(Minghui.org) تمرین‌کنندگان فالون دافا در تورنتو، کانادا، در 20 آوریل 2019، در ساختمان مجمع قانونگذاری انتاریو، یک مراسم شمع‌افروزی برگزار کردند؛ بزرگداشتی باوقار به یاد هم‌تمرین‌کنندگانی که حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) آنها را به قتل رساند.

اعضای کلوپ تمرین‌کنندگان جوان دافا در تورنتو این رویداد را سازماندهی و برنامه‌ریزی کردند. آنها با مشارکت‌شان در این فعالیت، درک بهتری از اهمیت دادخواهی 25 آوریل به‌دست آوردند که 20 سال پیش در پکن رخ داد.

به گفته خانم لی، هماهنگ‌کننده این رویداد، بعضی از تمرین‌کنندگان جوان پس از سال 1999 متولد شدند و فقط درباره این دادخواهی مسالمت‌آمیز شنیده‌اند. او گفت: «برای بسیاری از آنها نخستین باری بود که چنین رویدادی را برنامه‌ریزی می‌کردند، اما همگی بردبار بودند و همه چیز را با دقت زیاد نظم‌وترتیب دادند. برای اینکه بتوانیم از این مراسم عکس بگیریم، از رهگذران می‌خواستیم از پشت عکاس عبور کنند. بسیاری از تمرین‌کنندگان جوان از این فرصت استفاده کردند تا به مردم بگویند فالون دافا چیست و چرا با وجود باران این فعالیت را برگزار می‌کنیم.»

این تمرین‌کنندگان جوان سخت همکاری کردند تا همه چیز را برای این مراسم شمع‌افروزی آماده کنند، از جمله جستجوی اطلاعات درباره آنهایی که تا سرحد مرگ شکنجه شدند، انتخاب عکس‌ها و طراحی تابلوهای نمایشی، آماده کردن حلقه‌های گل، آماده کردن شمع‌ها برای این مراسم و غیره. خانم لی گفت که تمرین فالون دافا را در خارج از چین آغاز کرد. وقتی عکس‌های تمرین‌کنندگان فوت‌شده را مرتب می‌کرد، برای نخستین بار متوجه شد که در زمان دادخواهی 25 آوریل 1999 وضعیت در چین چقدر بد و آن رویداد چقدر تاریخی و مهم بود.

تمرین‌کنندگان تورنتو در 20 آوریل 2019، بیرون ساختمان مجمع قانونگذاری انتاریو، یک مراسم شمع‌افروزی برگزار کردند، در یادبود تمرین‌کنندگانی که ح.ک.چ آنها را تا سرحد مرگ شکنجه کرد.

تمرین‌کنندگان جوان

خانم لی، هماهنگ‌کننده گروه تمرین‌کنندگان جوان (سمت راست)، عکس سان یی را در دست دارد، تمرین‌کننده‌ای که تا سرحد مرگ تحت آزار و شکنجه قرار گرفت.

تحت تأثیر مراسم شمع‌افروزی

خانم لی به مدیر این ساختمان گفت از آنجا که تعداد بسیار زیادی از تمرین‌کنندگان در این مراسم شرکت کردند، برخی از آنها باید روی چمن بنشینند. مدیر شگفت‌زده شد و پرسید آیا آنها اهمیت نمی‌دهند که زمین خیس و گلی است. خانم لی به او گفت که اگرچه در بعدازظهر باران باریده است، هیچ کسی درحین انجام تمرینات شکایت نکرد.

خانم لی گفت: «در طول این مراسم شمع‌افروزی مدیر ساختمان به من گفت که شکل‌دادن کلمات شگفت‌آور است. او گفت که کارکنان ساختمان از طبقه بالا به آن نگاه کردند و بسیار تحت تأثیر قرار گرفتند. همانطور که آنجا را ترک می‌کردیم، کارکنان گفتند که فعالیت مسالمت‌آمیزمان را دوست داشتند و امیدوارند که در آینده نیز با ما همکاری کنند.»

تمرین‌کنندگان جوان افکار خود را درباره مشارکت در این رویداد به‌اشتراک می‌گذارند

بو هان (سمت راست) به برنامه‌ریزی این رویداد کمک کرد.

