(Minghui.org) شوهرم 61 ساله، در سال 2009 دچار پمفیگوئید برگمانند، نوعی بیماری پوستی خود ایمنی، مبتلا شد. او به بیمارستانهای زیادی رفت و انواع درمانها برایش انجام شد. اما فقط وضعیتش بدتر شد و سراسر بدنش پر از تاول شده بود. هیچ معالجهای وجود نداشت.
بعداً تاولها پر از چرک، پاره و باعث چسبناکی در سراسر بدنش شدند. سپس این مراحل فقط تکرار میشد. او بسیار ناراحت بود. بهعلاوه، ظاهری ناخوشایند داشت، بنابراین نگاه کردن به او سخت بود.
یک سال بعد وضعیتش بدتر شد. تاولها چند برابر شد و عذاب زیادی میکشید. بعداً نسخهای مخفی و باستانیِ داروی چینی برای پسوریازیس را به دست آورد. در ابتدا مؤثر بود، اما خیلی زود مجدداً تاولها ظاهر شدند. نمیدانستیم چه باید بکنیم.
به شوهرم گفتم: «بیمارستان و پزشکان تو را درمان نکردهاند و نسخه قدیمی نیز کارایی نداشت. در حال هورمون درمانی هستی، اما این کار بسیار خطرناک است. من تمرینکنندۀ فالون دافا هستم و فکر میکنم تو هم باید تمرین آن را شروع کنی. این تنها امید توست. بیا به خانه برویم.»
به خانه رفتیم؛ سال2010 بود. هر روز جوآن فالون را برایش میخواندم. سخنرانیهای استاد لی را نیز تماشا میکردیم. شوهرم داروهایش را دور ریخت. بستگان برای دیدن او میآمدند و داروها و اطلاعات بیشتری دربارۀ بیمارستانها میآوردند.
به آنها گفتم: «هیچکدام مؤثر نیست. او فقط باید فالون دافا را تمرین کند. او داروهایش را دور ریخته و اکنون آموزههای فا را مطالعه میکند و هر روز تمرینها را انجام میدهد. او سخنرانیهای استاد را نیز تماشا میکند.»
پس از انجام تمرینات بدنش مرطوب بود. اغلب لباسش را عوض میکرد. وقتی لباسش به بدنش میچسبید، درآوردن آن درد داشت و بدنش پوشیده از خون میشد. اما همچنان به انجام تمرینات ادامه میداد.
سرانجام، در سال2011 وضعیت سلامتیاش بهبود یافت. پس از قطع پوستهریزی زخمها، تعداد تاولهای پر از چرک کمتر شد. او اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرد، به همین دلیل مدت زمان مطالعه آموزهها و انجام تمرینات را افزایش داد. در مدت شش ماه، پس از اینکه یک تمرینکننده واقعی فالون دافا شد، بیماری پوستیاش بهبود یافت.
هرکسی دربارۀ تحولاتش شنید و شاهد آن بود، شگفتزده شده و میداند که فالون دافا خوب است.