(Minghui.org) بسیاری از تمرین‌کنندگان ازجمله خودم، کوچک‌ترین مشکلات را در سایر تمرین‌کنندگان مورد ملاحظه قرار می‌دهیم. اما، هنگامی‌که به آن مشکلات اشاره می‌کنیم، آیا صمیمانه می‌خواهیم این مشکلات را حل کنیم؟ یا احساس  می‌کنیم که بهتر از دیگران هستیم و بهتر از سایرین می‌توانیم مسائل را ببینیم؟ گاهی اوقات، حتی از سایر تمرین‌کنندگان فاصله می‌گیریم. آیا با چنین رفتاری از فرصت‌هایی که برای تزکیه قلب‌مان ایجاد می‌شود اجتناب نمی‌کنیم؟

استاد بیان کردند:

«...ما بر رشد و ارتقاء همه جانبه شما تأکید می‌کنیم.» (سخنرانی دوم در، جوآن فالون)

هنگامی‌که درگذشته درباره مشکلاتی که به آن آگاه می‌شدم صحبت می‌کردم، اغلب با نگرشی حاکی از نارضایتی صحبت می‌کردم. افرادی که صحبت‌هایم را می‌شنیدند نیز احساس ناراحتی می‌کردند. مشکلات را حتی بدتر جلوه می‌دادم، زیرا وابستگی خودم را نیز به مشکلات اضافه می‌کردم.

اگر هر تمرین‌کننده‌ای وابستگی‌هایش را به مشکلات اضافه کند، محیط تزکیه‌مان کاملاً پیچیده خواهد شد.

می‌دانیم که ما تمرین‌کنندگان همیشه باید برای یافتن مشکلات‌مان به‌درون نگاه کنیم. چنین نگرشی، بعد از زمانی طولانی از تزکیه شکل می‌گیرد. این برای یک تزکیه‌کننده امری کاملاً بدیهی می‌شود.

نگاه به‌درون احساسی بسیار شگفت‌انگیز است. لازم است قلبی پاک داشته باشید، بنابراین احساسات و عقاید مختلف شما را تکان نخواهند داد. همچنین باید حس نیک‌خواهی و بردباری داشته باشید. آنگاه سایر تمرین‌کنندگان نیز حالت صلح‌آمیز شما را احساس خواهند کرد، با قلبی آرام به صحبت‌های شما گوش می‌دهند و می‌توانیم با این مشکل مواجه شده و با کمک یکدیگر آن‌را حل کنیم. آنگاه، یک محیط تزکیه نیک‌خواهانه‌ای درمیان تمرین‌کنندگان دافا ظاهر خواهد شد.