(Minghui.org) در تاریخ 8 مه 2019، کمیته مجلس فدرال آلمان که در زمینه حقوق بشر و کمک‌های بشردوستانه فعالیت دارد، در خصوص آزار و اذیت اقلیت‌های مذهبی در چین جلسه‌ای علنی برگزار کرد. بیش از 20 عضو مجلس فدرال آلمان در این جلسه حضور یافتند که شامل کارشناسان سازمان‌های غیردولتی، نمایندگان گروه‌های اقلیت و محققان بودند.

دیوید لی، محقق مرکز تحقیقات برداشت اعضای بدن چین (COHRC)، برای ارائه یافته‌های مرکز، دعوت شد. آقای لی اظهار داشت: «برخلاف قاچاق اعضای بدن در بازار سیاه در سایر کشورهای جهان، برداشت اجباری اعضای بدن از زندانیان عقیدتی در چین، بر اساس تقاضای حزب کمونیست چین و با مجوز حکومت، به‌شکل صنعتی و توسط سازمان‌های نظامی و حکومتی محلی انجام می‌شود.

او گفت: «این یکی از شنیع‌ترین فجایع حقوق بشر در قرن بیست و یکم است.»

جلسه دربارۀ حقوق بشر اقلیت‌های مذهبی در چین، در 8 مه توسط کمیته مجلس فدرال آلمان فعال در زمینۀ حقوق بشر و کمک‌های بشردوستانه، برگزار شد.

دیوید لی از مرکز تحقیقات برداشت اجباری اعضای بدن چین، نتایج تحقیقات این مرکز را ارائه می‌کند.

در طول این جلسه، تمرین‌کنندگان فالون گونگ از آلمان در خارج از ساختمان رایشتاگ (پارلمان آلمان) فعالیتهایی را به‌منظور اطلاع‌رسانی به مردم دربارۀ آزار و شکنجه در چین برگزار کردند.

یک سیستم کشتار کنترل شدۀ حزب کمونیست چین

آزار و شکنجه فالون گونگ توسط جیانگ زمین، رهبر سابق حزب کمونیست چین آغاز شد. اطلاعات و نمونه‌های ارائه شده از خشونت‌های انجام شده علیه افراد هدف قرار گرفته از سوی دولت چین، موجب شوکه شدن شرکت‌کنندگان حاضر در جلسه شد.

طبق گزارش  COHRCدر چین که سیستم اهدای عضو تقریباً وجود ندارد، صنعت پیوند عضو از سال 2000 رونق داشته است. در سال 2006، افشاگران ابتدا ادعا کردند که ح‌ک‌چ در حال برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ بازداشت‌شده و سایر زندانیان عقیدتی است. فعالین حقوق بشر بین‌المللی و کارشناسان متعاقباً مجموعه تحقیقات مستقلی را شروع کردند.

آقای لی در شهادت خود گفت که بر اساس حداقل تعداد تخت الزامی که توسط وزارت بهداشت سابق در چین تعیین شده است، 169 بیمارستان برای پیوند عضو توسط وزارتخانه تأیید شده‌اند که ظرفیت 70 هزار پیوند در سال را دارند. اما، اکثر بیمارستان‌ها به مراتب بیش از حداقل ظرفیت عمل می‌کردند و نرخ بهره‌برداری برخی از آنها بیش از 100٪ بوده است.

COHRC نتیجه‌گیری کرد که تعداد واقعی پیوند عضو در چین بسیار بالاتر از رقم رسمی10هزار تا 15هزار عمل در سال است.

آنچه باعث ایجاد شک بیشتر درباره رعایت اصول اخلاقی در سیستم پیوند چین شد این است که رسانه‌های خارجی و محققان با بیمارستان‌های مختلف پیوند عضو تماس گرفتند و به آنها گفته شد که زمان انتظار برای دریافت عضو مناسب فقط چند روز یا چند هفته است در صورتی که این زمان در سایر کشورهای دارای سیستم اهدای عضو به چند سال می‌رسد.

هنگامی که یک عضو مجلس فدرال آلمان درباره افرادی پرسید که قربانی جنایت برداشت اجباری اعضای بدن در چین می‌شوند، آقای لی اشاره کرد که این افراد عمدتاً از زندانیان عقیدتی و سایر زندانیان هستند. تمرین‌کنندگان فالون گونگ بزرگترین جمعیت زندانیان عقیدتی در سیستم بازداشت وسیع چین هستند.

