(Minghui.org) یکی از ساکنان شهر لیوپانشوئی، استان گویی‌ژو، به‌خاطر اینکه از انکار باورش به فالون گونگ امتناع کرد، تمرینی معنوی که از سال ۱۹۹۹ از سوی رژیم کمونیست چین مورد آزار و اذیت قرار گرفته است، پس از اینکه به دست یک مأمور پلیس در سال ۲۰۰۲ مورد ضرب و شتم قرار گرفت، ازکارافتاده و فلج شد.

آقای وانگ لیانجون باوجود شرایط جسمانی‌اش، به سه سال حبس در زندان دویون محکوم شد. زمانی که در آوریل۲۰۰۵ آزاد شد، نحیف، ناشنوا و نابینا بود. او نمی‌توانست به‌وضوح صحبت کند. اما، مسئولان او را همچنان تحت بازداشت خانگی قرار داده و به پدرزن و برادرزنش دستور دادند او را تحت نظر بگیرند و از رفتن او به بیمارستان جلوگیری کردند.

آقای وانگ پس از تحمل چهار سال درد و رنج وحشتناک، در تاریخ ۱۲ژانویه۲۰۰۹ درگذشت. او ۵۵ سال داشت.

دو سال پس از مرگ آقای وانگ، همسرش خانم ژو شیویینگ نیز درنتیجه تحمل درد و رنج عظیم خانواده فوت کرد و دو دختر و پسرش را تنها گذاشت.‌

تا سرحد فلج‌شدن مورد ضرب و شتم قرار گرفت، سپس محکوم به زندان شد

آقای وانگ در آوریل۲۰۰۲ به‌خاطر توزیع مطالب اطلاع‌رسانی درباره فالون گونگ دستگیر شد.

درحالی‌که در بازداشتگاه شماره ۱ شهر لیوپانشوئی بازداشت بود، مأمور سونگ شودونگ به‌شدت او را مورد ضرب و شتم قرار داد و در ناحیه گردن و عصب سیاتیکش آسیب‌های شدیدی برجا گذاشت. او فلج شد و دیگر قادر به ایستادن نبود.

گرچه وضعیت جسمی آقای وانگ برای ادامه زندان مناسب نبود، قاضی دادگاه منطقه ژونگ‌شان همچنان او را به سه سال حبس محکوم کرد و دستور داد که دوره محکومیتش را در زندان دویون سپری کند.

او بیشتر وقتش را در بیمارستان زندان سپری کرد. کارکنان بخش ویژه زندان که وظیفه‌شان آزار و اذیت فالون گونگ بود اغلب می‌آمدند و سعی می‌کردند با اعمال فشار او را مجبور به انکار اعتقادش کنند.

بازداشت خانگی و نظارت از سوی خانواده همسر

آقای وانگ هنگامی که در آوریل۲۰۰۵ آزاد شد، تنها پوست و استخوان بود. گرچه قدش ۱۸۰سانتی‌متر بود، کمتر از ۴۰ کیلو وزن داشت. گردنش دارای دو سوراخ و آثار کبودی ناشی از تحت فشار قرار گرفتن بود. او نه تنها شنوایی و بینایی‌اش را از دست داد بلکه توانایی صحبت کردن نیز نداشت. فقط می‌توانست نجواهای بسیار ضعیف و مبهمی داشته باشد که دیگران قادر به درک آنها نبودند. او دچار بی‌اختیاری شد و مجبور بود در رختخواب بماند.

باوجود شرایطش، اداره ۶۱۰ محلی، بخش امنیت داخلی و اداره روستا همچنان او را تحت بازداشت خانگی قرار دادند. آنها نرده‌های تزئینی خانه‌‌اش را با کشیدن دیوار بلندی در اطراف خانه‌اش جایگزین کردند. درعین‌حال، به پدرزنش، ژو شائومینگ و برادرزنش، ژو چیجین مبلغی به‌عنوان پاداش پرداخت کردند تا او را تحت نظر قرار دهند.

مسئولان اجازه ندادند آقای وانگ برای مداوا به بیمارستان برود یا پذیرای هیچ عیادت‌کننده‌ای باشد. هر تمرین‌کننده محلی فالون گونگ که به ملاقاتش می‌رفت، درباره‌اش گزارش داده می‌شد.

در طول مدتی که آقای وانگ در رختخواب بود، همسرش، خانم ژو شیویینگ، مراقبت از او و سه فرزندش را که به مدرسه‌ می‌رفتند، به دقت انجام می‌داد. او علاوه‌بر تحمل آزار و اذیت مکرر از سوی مأموران، مجبور بود با فشار و تحقیر از سوی پدر و برادرش مقابله کند.

سال‌هاى آکنده از مشقت‌های ذهنی و جسمی، سلامتی‌اش را به خطر انداخت. او نیز در سال ۲۰۱۱، دو سال پس از مرگ آقای وانگ، فوت کرد.