی‌اش درخواست کردند که او با قرار وثیقه آزاد شود. گائو صرفاً از آنها خواست كه منتظر نتیجه دادگاه باشند.

خانواده با مشاهده تداوم دردورنج آقای هه در بیمارستان، دل‌شکسته شد

آقای هه در تاریخ 30ژوئن از بازداشتگاه پودونگ در منطقه جیمو به بیمارستان شماره 3 چنگ‌یانگ منتقل شد. بیش از 20 ون پلیس اعزام شدند و کارمندان کمیته اماکن بی‌آن نیز برای محافظت از او آمدند، اما تا صبح روز بعد به خانواده آقای هه اطلاع داده نشد و در صبح مأموری با نام خانوادگی سان از بازداشتگاه آنها را خبر کرد.

بیمارستان شماره 3 چنگ‌یانگ در فاصله بیش از 30کیلومتری از محل بازداشتگاه، بیمارستانی در سطح روستا با کیفیت پایین است که گزارش می‌شد در طول همودیالیز بیماران به آنها داروهای قلابی فروخته و آنها را به هپاتیت ب آلوده کرده است. اعضای خانواده آقای هه گیج شده بودند که چرا ده‌ها ون پلیس او را به این مکان اسکورت کرده‌اند، در حالی که سایر بیمارستان‌های نزدیک‌تر و معتبرتر را ازقلم انداخته‌اند.

بیمارستان شماره 3 چنگ‌یانگ

نگرانی‌های آنها پس از ورود به بیمارستان بیشتر شد. آقای هه روی تخت دراز کشیده بود، درحالی که لوله‌ها و سیم‌هایی به سراسر بدنش وصل بود و هیچ واکنشی نشان نمی‌داد. یکی از پزشکان گفت که ریه‌های آقای هه در جریان خوراندن اجباری در بازداشتگاه آسیب دیده است.

خواهر و شوهرخواهر آقای هه شاهد این واقعیت بودند که وقتی پزشکی لوله‌ای را به دهان آقای هه وارد می‌کرد، بدنش با هر فرو بردن، از شدت درد می‌لرزید؛ آنقدر شدید که تقریباً مانند این بود که با برق به او شوک وارد می‌کنند.

خواهر آقای هه با دیدن این صحنه به‌حدی گریه کرد که صدایش بیرون نمی‌آمد. مأموری جلو آمد تا از نزدیک‌تر شدن آنها جلوگیری کند. درحالی که شوهرخواهر آقای هه پیشنهاد داد آقای هه را برای بهبود به خانه بازگردانند، مأموران اداره پلیس بی‌آن موافقت نکردند.

بیش از 200 مأمور پلیس اعزام شده و اعضای خانواده دور رانده شدند

یکی از نگهبانان بازداشتگاه پودونگ در شامگاه اول ژوئیه به والدین آقای هه گفت که به خانه برگردند و برای فرزندشان وثیقه تهیه کنند. این زوج سالخورده مجبور شدند برگردند، اما بعد از اینکه متوجه شدند زندگی فرزند ناتوانشان در معرض خطر است، به بیمارستان بازگشتند، درحالی که  پلیس اجازه نزدیک شدن را به آنها نداد.

تلفن‌های همراه والدین آقای هه بازرسی شد تا ببینند آیا ضبطی صوتی یا تصویری صورت گرفته است یا خیر. سپس آنها را از بیمارستان بیرون راندند.

اداره 610 جیمو آن شب (1 ژوئیه) تعداد بیشتری از نیروهایش را به آنجا اعزام کرد. اعضای خانواده و تمرین‌کنندگانی که از این جریان اطلاع داشتند، از نزدیک تحت نظر قرار گرفتند. مأموری تهدید کرد: «هرکس در این جریان مداخله کند، دستگیر خواهد شد.» پلیس توجه ویژه‌ای به شوهرخواهر آقای هه داشت و هر جا می‌رفت دنبالش می‌کرد. به کارمندان کمیته‌های حزب روستا نیز مأموریت داده شد تا اعضای خانواده آقای هه را تحت نظر بگیرند.

صبح روز 2ژوئیه، نگهبانان بازداشتگاه پودونگ آنجا را ترک کردند و مأموران اداره پلیس بی‌آن مسئولیت را به‌دست گرفتند. پلیس پس از ورود، همه اعضای خانواده را که در بیرون بیمارستان جمع شده بودند، دور راند. بعداً در همان روز، حتی یک عضو خانواده هم در آن نزدیکی نبود، در حالی که مأموران پلیس در کل بیمارستان در حال نگهبانی بودند.