بو هان که امسال کلاس دوازدهم است، وقتی خیلی کوچک بود، تمرین فالون دافا را شروع کرد. او با اشاره به کمک برای سازماندهی این رویداد، گفت: «تجربه‌ای باورنکردنی بود. اگرچه هوا معتدل بود، باران سرد بود. پاها و دست‌هایم امروز صبح هنگام انجام تمرینات بی‌حس و سرد بودند، اما می‌توانستم جریان گرمی از میدان انرژی را احساس کنم. سروصدا ما را احاطه کرده بود، اما در درونم احساس آرامش داشتم و فراموش کرده بودم که هوا چقدر سرد است.»

بو هان آن شب درخصوص تدارکات لازم برای مراسم شمع‌افروزی به مشکلاتی برخورد کرد. بادی قوی، لیوان‌های استفاده‌شده برای نگه داشتن شمع‌ها را با خود برد. او افکار درست فرستاد تا همه افکار منفی‌اش را ازبین ببرد. سایر تمرین‌کنندگان کارشان را رها کردند و به کمک او آمدند. او شاهد همکاری بدون خودخواهی آنها بود.

روبی به تدارکات لازم برای مراسم شمع‌افروزی کمک می‌کند.

روبی 20 ساله است و پنج سال فالون دافا را تمرین می‌کند. او دانشجوی سال دوم دانشگاه تورنتو است. روبی گفت: «وقتی شمع‌ها را مرتب می‌کردم، پلیس گفت نیم متر فضا برای عبور مردم بگذاریم، اما وقتی تقریباً کارمان به پایان رسیده بود، گفتند که باید این فضا را تا 80 سانتی‌متر افزایش دهیم. همه بدون هیچ گونه شکایت کاری را که گفته شده بود، انجام دادند.»

«تغییرات دقیقه‌آخری دیگری نیز وجود داشت، اما در نهایت همه چیز به آرامی پیش رفت، زیرا همه می‌خواستند این فعالیت با موفقیت برگزار شود. با ازخودگذشتگی همکاری کردیم و هرجا نیاز به کمک بود، برای همکاری آماده بودیم. نخستین باری بود که در یک مراسم شمع‌افروزی شرکت می‌کردم و تجربه‌ای فراموش‌نشدنی بود. قدردان کمک هم‌تمرین‌کنندگان هستم. احساس می‌کنم بدنی واحد هستیم و به‌صورت یکپارچه با یکدیگر همکاری می‌کنیم.»

دیوید از بخش علوم آمار دانشگاه تورنتو فارغ‌التحصیل شد و دو سال مشغول به کار است. او گفت: «افتخار می‌کنم که در این فعالیت شرکت کردم. علی‌رغم باران، همه در سکوت ایستادند تا به هم‌تمرین‌کنندگانی که به‌خاطر اعتقادشان تحت آزار و شکنجه قرار گرفتند، ادای احترام کنند. لحظه باوقاری بود. وقتی در چین بزرگ می‌شدم، نمی‌توانستم هیچ چیزی شبیه به این را ببینم.»

«به‌عنوان تمرین‌کنندگان جوان، گروهی پرانرژی هستیم، اما امروز سمت بالغی را دیدم. در طول شکل‌‌دادن کلمات، همه سرشان با آنچه قرار بود انجام دهند، شلوغ بود و نوعِ همکاری وصف‌ناپذیر بود. از همکاری با سایر تمرین‌کنندگان جوان چیزهای زیادی آموختم.»

آقای سان (با کلاه زردی بر سر) به تدارکات لازم برای مراسم شمع‌افروزی کمک می‌کند.

آقای سان دانشجوی سال سوم دانشگاه مک‌مستر است و وقتی خردسال بود تمرین فالون دافا را آغاز کرد. او گفت: «25 آوریل روز خاصی است. خیلی خوش‌اقبالم که در این رویداد باوقار شرکت می‌کنم. مشارکتم این احساس را به من داد که درحال ادای احترام به آنهایی هستم که به‌خاطر باورشان جان خود را فدا کردند. اگرچه شب و تاریک است، شمع‌ها تاریکی را روشن می‌کنند و امید را به‌ارمغان می‌آورند. به آنچه انجام می‌دهیم، افتخار می‌کنم. همه در این تیم با هم به‌خوبی همکاری کردند.»