(Minghui.org) نیویورک پُست در روز 1ژوئن2019 مقاله‌ای با عنوان «کارمند سابق بیمارستان می‌گوید: مخالفان چین برای اعضای بدن‌شان اعدام می‌شوند.»

این مقاله توسط استیون موشر نوشته شده است. او رئیس مؤسسه تحقیقات جمعیت و یک دانشمند علوم اجتماعی آمریکایی است که به‌طور گسترده درباره چین نوشته است.

موشر مقاله نیویورک پُست را اینگونه شروع کرد:

«ژنگ چیائوژِی- ما او را جورج می‌نامیم- هنوز کابوس دارد. زمانی که او به‌عنوان بخشی از تیم برداشت اعضای بدن در بیمارستان عمومی ارتش شن‌یانگ چین انتخاب شد، در حال گذراندن دوره کارآموزی پزشکی بود.

نمایش مجدد برداشت اعضای از تمرین‌کنندگان فالون گونگ زنده توسط حزب کمونیست چین

موشر توضیح داد که چگونه یک زندانی جوان با دست و پای بسته به اتاق آورده شد. او کاملاً زنده بود. سپس پزشک ارتشِ مسئول، بدن مرد جوان را از قفسه سینه تا پایین شکمش شکافت به‌طوری که دو کلیه‌اش نمایان شد.

سپس پزشکِ مسئول به پزشکِ کارآموز گفت که «رگ‌ها و شریان‌ها را ببُر». کارآموز دستور پزشک را انجام داد و «خون به همه جا فوران کرد». کلیه‌ها برداشته شد و در ظرفی که برای حمل اعضای بدن پیوندی طراحی شده بود، گذاشته شد.

موشر نوشت: «سپس دکتر به جورج دستور داد چشم‌های آن مرد را بیرون بیاورد. آن زندانی که در حال مرگ بود، به جورج نگاهی پر از  وحشت محض کرد. جورج در جایش خشک شده بود. او به پزشک گفت: «نمی‌توانم این کار را انجام دهم»، که پس از آن خودِ پزشک چشم‌های آن مرد را بیرون آورد.

«جورج از آنچه که دیده بود به‌قدری وحشت‌زده شده بود، که بلافاصله شغلش را در بیمارستان رها کرد و به خانه برگشت. بعدها، از ترس اینکه شاید خودش قربانی بعدی کسب و کار پیوند اعضای بدن شود که به‌طور اجباری در چین از بدن قربانیان برداشت می‌شود، به کانادا فرار کرد و هویت جدیدی گرفت.»

موشر در این مقاله توضیح داد که گزارش‌های دست اولی مانند جورج «به‌وضوح نادر است. گردشگران پیوند عضو که به چین می‌آیند، به‌طور طبیعی هیچ چیزی درباره اهداء‌کنندگان قلب، کبد یا کلیه جدیدشان به آنها گفته نمی‌شود. و آن کسانی که برای اعضای خود اعدام می‌شوند، دیگر نمی‌توانند این راز را فاش کنند.»

موشر توضیح داد که تمرین‌کنندگان فالون گونگ منبع اصلی این اندام‌ها در چین هستند. او گفت که پس از اینکه رئیس سابق حزب کمونیست، جیانگ زمین، در سال 1999 آزار و شکنجه فالون گونگ را آغاز کرد، صدها هزار نفر از پیروان این گروه بدون هیچ اثری ناپدید شدند.

موشر گفت که آن پزشکِ کارآموز در بیمارستان عمومی ارتش شن‌یانگ فقط می‌دانست که آن زندانی جوان که او به اعدامش کمک کرده بود زیر 18 سال و سالم بوده است.

