(Minghui.org) تمرین‌کنندگان فالون گونگ در روز 15 آوریل در پارک هونگ لیم در سنگاپور تجمعی را برگزار کردند تا بیستمین سالگرد «دادخواهی 25 آوریل» در پکن را گرامی بدارند.

در 25 آوریل 1999، در پکن، بیش از 10هزار تمرین‌کننده فالون گونگ در خیابان‌های خارج از محل شکایات و پیشنهادات عمومی ملی (یا اداره استیناف که سازمان رسمی برای دریافت دادخواست‌ها است) برای اعتراضی مسالمت‌آمیز به آرامی در صفوفی منظم ایستادند. آنها خواستار آزادی 45 تمرین‌کننده اهل تیانجین و حق تمرین فالون گونگ بودند.

قبل از آن روز، تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چند شهر بزرگ و مهم چین، در طول تمرینات صبحگاهی تحت آزار و اذیت قرار گرفتند و مقالات تبلیغاتی دروغین در رسانه‌های دولتی دیده شده بود. حق آنها برای تمرین باور معنوی‌شان به‌طور فزاینده‌ای نقض می‌شد. اعتراض مسالمت‌آمیز «25 آوریل» راهی برای جلب توجه عموم مردم به کمپین آزار و اذیت در سراسر کشور بود. به‌محض این که تمرین‌کنندگان تیانجین آزاد شدند، اعتراض به پایان رسید و تمرین‌کنندگان بی‌سروصدا آن محل را ترک کردند.

جهان در آن روز، چهرۀ‌ دیگری از چین را مشاهده کرد. پس از قتل عام میدان تیان‌آن‌من در یک دهه قبل، حقیقت این است که اعتراض صلح‌آمیز در چین ممکن است رخ دهد و در همان روز حل و فصل شود.

اما جیانگ زمین رئیس وقت حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) مصمم بود که این تمرین را سرکوب و نابود کند. او ادعا کرد که اعتراضات صلح‌آمیز تمرین‌کنندگان فالون گونگ حملۀ گروهی آنها به مقر مرکزی حزب کمونیست چین بوده و از آن به‌عنوان بهانه اصلی برای آغاز کمپین آزار و شکنجه در ماه ژوئیه 1999 استفاده کرد.

این آزار و اذیت باعث مرگ هزاران تمرین‌کننده فالون گونگ شده و میلیونها خانواده را در چین از هم پاشیده است. حزب کمونیست چین گفت که آنها را آزاد می‌کند و اموالشان را بازمی‌گرداند به شرط این که باور معنوی‌شان را نفی کنند.

در مواجهه با رویداد «25 آوریل،» تمرین‌کنندگان سراسر دنیا، از جمله چین بر پیروی از اصول حقیقت، نیکخواهی، بردباری ایستادگی و از آن زمان تاکنون حقایق مربوط به آزار و شکنجه را به‌روشی کاملاً مسالمت‌آمیز روشن کرده‌اند. تجمع در سنگاپور یک نمونه است.

تمرین‌کنندگان تمرینات فالون گونگ را در پارک هنگ لیم در 15 آوریل نمایش دادند.

گردشگر: همه باید از رویداد «۲۵ آوریل» مطلع شوند

جیمی، معلم استرالیایی، مشغول گشت و گذار در سنگاپور بود که تجمع تمرین‌کنندگان را دید. او گفت که درباره نقض حقوق بشر در چین می‌داند، اما این اولین بار بود که درباره آزار و شکنجه فالون گونگ می‌شنید.

او گفت که در طی سفر شش ماهه خود به آسیا از چین دیدن نکرده است. او احساس می‌کرد که اگر چینی‌های بیشتری آگاه و علیه ظلم و ستم ایستادگی کنند، حزب کمونیست چین سقوط خواهد کرد. او افزود که همه باید از رویداد «25 آوریل» مطلع شوند.

گردشگران و افراد محلی توقف می‌کردند تا با تمرین‌کنندگان گفتگو کنند. برخی تابلوهای نمایش را می‌خوانند، در حالی که برخی عکس و فیلم گرفتند.

آهیش به‌عنوان مدیر فروش در سنگاپور سه سال کار کرده است. او که مخالف برداشت اجباری اعضای بدن به‌دست ح‌ک‌چ بود. می‌خواست بیشتر در باره این موضوع بداند و تعدادی از مطالب اطلاع‌رسانی چاپ شده را برداشت.

از آنجا که بسیاری از گردشگران می‌دانستند که برگزاری تجمع در سنگاپور اتفاقی نادر است، این رویداد موجب برانگیختن کنجکاوی آنها شد. آقای لی اهل شمال غرب چین گفت که همسرش فالون گونگ را تمرین می‌کند در ابتدا او مخالف آن بود، اما بعد از اینکه شاهد بود که چقدر وضعیت سلامتی و ظاهرش بهبود یافت، حامی او شد. او گفت: «اگر تمرین‌کنندگان بتوانند تمرینات را در اماکن عمومی انجام دهند درست همانطور که در اینجا انجام می‌دهند، عالی خواهد بود.»