تخمین زده می‌شد که حدود 200 مأمور پلیس و بیش از 20 ون پلیس بین 30ژوئن تا 3ژوئیه به این مکان اعزام شده‌اند. این مأموران که از اداره پلیس منطقه جیمو و ادارات فرعی پلیس این منطقه آمده بودند، تعداد زیادی دست‌بند به همراه داشتند و هر لحظه آماده دستگیری بودند. مأموری با نام خانوادگی یائو از کمیته اماکن بی‌آن، به‌طور خاص به تمرین‌کنندگان فالون گونگ هشدار داد که از این پرونده دوری کنند.

بریدگی‌های باز در جلو و پشت بدن

خانواده آقای هه معتقدند که او بین بعدازظهر و شب 2ژوئیه درگذشت، اگرچه تا ساعت 10 صبح 3ژوئیه به آنها اطلاع داده نشد. آنها اجازه نیافتند جسد آقای هه را نیز در بیمارستان ببینند.

در بعدازظهر، خانواده آقای هه برای دیدن جسدش به محل تدفین بی‌آن رفتند، اما رئیس اداره پلیس بی‌آن به آنها اجازه نداد. پس از درخواست‌های مكرر و شدید خانواده‌اش، به آنها گفته شد كه در مركز استیناف در بی‌آن صبر كنند. بعداً دبیر حزب روستا چنین درخواستی را مطرح کرد. دو ساعت بعد، خانواده‌اش اجازه یافتند جسد را ببینند.

جسد آقای وی بریدگی‌هایی باز هم در قسمت جلو و هم در قسمت پشتش داشت و یکی از بریدگی‌ها روی سینه‌اش بخیه زده شده بود چهره آقای هه حالت دردمندی داشت و دهانش باز بود. در بینی و دهانش خون بود و بین دندان‌هایش نیز خون دیده می‌شد. زخم‌هایی نیز در سراسر بدنش داشت، مخصوصاً در پاها و دستانش که با سوراخ‌های ناشی از سوزن کبود شده بودند. علاوه بر این، تاول‌هایی نیز روی گردنش دیده می‌شد.

وقتی خانواده‌اش سؤال کردند که چرا بدنش بریدگی جراحی دارد، مأموری گفت که آنها نتیجه کالبدشکافی است. سپس گفت که کالبدشکافی را باید پزشکی از پزشکی قانونی شهر چینگدائو انجام دهد، اما هیچ پزشکی به آنجا نیامد.

پلیس بی‌آن ترتیب سوزاندن جسد را داد و در 3ژوئیه کل روند را تحت نظر گرفت. بیش از 30 تن از مسئولان، به علاوه مأموران پلیس مسلح و مأموران پلیس لباس‌شخصی، هم در داخل و هم در خارج از محل تدفین نگهبانی می‌دادند. حتی بعد از سوزاندن جسد آقای هه، چهار ون پلیس در حال گشت‌زنی در روستا بودند.

در 4ژوئیه که خاکستر آقای هه دفن شد، مأموران اداره پلیس بی‌آن با دست‌بندهایی در محل حضور داشتند و تهدید می‌کردند که تمرین‌کنندگان فالون گونگی را که جرئت حضور در مراسم خاکسپاری را داشته باشند، دستگیر می‌کنند.

خانواده آقای هه بازداشتگاه را برای مرگ او مسئول می‌دانست، اما مسئولان بازداشتگاه با گفتن اینكه پس از شروع اعتصاب غذا، مواد مغذی به آقای هه تزریق كرده‌اند، از زیر بار مسئولیت شانه خالی كردند. هم‌روستایی‌های آقای هه این ادعا را رد کردند. یکی از ساکنین روستا گفت: «سخت است که تصور کنیم چنین مرد سالم و چابکی به این صورت در کمتر از دو ماه بازداشت، ما را تنها بگذارد.»

کارکنان کلیدی مسئول در آزار و شکنجه آقای هه:

وانگ شیرونگ، رئیس اداره 610 جیموگائو فی، قاضی دادگاه جیمو: 85559880-532-86+ ، 18562885256-86+ ، 15192667561-86+لی شیا، دادستان دادستانی جیمولیو جیانشینگ: رئیس اداره پلیس بی‌آنلی ونیونگ، مدیر بخش امنیت داخلی اداره پلیس جیمو: 66583280-532-86+ ، 13964276811-86+نیو رویژی، دبیر حزب کمیته سیاسی و حقوقی (پی‌اِل‌اِی‌سی) جیمو: 88552219-532-86+، 885523738-532-86+، 88551529-532-86+معاون بازداشتگاه پودونگ: 66578916-532-86+

گزارش مرتبط:یک بار 17 زندانی کتکش زدند و دوباره دستگیر شد- سختی‌های مردی شاندونگی و خانواده‌اش به‌خاطر اعتقادشان