موشر اظهار داشت که اقلیت‌های مسلمان در غربِ دورِ چین هدف بعدی این صنعت برداشت اعضای بدن هستند که با مجوز حکومت چین انجام می‌شود. بین 1 تا 3 میلیون نفر از مردان اویغور و قزاق در سال‌های اخیر دستگیر و به اردوگاه‌های کار اجباری منتقل شده‌اند. پس از ورود این مردان به اردوگاه‌ها، از آنها آزمایش خون گرفتند و اعضای بدن‌شان را معاینه کردند. موشر نوشت: در حال حاضر مسیرهای اختصاصی برای انتقال سریع این اندام‌ها در فرودگاه‌ها در سراسر منطقه بوجود آمده است، در حالی که گفته می‌شود کوره‌های آدم سوزی در حال ساخت هستند.

«علیرغم ادعاهای ضد و نقیض چین، کسب و کار پیوند عضوش در حال رشد است. و به لطف یک تکنولوژی غربی به نام ECMO –  اکسیژناسیون غشایی برون پیکری - بسیار سودمندتر شده است.»

موشر نوشت که 20 سال پیش، پزشکان تنها قادر بودند که با موفقیت یک یا حداکثر دو عضو از یک اهدا‌کننده را برداشت کنند. اندام‌های دیگر به مدت طولانی از اکسیژن محروم می‌شدند، طوری که نمی‌توانستند با موفقیت برای عمل پیوند عضو استفاده شوند. دستگاه ECMO می‌تواند به‌عنوان یک قلب و ریه مصنوعی استفاده شود که سایر اندام‌ها را به مدت کافی زنده نگه ‌دارد تا بتواند از بدن خارج شوند. قبل از اختراع ECMO، آن تعداد کم از اندام‌های قابل نجات قربانیان برداشت اعضای بدن، حداکثر 250 هزار دلار ارزش داشت. در حال حاضر، با استفاده از ECMO، هر اندامی می‌تواند برداشت شود - حتی پوست - به این معنی که سود حاصله از یک بدن قربانی می‌تواند دو یا حتی سه برابر شود.

موشر گفت که اگر چه ECMO زندگی افراد بسیاری را در غرب نجات داده است، اما این تکنولوژی «در چین تأثیر منفی داشته است: این باعث کشتن مردم بی‌گناه شده است».

موشر نوشت: چین دست به هر کاری زده است تا این جنایات را مخفی کند. در ژانویه سال 2015، رژیم اعلام کرد که فقط از اعضای بدن شهروندان داوطلب برای اهدای عضو استفاده می‌کند و استفاده از اعضای بدن زندانیان اعدامی ممنوع خواهد شد.

موشر نوشت: «آنها به‌عنوان مدرک، حتی آماری را منتشر کردند. این‌ها نشان دهنده افزایش خطی اهدای عضو داوطلبانه بود، اما آن قدر این تصویر نمایش داده شده کامل و بی‌نقص بود که فقط می‌تواند جعلی و ساختگی باشد. و تعداد رسمی اهداءکنندگان داوطلب در چین تا سال 2018 فقط به 6 هزار نفر افزایش یافته بود، که این تعداد در مقایسه با ده‌ها هزار اعضای بدنی که در آن سال واقعاً پیوند زده شده است، بسیار کوچک است.

در حالی که بیماران در سایر کشورها باید به‌طور متوسط چند سال‌ منتظر بمانند تا عضوی مناسب برای‌شان پیدا شود، موشر توضیح داد: «فقط در چین است که گردشگران اعضای بدن در طی چند روز یا چند هفته اعضای پیوندی کلیه، قلب یا کبد دریافت می‌کنند. در واقع، در برخی موارد، بیماران گزارش داده‌اند که عمل‌های جراحی پیوند آنها قبل از اینکه حتی به چین برسند، برنامه‌ریزی شده بود، چیزی که تنها در نتیجۀ برداشت اجباری اعضای بدن اتفاق می‌افتد.»

موشر در خاتمه صحبت‌هایش اظهار داشت که صنعت پیوند عضو چین نه تنها تشکیلاتی برای قتل عام گسترده مردم است، بلکه همچنین می‌تواند نوعی نسل‌کشی باشد.