هنگامی که یک زن و شوهر از لتونی پرسیدند که چرا تمرین‌کنندگان تحت آزار و شکنجه قرار گرفته‌اند، آنها گفتند: «فالون گونگ به سرعت محبوب شد زیرا به مردم می‌آموخت که مهربان و صادق باشند. رئیس حزب کمونیست چین در آن زمان به محبوبیت فالون گونگ حسادت کرد.»

این زن و شوهر گفتند که وقتی لتونی تحت کنترل رژیم کمونیست بود آنها بچه بودند، از این‌رو آنها می‌دانستند که حزب کمونیست چقدر سرکوبگر است. آنها مطالب اطلاع‌رسانی را دریافت کردند و دربارۀ تمرینات پرسیدند.

تمرین‌کنندگان واقعۀ «25 آوریل» را به یاد می‌آورند

آقای سان یکی از تمرین‌کنندگان بود که در دادخواهی 25 آوریل 1999 شرکت کرده بود. او گفت: «آنچه بیشتر مرا تحت تأثیر قرار داد، آرامش و وقار آنها بود.» او در تمام عمرش در پکن زندگی کرده است. بسیاری از کمپین‌های حزب کمونیست چین را دیده بود و به‌خوبی آگاه است که وقتی حزب کمونیست چین گروه‌های خاصی را هدف قرار می‌دهد چه وحشتی ایجاد می‌کند.

آقای سان یادآور شد: «در سال 1999 من60 ساله بودم و پنج سال از آغاز تمرین فالون گونگم می‌گذشت.» او گفت: «در مسیرم به اداره استیناف آرام و عاری از نگرانی بودم. تصمیم گرفتم که به مقر حکومت بروم. آن روز صبح هزاران تمرین‌کننده را دیدم. اگرچه تعداد زیادی از ما در آنجا بودند، همگی مؤدب و منظم بودیم. ما حتی زباله نداشتیم. چند مأمور پلیس هم بودند. آنها به نظر می‌رسید که بسیار آرام هستند و سیگار می‌کشیدند و با هم صحبت می‌کردند.»

او افزود: «احساس آرامش می‌کردم. در آن روز فضا صلح‌آمیز بود و حس اعتماد داشتیم. ترسی نداشتم. وقتی شنید که تمرین‌کنندگان تیانجین آزاد شدند، او با بقیه افراد همگی آنجا را ترک کردند.

پیش از آمدن به سنگاپور، آقای سان در چین زندانی شد. فالون دافا (نام دیگری برای فالون گونگ) به من کمک کرد تا فرد بهتری شوم. من سلامتی و شادی‌ام را مدیون دافا هستم. چگونه می‌توانم تمرین نکنم؟ من تعالیم استاد لی را می‌خوانم و آنها راهنمای من هستند. کلمات ایشان حقیقت است.»

خانم گائو در آوریل 1999 در سنگاپور تحصیل می‌کرد. تمرین‌کنندگان در سنگاپور برای روشنگری حقیقت برای روزنامه‌های بزرگ برنامه‌ریزی کردند. آنها با دادخواست تجدید نظر به سفارت چین رفتند و برای ارائه اطلاعاتی درباره فالون گونگ نزد دولت سنگاپور رفتند.

خانم گائو خاطرنشان کرد: «نگران تمرین‌کنندگان داخل چین بودم. خیلی خوب می‌دانستم که چگونه ح‌ک‌چ طی ده‌ها سال مردمش را تحت آزار و اذیت قرار داده است. از این رویداد شوکه شدم اعتراضات صلح‌آمیز در جامعه چین بسیار به ندرت اتفاق می‌افتد، به ویژه پس از قتل عام تیان‌آن‌من.»

او دید که بازآفرینی‌ از پژوهش‌خواهی «25 آوریل» در خارج از سفارت چین در سنگاپور برگزار شد. تمرین‌کنندگان احساس کردند باید کاری انجام دهند. دیدن آن تعداد زیاد از تمرین‌کنندگان در آنجا تأثیرگذار بود. بعضی از آنها از پکن، استان هنان یا شاندونگ بودند. برخی در سنگاپور تحصیل می‌کردند برخی از آنها فقط برای گشت و گذار به سنگاپور آمده بودند. چند نفر مالزیایی نیز بودند.»

خانم گائو آن روز را به یاد آورد و گفت: «ما آن موقع نمی‌دانستیم که یک کمپین سازمان‌یافته آزار و شکنجه چند ماه بعد آغاز خواهد شد و بیش از 20 سال طول خواهد کشید. در طول این سالها تمرین‌کنندگان به اعتقاد خود پایبند بوده‌اند. احساس می‌کنم این رویدادی شگفت‌انگیز و نادر در تاریخ بشر بوده است.

فکر می‌کنم اعتراض«25 آوریل» بر وجدان مردم چین و جهان تأثیر داشته است. هرچیزی که در طی این 20 سال رخ داد، مهربانی یا شرارت، بخشی از تاریخ خواهد بود.