(Minghui.org) بسیاری از تمرین‌کنندگان مسن با مسائل خانوادگی مواجه می‌شوند. برخی از آنها فرزندان بزرگسال و ازدواج کرده دارند که فالون گونگ را تمرین نمی‌کنند، از این‌رو این افراد عادی اهمیت حفظ یک محیط تزکیۀ خوب را درک نمی‌کنند.

آنها به‌جای اینکه کودکان‌شان را به مهدکودک بفرستند از والدین‌شان (که فالون گونگ را تمرین می‌کنند) می‌خواهند که از آنها نگهداری کنند یا اینکه دائماً از والدین‌شان درخواست کمک مالی می‌کنند.

درنتیجه، این تمرین‌کنندگان مسن زمان کمتر و کمتری را صرف مطالعۀ فا می‌کنند. برخی از آنها حتی دچار بیماری‌هایی شده‌اند که به‌طور پیوسته شدیدتر می‌شوند. آنها حقیقتاً احساس درماندگی می‌کنند.

اما این تمرین‌کنندگان دقیقاً به این خاطر در این وضعیت هستند که بسیار به خانواده وابسته هستند و درنتیجه از سوی نیروهای کهن مورد مداخله قرار می‌گیرند.

به‌نظر طبیعی می‌رسد که والدین بخواهند فرزندان و نوه‌هایشان زندگی شادی داشته باشند. اما به‌عنوان تمرین‌کننده نباید زیاد وابسته شویم. آیندۀ یک کودک توسط موجودات الهی تصمیم‌گیری می‌شود نه به‌وسیلۀ پدر و مادر زمینی‌اش.

برخی از تمرین‌کنندگان به‌نظر می‌رسد که فقط به‌خاطر فرزندانشان زندگی می‌کنند. وقتی فرزندانشان از درد و رنجی عبور می‌کنند، والدین نمی‌توانند غذا بخورند یا بخوابند. اگر آنها از این احساسات بشری رها نشوند، نیروهای کهن قطعاً از شکاف‌هایشان سوءاستفاده خواهند کرد.

به‌عنوان تمرین‌کننده باید درک کنیم که محیط خانۀ ما بهترین محل برای رها کردن انواع و اقسام وابستگی‌های بشری است. کودکان مانند آینه‌ای برای تزکیۀ ما عمل می‌کنند و تمام ذهنیت‌های نادرست‌مان را به ما منعکس می‌کنند.

برای مثال وقتی کودکی خوب رفتار می‌کند، والدین معمولاً خوشحال هستند. چرا آنها خوشحال هستند؟ زیرا فرزندانشان با آنها به خوبی رفتار می‌کنند. آیا این خوشحالی می‌تواند یک آزمون باشد؟

وقتی کودکی رفتار خوبی ندارد، آیا پدر و مادر با عصبانیت، رنجش یا گریه عکس‌العمل از خود نشان می‌دهند؟ آیا رفتار فرزندشان برای آشکار کردن وابستگی‌های مختلف بشری پدر و مادرش نیست؟ به‌عنوان پدر و مادر، آیا نباید به‌خاطر این محنت‌ها سپاسگزار باشیم؟