(Minghui.org) مدت‌های طولانی فکر می‌کردم که محیط تزکیه محلی در بین تمرین‌کنندگان فالون دافا خوب نیست. احساس می‌کردم باید محیطی باشد که همه برای بهبود خود‌شان به درون نگاه کنند. اما پس از گذشت چند سال، محیط همچنان تغییر نکرده بود. امیدم را درخصوص گروه از دست داده و نگرشی منفی نسبت به آنها در خودم رشد دادم، فکر می‌کردم که آنها از مسیری پیروی می‌کنند که نیروهای کهن آن را نظم و ترتیب داده بودند.

یک روز تحت‌تأثیر این متن از «گفتگوی با زمان» قرار گرفتم:

«موجود خدايي: اين مشكلات درحال حاضر خيلي جدي شده است. خوب مي‌بود اگر مي‌توانستند موفق شوند براي چيزهايي كه توانسته‌اند در ديگران بيابند، در درون خودشان جستجو كنند.

استاد: زمان آن است كه خوش‌فكر شوند به‌طوري‌ كه محيط‌شان بتواند به محيطي براي عمل تزكيه‌ واقعي تبديل شود و بدين طريق قادر خواهند بود خداياني واقعي شوند.» («گفتگویی با زمان»، نکات اصلی برای پیشرفت بیشتر)

بعد از این که درباره آن فکر کردم، متوجه شدم که واقعاً براساس آنچه استاد از تمرین‌کنندگان دافا می‌خواهند عمل نکرده بودم. پس از اندیشیدن درباره‌اش و نگاه کردن به درون متوجه شدم که محیط بیرونی‌ام درواقع منفی نبود. بلکه دیدگاه خودم نسبت به سایر تمرین‌کنندگان بود که باعث می‌شد محیط آنگونه به نظر برسد. وقتی به آنچه که در دیگران می‌دیدم نگاهی دقیق و صادقانه کردم، و قلب‌ صمیمی سایر تمرین‌کنندگان برای تزکیه را دیدم، افکار و احساسات منفی‌ام بلافاصله ناپدید شدند.

چند سال در باتلاقی دست و پا زدم که خودم ایجاد کرده بودم. هنگامی که متوجه شدم نگرش منفی‌ام از یک وابستگی سرچشمه می‌گیرد، از آن رها شدم و فضای تزکیه‌ام بلافاصله بهبود یافت.