رئیس سازمان حقوق بشر: تمرین‌کنندگان فالون گونگ تحت آزار و شکنجه شدید قرار دارند

اولریچ دلیوس، رئیس انجمن افراد در معرض تهدید در سراسر جهان- آلمان، نیز برای شهادت در دادرسی دعوت شد. وی اظهار داشت که تمرین‌کنندگان فالون گونگ در 20 سال گذشته در چین تحت آزار و شکنجه قرار گرفته‌اند و مستند شده که حداقل4300 نفر بخاطر تمرین فالون گونگ در چین تحت آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.

آقای دلیوس، کارشناس امور آسیا، گزارش‌های زیادی درباره آزار و شکنجه فالون گونگ در چین نوشته و شخصاً نیز برای انجام تحقیقات به چین رفته است.

او به‌عنوان بخشی از تحقیقاتش می‌خواست بداند چه کسانی واقعاً فالون گونگ را تمرین می‌کنند. او دریافت که تمرین‌کنندگان فالون گونگ مردم معمولی هستند، از جمله بسیاری از زنان سالمند که احساس می‌کنند از این روش تزکیه بهره‌مند شده‌اند. رژیم کمونیست بارها چنین افرادی را بازداشت و تلاش کرده است تا آنها را مجبور به نفی ایمانشان کند.

دلیوس نتیجه گرفت که خواه ح.ک.چ  فالون گونگ را هدف قرار دهد خواه تبتی‌ها یا اویغورها را، هدف یکی است؛ یعنی کسانی را که به دنبال زندگی بر اساس اعتقاد و براساس ایمان‌شان هستند، آزار می‌دهد. او معتقد است که رژیم چین نگران است که نتواند ذهن مردم را کنترل کند.

تمرین‌کنندگان خواستار پایان دادن به آزار و شکنجه هستند

تمرین‌کنندگان فالون گونگ از مجلس آلمان خواستار کمک به توقف آزار و شکنجه فالون گونگ در چین شدند.

تمرین‌کنندگان فالون گونگ در روز برگزاری جلسه در 8 مه، فعالیتهایی را در خارج از ساختمان رایشتاگ برگزار کردند. آنها تمرینات فالون گونگ را انجام دادند، مطالب اطلاع‌رسانی درباره این روش معنوی و آزار و اذیت آن در چین را توزیع کردند و به جمع‌آوری امضاء برای دادخواست پایان دادن به جنایات انجام شده توسط رژیم چین پرداختند.

آقای تیان و همسرش، تقریباً هفتاد ساله هستند و در حال حاضر در برلین زندگی می‌کنند. آنها چین را ترک کردند تا از آزار و شکنجه در حال وقوع اجتناب کنند. این زوج امیدوارند که دولت آلمان ح‌ک‌چ را تحت فشار قرار دهد تا در اسرع وقت برداشت اجباری اعضای بدن را متوقف کند و به آزار و شکنجه خاتمه دهد.

پسرش، تیان شیچن، بخاطر تمرین فالون گونگ از محل کارش در چین برده شد و مدت کوتاهی بعد از آن درگذشت. خانواده مظنون هستند که پسرشان توسط مقامات مسموم شده باشد.

عضوی از مجلس فدرال آلمان (دومین نفر از سمت چپ) درباره آزار و شکنجه فالون گونگ در چین مطلع می‌شود.

عضوی از مجلس فدرال آلمان و دستیار او از حزب حاکم، در مقابل تابلوی نمایش اطلاعات فالون گونگ توقف کردند تا اطلاعات بیشتری دربارۀ آزار و شکنجه کسب کنند. آنها دادخواست پایان دادن به سرکوب فالون گونگ را امضاء کردند.

رونالد گلاسر، یکی از اعضای شورای شهر برلین، برای اعلام حمایتش به رویداد فالون گونگ آمد. آقای گلسر گفت: «آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌دست ح‌ک‌چ موضوع بسیار مهمی است و قانونگذاران باید به آن توجه کنند.»

رونالد گلاسر، عضو شورای شهر، گفت که قانونگذاران آلمان باید به موضوع آزار و شکنجه فالون گونگ توجه کنند.