شکنجه مرد تیانجینی در زندان و اعتراض مادرشوهرش در خارج از کنسولگری چین در نیویورک
(Minghui.org) آقای گنگ دونگ، تمرین‌کننده فالون گونگ در شهر تیانجین، به‌خاطر باورش چهار سال در زندان بینهای محبوس است. مادرشوهرش، خانم ژائو یوچین، که در نیویورک زندگی می‌کند، طی روزهای اخیر هر روز در بیرون از کنسولگری چین خواستار آزادی او است.
آقای گنگ در حال حاضر در واحد تشدید بخش اول این زندان محبوس است و در آنجا مجبور شد مدتی طولانی روی «چارپایه کوچک»ی بی‌حرکت بنشیند. سه زندانی که گمارده شده بودند مراقب او باشند، اغلب او را به‌شدت کتک می‌زدند.
آقای گنگ دونگ، تمرین‌کننده فالون گونگ در تیانجین، دوره چهارساله حبسش را می‌گذراند.
اعتراض خانم ژائو یوچین، مادرشوهر گنگ، مقابل کنسولگری چین در نیویورک که خواستار آزادی او است.
فالون گونگ یا همان فالون دافا روش مراقبه‌ای شامل تمرین‌های ملایم و اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری است. از ژوئیه 1999 که حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) آزار و شکنجه این گروه را آغاز کرد، تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان دستگیر، بازداشت و شکنجه شده‌اند.
آقای گنگ سابقاً در شرکتی خارجی در تیانجین کار می‌کرد. پس از شروع آزار و شکنجه فالون گونگ، مجبور شد استعفا دهد و برای اینکه تحت آزار و شکنجه قرار نگیرد، به استان‌های دیگر رفت. بعداً پلیس او را بیش از یک بار دستگیر کرد. او در سال 2000 برای دو سال حبس و دوباره در سال 2003 برای سه سال حبس به اردوگاه کار اجباری فرستاده شد.
او اخیراً در 7 دسامبر2016 دستگیر شد و مدت کوتاهی پس از جلسه دادرسی دادگاه در 22 ژوئن سال 2018 به 4 سال زندان محکوم شد. درخواست تجدیدنظرش چهار ماه بعد رد شد و پس از مدت کوتاهی به زندان بینهای فرستاده شد.
خانواده آقای گنگ به‌شدت نگران سلامتی او هستند و می‌گویند زندان بینهای بدنام است به اینکه تمرین‌کنندگان فالون گونگ را شکنجه می‌کند تا مجبورشان کند باورشان را رها کنند.
سوءرفتار با تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان بینهای
زندان بینهای در تیانجین
نگهبانان اغلب تمرین‌کنندگان را با طناب‌های مختلف محکم می‌بندند و دستان‌شان را پشت سرشان دست‌بند می‌زنند که منجر به آسیب شدید و گاهی فلج شدن‌شان می‌شود.
روش‌های شکنجه دیگری نیز وجود دارد، ازجمله اینکه مچ پا و مچ دست قربانی را با هم به قلابی متصل به زمین زنجیر می‌کنند. تمرین‌کنندگان را به بالا و پایین پله‌ها می‌کشانند، آنها را از ارتفاع آویزان می‌کنند و کتک‌شان می‌زنند. علاوه بر این، نگهبانان گاهی حشراتی را در گوش تمرین‌کنندگان فرو می‌کنند، در غذای‌شان خلط تف می‌کنند، مدفوع در دهان‌شان می‌مالند و غیره.
قلاب‌های متصل به زمین
تصویر شکنجه: ثابت کردن هر دو مچ پا، در حالی که هر دو مچ دست را با دست‌بند به یک مچ پا بسته‌اند.
نگهبانان با استفاده از این روش شکنجه، پاهای تمرین‌کننده را به‌زور از هم جدا می‌کنند و هر دو مچ دستش را با دست‌بند به یکی از مچ پاهایش که با زنجیر به قلابی متصل به زمین بسته شده، می‌بندند. نگهبانی گفت که هیچ یک از زندانیان نمی‌توانند بیش از دو روز در این وضعیت تاب بیاورند. وقتی تمرین‌کنندگان از شدت درد از هوش می‌روند، نگهبانان اغلب آب سرد روی‌شان می‌ریزند یا به آنها سوزن می‌زنند. این شکنجه منجر به فلج شدن برخی از تمرین‌کنندگان می‌شود.
استوانه فلزی
این شکل از شکنجه نیز شامل استفاده از لنگرهای متصل به کف زمین است. استوانه‌ای فلزی که هر دو طرفش باز است و حلقه‌ای فلزی هر دو به زمین چفت می‌شوند. نخست قربانی را مجبور می‌کنند درون استوانه‌ای بایستد که اندازه‌اش طوری تنظیم می‌شود که قسمت پایین بدن- از ران‌ها به پایین- محکم قفل می‌شود و هیچ فضایی برای حرکت پاها وجود ندارد. سپس قربانی مجبور می‌شود به سمت پایین خم شود تا به حلقه فلزی متصل به زمین دست‌بند زده شود. برای جلوگیری از آسیب‌های شدید، نگهبانان معمولاً حداکثر بعد از دو ساعت قربانی را آزاد می‌کنند.
اما آقای لی شیوانگ، یکی دیگر از تمرین‌کنندگان تیانجین، بیش از ده ساعت به این روش شکنجه شد تا اینکه نگهبانان سرانجام در ساعت 12:00 صبحِ 29 ژوئیه 2011 به سراغش آمدند و متوجه شدند که درگذشته است، درحالی که فقط 49 سال داشت.
کشاندن
زنجیرهای 24کیلوگرمی را به‌زور به پای تمرین‌کنندگان می‌بندند و سپس آنها را از طبقه اول تا طبقه چهارم روی پله‌ها می‌کشانند و سپس آنها را برمی‌گردانند که اغلب موجب کبودی و خونریزی‌شان می‌شود. نگهبان یانگ بو گفت درخصوص تمرین‌کنندگانی که حاضر به انکار باورشان نمی‌شدند، فردی در طول شکنجه روی زنجیر پایش می‌ایستاد تا درد را تشدید کند.
گزارش‌های مرتبط:
دادگاه میانی تیانجین از محکومیت چهار تمرین‌کننده فالون گونگ به‌خاطر باورشان، حمایت می‌کند
محاکمه غیرقانونی چهار تمرین‌کننده در تیانجین
مرد تیانجینی نزدیک به دو ماه به‌طور غیرقانونی بازداشت شد
آقای گنگ دونگ دستگیر و برده می‌شود، در حالی که اعضای خانواده‌اش نیاز به مراقبت و پشتیبانی او دارند